Bende ki sen...
Bende ki seni görmen için gözlerime bakman yeterli olmaz..
Ben olman lazım,
İçim olman lazım,
Çünkü sen benim 'içim'sin, can parçamsın, her hücremin adısın.
Hey !! 6 K olmuşuz neredeyse :* Git gide çoğalan okuyucularım :* İnşallah geçen bölüm bana çok kızmamışsınızdır hepinizi seviyorum keyifli okumalar :*
-----------------------------
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Şuanlık endişelenecek bir şey yok. Uyanmasını bekleyeceğiz kontrollerini yapıp beyin de hasar oluşup oluşmadığını ancak o zaman anlayabiliriz. Birazdan anestezi odasına alacağız ve uyandırma işlemini başlatacağız. Uyandıktan sonra 1 gün yoğun bakımda tutacağız. Sonrasında odasına geçebilir."
-Allahım sana şükürler olsun kızımı bana bağışladın.
ALÇİN
Gözlerimi açtığım da her yerim kablo ile doluydu. Kendimi çok bitkin hissediyordum. Zihnimde her yer bulanıktı sanki.Bomboş bir levha gibi. Makinelerden çıkan 'Bip-bip' sesi eşliğinde gözlerimi odada gezdirirken camın arkasında 3 kişi bana bakıyordu. Hepsinde kocaman bir gülümseme. O kadar içten gülümsüyorlardı ki bende onlara gülümsedim. Yavaşça elimi kaldırıp el salladım ama gördüler mi bilmiyorum. Sonra... Sonrası yok uyuya kalmışım.
Ara ara hemşireler beni kaldırıyor gerekli tenkitleri yapıyorlardı. Çok hatırlamıyorum ama hemşirelerden biri bu gece pek uyuyamayacağımı sık sık beni kaldıracaklarını söylediler. Bende sadece kafamı salladım ve kendimi uykuya teslim etmeden önce son kez camın dışındakilere baktım. Halen daha ordaydılar.Bende tekrar gülümsedim ve uyku beni tekrar ele geçirdi. Bütün gece böyle geçti. Sabah uyandığım da ise normal bir odaya alınmıştım ve her ne kadar gece beni sık sık uyandırsalar da ilaçlardan ve narkozdan dolayı sürekli uyumuştum.
Gözlerimi açtığımda doktor ve diğerleri herkes yanı başımdaydı.
-Evet Alçincim zorlu ama başarılı bir ameliyattan çıktın ve seni muayene etmem gerekiyor. İzin verir misin ?
-Alçin mi ? Neredeyim ben ? Ne oldu bana ?
Herkes bana bakıyordu.
-ALçincim sakin ol lütfen. İyisin merak etme. Hemen birkaç test yapmam gerekiyor sana.
-Hayır istemiyorum rahat bırakın beni!
-Ne oluyor doktor! Ne oluyor!
-Sakin olun Özgür bey geçici olabilir.
-Ama kalıcıda olabilir değil mi ?!
-Heyy heyy bağırmayı keser misin ÖZgür müsün nesin. Anladığım kadarıyla senin için değerliyim. Senin için değerli isem bana baştan öğretirsin neden bu kadar stres yapıyorsun ? Yoksa kendine mi güvenmiyorsunuz ?
Sessizlik.
-Beni tekrar aşık edememekten mi korkuyosunuz yoksa Özgür Bey ?
Eminim eğer kafamda sargı bütün bedenimde kablolar olmasaydı beni öldürürdü biliyorum. Ama koşarak yanıma geldi ve alnıma bir öpücük kondurdu.
