3 months na, hindi pa tayo muli nagkikita. Miss na miss na miss na miss na miss na miss na miss na miss na miss na miss na miss na miss na miss na miss na miss na miss na miss na miss na miss na miss na miss na miss na miss na miss na miss na miss na miss na miss na miss na miss na miss na miss na miss na miss na miss na miss na miss na miss na miss na miss na miss na miss na miss na miss na miss na miss na miss na miss na miss na miss na miss na miss na miss na miss na miss na miss na miss na miss na miss na miss na miss na miss na miss na miss na miss na miss na miss na miss na miss na miss na miss na miss na miss na miss na miss na miss na miss na miss na miss na miss na miss na miss na miss na miss na miss na miss na miss na miss na miss na miss na miss na miss na miss na kita sagad sobra todo!
Missing you, korean drama lang ang peg. Joke!
Marami akong tawag sa best friend ko. BES, BESSY, PANGET, UNGGOY, PANGGOY (PANGET PLUS UNGGOY), at WHOLE NAME NIYA.
Nakakamiss yung mga nakasanayan nating gawin, less tawag na tayo, less text, kaya nawawalan na tayo minsan ng communication sa isa't isa. Yung mga text tuwing umaga, na "good morning bes", o kaya "kumain ka na". Minsan na lang tayo magkachat, hindi na tayo masyado nanganga-musta sa isa't isa. At minsan pa nga, nagiging snob na tayo sa isa't isa. Ang sakit lang minsan, yung feeling na mag-best friend nga kayo pero parang strangers.
Nakakamiss na yung mga pagkanta mo sakin tuwing gabi. Na kahit di ka sigurado sa lyrics, sige pa rin sa pagkanta. Nakakamiss yung boses mo, yung tawa mo, at yung magulo at maingay kayong magkapatid.
Nakakamiss yung pagtampo kapag di tayo nagkakatext. Yung one time nagtext ka sakin, na malungkot ka tapos nung tinanong ko kung bakit sinabi mo, namimiss lang kita. Ngayon, nalulungkot ako at ang dahilan, dahil namimiss na kita.
Nakakamiss yung random kwentuhan natin. Yung walang sawang mag-usap tuwing gabi at kung anu-ano lang naman ang topics natin.
Nakakamiss yung - basta tayo lang yung nagkakaintindihan kung ano yun, that is between us only. Pinkie swear!
Nakakamiss yung pagsayaw natin (na sabi mo gift mo, okay haha) lalo na noong JS prom, na dapat ikaw ang magiging second dance ko pero naging third kasi hindi kita makita kaya may ibang lalaking nagtanong sakin kung pwede ako masayaw. Habang magkasayaw tayo, kinakanta mo sakin yung song na naka-play. Hindi ko na maalala yung kanta siguro na blackout ako kasi kung anu-ano pinag-uusapan natin noon.
Nakakamiss yung pang-aasar mo sakin, lalo na sa love life ko. Pati yung pang-aasar mo sakin na mataba ako, okay mataba na ako. Cute pa rin naman. Ay! Bakit cute? MAGANDA pala.
Nakakamiss... IKAW IKAW IKAW! Nakakamiss ka sobra.
Isang matinong litrato pa lang ang meron tayo. Pero okay lang yun.
Marami akong namimiss bes kung alam mo lang. Nasabi ko na sa'yo 'to, na ikaw ang huling nasa isip ko bago ako matutulog dahil lagi kitang inaalala.
I'll be your crying shoulder,
I'll be love's suicide
I'll be better when I'm older,
I'll be the greatest fan of your life.
This time, I offer this song to you. Kung dati, kinakanta mo lang sakin yan, ngayon ako naman. Tandaan mo lang palagi na nandito ang best friend mo.
Kahit malayo ako, tandaan mo na, hindi magbabago ang pagkakaibigan natin. Best friend 'to hanggang sa dulo.
Kahit nasan ka man
Hindi ka papalitan
Nag-iisa ka lang
Kahit na langit ka at lupa ako
Ang bituin ay aking damdamin
Pag naiisip ka sabay kayong
Nagniningning
Ngunit kahit na anong mangyari
Balang araw ay makakapiling ka
Hindi ko alam kung kailan ulit tayo magkikita. Kaya nga ang aking munting regalo ay pinadala ko lamang. Nahihirapan din kasi ako sa schedule ko. Kaya hindi ako makauwi. Hintayin mo lang, "balang araw ay makakapiling ka", diba?
I miss you so much!
Kailan ba 'to matatapos, napapahaba na masyado ang aking short story. Sandali lang, ang main topic kasi nito ay sa kaarawan ng aking best friend.
