double life ft muke Clemmings <3

chapter 40

Michaels point of view
Ik lig nog in het ziekenhuis. Luke enzo zijn nu op school, mam is aan het werken en van pap verwacht ik niet dat hij komt. Gisteren had ik nog lang met calum gepraat. Volgens hem is luke simpelweg perfect. Hij heeft hem proberen te veranderen, maar kon er niks aan doen dat hij jaloers was. Ik heb gezegd dat calum niet jaloers hoef te zijn, want iedereen is perfect op zijn eigen manier. Calum zou aan luke vertellen waar hij mee zat. Hij wilde niet meer in de zelfde jaloezie naar hem kijken. Calum zelf is een betere jongen dat hij denkt, maar dat ziet hij niet in. Toch zou ik niks met hem willen. Luke heeft mijn hart gestolen en ik hoop dat hij die nooit terug gaat geven.
Vandaag zou dat project af zijn. Ik hoop dat luke het alleen lukt. Wat had ik nu graag bij hem geweest, maar nee ik moest zo nodig weer in het ziekenhuis liggen.

Ik lig maar wat met mijn mobiel te klooien. Ik had vanochtend lukes instagram gevonden. Hij heeft er enorm veel selfies op staan. Ik like ze allemaal en reageer er onder. Stiekem hoop ik dat hij nu Frans heeft want dan kunnen we lachen. Hij zal dan allemaal berichtjes krijgen en zal dan naar voren worden gehaald, om te laten zien wat het was. Dan zou ik een mooie dag hebben, als hij dat verteld. Maar luke is zo'n iemand die zich altijd uit de problemen kan praten, vooral op school. Volgens mij als luke een IQ test zou doen, dat er dan hoogbegaaft uit val komen, zal mij niet verbazen.
Over morgen hebben luke en ik een maand. Ik wil zo graag iets voor hem doen, als ik niet in een ziekenhuis lag.
Dan nog iets over een week ben ik jarig! Hiep hiep hoera! Ik ga luke niks vertellen, gewoon om te kijken ofdat hij het weet. Zo niet dan zeg ik het op mijn verjaardag zelf.

Er komt een dokter binnen en ik leg snel mijn telefoon neer.
"Clifford? Je mag naar huis. Er is veel vooruit gang te vinden bij jou. Je moet alleen nog wel rustig aan doen de komende week" zegt hij. Ik knik en sla mijn benen over de rand.
"De mazzel, ik haat deze saaie ziekenhuis. Er is niks te zien als je alleen op je kamer bent" klaag ik en loop weg met mijn spullen. Ik schrijf me uit en stuur luke een berichtje, dat ik uit het ziekenhuis ben. Ik loop naar huis. Mijn hoofd bonkt ligt. Ik kan nog net luke bellen voordat ik val. Gelukkig wordt het niet zwart voor mijn ogen.
"Hallo? Mickey? Michael! Zeg eens iets! Omg mikey zeg iets. Zo raak ik in paniek! Michael!" Klinkt het door de telefoon, hysterisch.
"Luke" weet ik uit te brengen.
"Oh God, micheal wat is er gebeurd? "
"Ik ben gevallen, mijn hoofd bonkte. Ik was op weg naar huis, omdat ik uit het ziekenhuis mocht, maar dat ging niet zo goed"
"Oh Micheal, laat me niet meer zo erg schrikken. Ik dacht dat ik een hartaanval kreeg!"
"Sorry luke, maar zou je misschien zo even willen komen? Ik kom niet overeind en ik wil niet naar het ziekenhuis"
Tuurlijk sweetheart, ik kom er aan"
"Dankje luke, je bent een schat" zeg ik en hang op. Hier lig ik dan, in plaats van een ziekenhuis, op de grond.

Heey pinguïns nieuw hoofdstuk hier.
Vandaag begint de toetsweek en eigenlijk heb ik niet geleerd. Alleen voor Nederlands tot nu toe maar dat was tien minuten, maar ik heb er alle vertrouwen in.
Hope you like it
comment vote
Love you all
xx dagmar