Sevgili Harry,
Tanıştığımız ilk günden beri aklımdan çıkartamıyorum seni. Farklı bir duygu. Daha önce başkasında hiç hissetmediğim.
Gülümsemendeki sıcaklık bana güneşi unutturuyor. Gözlerine baktığımda sanki huzuru hissediyorum. Bu kadar kısa bir süre içinde hiçbir insana bukadar yakın hissedebileceğimi bilmezdim.
Seninle farklı bir pozisyonda farklı biri olarak tanışmak isterdim. O zaman birlikte bisiklete biner, kıvırcık saçlarında elimi dolaştırırdım. Ama öyle değil. Senin aksine benim yapmam gereken pis işler var. Seni öldürmek gibi. Seni öldürmek gibiydi. Artık ölümünü izlemek olucak.
"Joe o zaman işinin başına dönse iyi olur."dedim patrona dönüp. Yine itici bir kahkaha attı. "Joe görünüşe göre yaşayabilirsin."dedi ve adamlara elindeki ipleri çözdürdü. Joe'ya koşup sarıldım. Kulağına "Özür dilerim Joe."diye fısıldadım.
Eve vardığımızda merdivenleri çıktım. Joe ve Patronun sesini duyabiliyordum.
-1 haftan var. İşini düzgün yap yoksa kız ölür.
-Bana üç gün ver.
Ağlamak istiyordum. Odama çıkıp kapıyı kapattım. Kafamı yastığa gömüp ağlayabildiğüm kadar ağladım. Gözlerim şiştiğinde ve artık yorulduğumu anladığımda sırt üstü döndüm ve sakince uyumayı bekledim. Aklımdan Harry'nin ölüsünü atamıyordum. Her türlü ölümü hayal etmiştim. Düşünmeden duramıyordum. Çalan telefonumun sesi düşüncelerden sıyrılmama neden oldu. Çalan telefonum mu demiştim? Benim telefonum hiç çalmaz ki. Kendimi zorlayarak masada duran telefona uzanmayı başardım. Bilmediğim bir numara beni arıyordu.
-Alo?
-Alo.
Aman tanrım! Bu Zayn! Beni aramıştı. Ama nasıl? Tabi ya aptal kafam. Numaramı ona vermiştim. Artık habgi kafayla düşündüysem. Paniğe kapılmıştım.
-Kiminle görüşüyorum acaba?
-Ben Zayn. Zayn Malik. Ben hırsızımla mı görüşüyorum acaba?
-Meraba Zayn.
-Bana bir sözün vardı unuttun mu?
-Pek iyi bir zamanda aramadın.
Şuan en yakın arkadaşının ölümünü nasıl engelleyebileceğimi düşünüyorum.
-O zaman zamanı iyiye çeviririz. Evimin 3 sokak altında bir cafe var. Sevimli bir yerı hemen farkedersin. 1 saat sonra benimle orda buluş.
Kahkaha attım.
-Beni polislere vermeyeceğini nerden biliceğim bakalım?
-Polis seni bulmadan beni seni bulurdum merak etme.
-Çok iddalısın bakıyorum. Tamam bir saat sonra görüşürüz.
Telefonu kapattım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Görünüşüme Kanma
Fanfiction"Adım Marcella. 17 yaşında olan genç bir kızım. Pardon. 17 yaşında katil olarak yetiştirilmiş genç bir kızım. Bu yüzden yanımda silahsız dolaşmam. " " Senin aksine benim yapmam gereken pis işler var. Seni öldürmek gibi. Seni öldürmek gibiydi. Artık...
