Pov Loïs
Samuel pakt zijn rugzak van de grond. Hij kijkt me aan en geeft een knikje naar de deur als teken dat we kunnen gaan. We lopen richting de auto. Samuel stapt achter het stuur en ik ga naast hem zitten. 'Let's go.' is het enige wat hij zegt en hij start de auto. 'Waar gaan we precies heen?' vraag ik. Hij haalt zijn schouders op. 'Duitsland of zo,' mompelt hij.
Na lang in de auto te hebben gezeten komen we eindelijk aan bij een vakantiepark. Gek genoeg vind ik het helemaal niet eng of spannend. Ik probeer ook niet meer te vluchten. Misschien dat we in een normale omgeving even rustig na kunnen denken over hoe het verder moet. Ik hoop dat we eruit zullen komen. Samuel parkeert de auto en we lopen naar de receptie. We krijgen de sleutel mee voor ons huisje en een plattegrond. We volgen deze tot we bij ons huisje aankomen. Het is een klein, schattig huisje middenin het bos. Het park is niet zo groot. We stappen ons huisje binnen en Samuel zet zijn rugzak meteen neer op de grond. Hij zet zijn zonnebril in zijn haar en kijkt wat rond. 'Nou, dit is 't dan,' zegt hij. Ik loop door naar de slaapkamer en zie alleen een groot tweepersoonsbed staan. Ik grijns even. Dan valt mijn oog op een zwart vlekje in de hoek van het plafond. Ik loop er dichter naartoe en zie dat het een camera is. Fuck. Ik ren snel terug naar Samuel. 'Er hangen camera's in de slaapkamer,' fluister ik. 'Huh?' zegt hij. Zijn blik schiet alle kanten op en blijft hangen bij de keuken. 'In de keuken ook. Godver.' 'Er is maar 1 bed, moet ik dan maar op de bank slapen?' Hij knikt. 'Dat lijkt me het beste ja.' Hij komt dichterbij mijn oor. 'Ik had het ook liever anders gewild, you know that.' Ik knik zachtjes. Dan gaat zijn telefoon. Hij pakt zijn mobiel uit zijn zak en fronst even zijn wenkbrauwen. Hij pak me bij mijn arm en neemt me mee naar de gang, uit het zicht van de camera's. Hij laat me het berichtje zien. Het is van Ricardo. Ik zou maar uitkijken als ik jou was, Samuel. Ik heb jullie wel door. Denk maar niet dat jij (en zij al helemaal niet) hier ongedeerd vanaf komt. Ik zie jullie snel. Ik schrik. Hij heeft ons door? Hoe heeft hij dat gedaan? Ik kijk Samuel bang aan. Hij zucht. 'We vinden er wel wat op. Ga nu maar wat slapen, goed?' Ik knik. Ik loop naar de woonkamer en ga op de bank liggen. Ik val niet snel in slaap. Ik lig nog lang na te denken, en ik voel me aardig bekeken door die camera in de keuken. Wie weet waar ze nog meer allemaal zitten. Hoe moet het nu verder? Zouden we hem kunnen overhalen dat er niets aan de hand is, of gaan we vluchten?
Pov Samuel
Na een tijdje ga ik kijken bij Loïs. Ze slaapt inmiddels. Ik zak neer op een keukenstoeltje en leg mijn hoofd op de tafel. Kutzooi. Ik heb een uur geleden nog een bericht gekregen van Ricardo. Jullie hebben de camera's door zie ik? Congrats. Ik zucht weer als ik eraan denk. Wat moet ik nu doen? Ik zit al jaren bij de Temeroso, en ik heb ze nog nooit verraden. Ik heb, zoals ieder nieuw lid, een eed moeten afleggen dat ik mijn groep nooit in de steek zou laten. Doe ik dat nu? Als ik ervandoor ga met Loïs, dan zeker. Heb ik dat er dan voor over? Ik weet het niet. Loïs ontvoeren heeft zo'n averechts effect op me gehad. Ik wil wel verder met haar, maar er is nog een ding die me in de weg zit. Miguel. Loïs weet niet dat ik degene ben die hem heeft vermoord, en ik weet niet of ik wel door kan met haar met dit op mijn geweten. Er zal een dag komen dat het uitkomt, of dat ik het niet meer voor me kan houden. Hoe moet het dan verder? Als ik het zo bekijk kan ik haar maar beter opgeven en iemand anders deze klus laten klaren. Dan ben ik er vanaf en hoef ik Loïs niet meer te zien. Dat maakt het vast al makkelijker om haar te vergeten. Maar dan kijk ik naar haar, en is mijn hoofd gewoon leeg. Ik kan niet meer helder denken. Haar diepe bruine ogen, haar glanzende zwarte haren, haar lieve lach. Haar mooie volle lippen, haar prachtige lichaam. Alles aan haar is leuk. Zelfs de onderkin die ze heeft wanneer ze slaapt. Ik staar haar glimlachend aan terwijl ze nog steeds weggedoezeld op de bank ligt. Hoe ga ik dit ooit oplossen?
