Vampir ve Deniz Kızı

~10 BÖLÜM~

Keyifli okumalar...

Boğazımda ki ellerden özel gücümü kullanarak zorda olsa kurtuldum. Derin derin nefesler alıp bağırarak "Carl... Carl yardım et"diye bağırdım.

Bir kaç saniye sonra banyonun kapısı açılmıştı. Çok fazla güç kullandığımdan Reyan yerde yatıyordu.

"Bu nasıl buraya girdi?!"diyerek hızla yanıma koştu. "Bilmiyorum."dedim gözlerimi yerde baygın olan Reyan'dan ayırmayarak.

Beni küvetten çıkarıp "Başında bekle. Uyanırsa yeniden bayılt. Ben gidip Amanda'yı getireceğim"dedi ve ortadan kayboldu. Bende üstüme elbisemi giyindim.

Akşam akşam başımıza iş açtı ya. Birde beni boğuyor. Aptal kız. Bana dokunmaya nasıl cüret eder. Ayrıca odaya nasıl girdiğini çok merak ediyorum.

Bir kaç dakika sonra Amanda saçı başı dağılmış,uykulu bir halde odaya girdi. "Bu buraya nasıl girdi?"diye sordu merakla. "Bizde bunu bilmek istiyoruz."dedi Carl.

Amanda eğilip elin Reyan'ın kafasına koydu ve garip sözler mırıldandı. Bir kaç dakika sonra onun boğazına elin attı ve kolyesini çıkardı. Kolyeni açınca içinden saç teli çıktı. Bana göstererek "Senin saçını almış. O yüzden girebildi odaya. Dikkatli olmalısın. Sarayda çok güçlü büyücüler var."dedi ve elindeki saç telimi yok etti.

Carl'a bakarak "Deniz kızı olduğunu biliyor. Bunu herkese söyler. Ne yapacaksın?"dedi. Carl Reyan'ı kucağına alarak "Sen küvete gir Karen. Biz gidelim Amanda."dedi ve banyodan çıktılar ikisi de.

Bende yeniden elbisemi soyunup,küvete girdim. Acaba ne yapacaklar. Hafızasından silebilirler mi olanları? Bence evet. Ama öyle yapacaklarsa söylerdiler bende biraz onu döverdim. Sonuç da boğazıma yapıştı pislik. Ya bana bir şey olsaydı? Carl kral olamayacaktı. Yine yalnız kalırdı. Aşağılanırdı. Ben onun kurtarıcı meleği olmuşum haberim yok.

Bunları düşünerek ve kuyruğumla oynayarak uykuya dalmıştım. Uyandığımda sabah olmuştu galiba. Burada hiç cam yok. O yüzden küvetten çıkıp,ayaklarımın oluşmasını bekledim. Üstüme banyodaki elbiselerden birin giyinip odaya girdim. Ama Carl yoktu. Ya bir şeyler olduysa. Reyan Carl'ın kanını içip bir köşeye ata bilir mi? Yok yanında Amanda vardı. Bir birlerin korurlar onlar.

Odadan çıksam mı,yoksa çıkmasam mı diye düşündüm. Ama çıkma kararı verdim. Bu böyle olmaz. Ya gerçekten bir şey olduysa. Ben kimden öğreneceğim onu.

Derin bir nefes alarak odanın kapısın açtım. Koridor bomboştu. Hiç kimse yoktu ve çok ışıklıydı. Güneş çok parlak bu gün ve çok sıcak. Odanın kapısın kapatıp yürümeye başladım.

Hiç kimse çıkmadı bu zamana kadar önüme. Aşağıda muhafızlarda yoktu. Çok garip. Bende bu sessiz saraydan çıkıp bahçede yürümeye başladım. En sonunda da sıkılıp sarayın büyük kapılarına yaklaştım. Bu kapıları geçersem saraydan çıkmış olacağım. İçimde ki meraklı deniz kızı uyandı ve 'hadi çık gez' dışarıyı dedi. Bende kıramadım ve kapıdan geçip ilk adımı attım.

İçimdeki merak korkuyu bastırıyordu. Ağaçlarla dolu yolları ilerlerken orman taraftan birinin beni izlediğini hissettim. İşte o an korku büyümüş,merakı öldürmüştü.

Korkak adımlarla geri dönerken,korkudan nereye gideceğimi unutmuştum. Etrafıma bakıp geldiğim yolu tanımaya çalışırken arkamda birinin durduğunu hissettim. Dönsem mi dönmesem mi diye düşünürken "Karen." diyen tanıdık ses ile döndüm. Döndüğümde şok oldum resmen. Carl kan içindeydi. Üstü falan hepsi kandı.

Halsiz görünüyordu ama beni kucağına aldı ve ormana bir akar suyun yanına getirdi. "Hadi gel."diyerek beni sürükleyerek iki dağın arasında olan boşluğa götürdü. Karanlıktı içerisi.

İçeri geçtiğinde yere oturdu hemen. "Sana ne oldu böyle?"dedim merakla. Dizlerimin üstüne oturup yüzündeki kanı elimle silmeye çalıştım ama kurumuş.

"Burada bekle geleceğim." diyip dışarı çıktı ve üstün çıkararak suyun içine girdi. Bende etrafa bakmaya başladım. Güneşin ışığı sadece bu garip yerin önünü ışıklandırıyordu. Gerisi karanlıktı. Biraz sonra Carl kanlı gömleğin eline alarak yanıma geldi ve önüme oturarak iki eliyle omuzlarımdan tuttu. "Kanına ihtiyacım var " diyip dişlerin çıkardığı gibi boynuma sapladı.

Sanki bir köpek balığı tarafından ısırılıyordum. Kanımın çekildiğini hissediyordum ve gözlerim kararıyordu. Etrafım bulanıklaşmaya başlarken güçsüz halimle Carl'ı iterek "Yeter bu..kadar"diye bildim...

Carl'ın anlatımından...

Rayen'i kucağıma alıp odadan çıktım ama kimseye görünmemek için Amanda görünmezlik büyüsü yaptı. Böylece saraydan rahat çıka bilmiştik. Kimse bizi görmemişti.

Her zaman ki gizli yerimize gelip Reyan'ı kucağımdan yere attım. Amanda'ya dönüp "Ne yapacağız bununla?"dedim.
"Hafızasın silsem bile geri gelir."dedi.

Doğru söylüyordu. Üstünde büyü vardı ve hafızası geri gelirdi. "O zaman ne yapmalıyız?"dedim. Biraz düşündükten sonra üzgün bir ifadeyle "Öldürmeliyiz"dedi.

"Öldürmek mi?"dedim şaşırarak. Ben nasıl yaparım. Ben yapamam. O bir safkan. Ayrıca onu öldürürsem,bende ölürüm. Bende ölürsem Karen'de ölür.

"Karen'i düşünmelisin"dedi Amanda. Bende zaten onu düşünüyorum. Ama hiç bir yolda iyi değil.

"Carl fazla zamanımız yok. Bir an önce işin bitirelim. Uyanırsa herkesi başımıza toplar. "Dedi. Doğru söylüyordu ama bilemiyorum.

Korkuyorum. İki seçenek de kötü bitiyor ama yine de onu öldürmeyi seçerim.

"Nasıl yapacağım?"dedim Rayen'e bakarak. "Kazığı sapla,bayılmasını bekle ve yak"dedi bana kazığı uzatarak. Kazığı alıp yerde yatan Rayen'e yaklaştım. Atmayan kalbinin üstüne getirip,sert bir şekilde bastırdım.

Rayen gözlerin açıp nefes almaya çalıştı. Can çekişiyor... Yüzüme bakarak beni itmeye çalışıyordu. Ben kazığı daha sert bir şekilde kalbine bastırırken o da tırnakların benim derime geçiriyordu.

Kanımın çıktığını hissediyordum. En sonunda Rayen bayılmıştı. Amanda büyülü sözlerle ateş yakıp,Rayen'in cesedini yaktı. Külleri kalana kadar bekledik. En sonunda da küllerin yok ettik.

Ben boş yere yorgun bir halde otururken Amanda yanıma yaklaştı ve elin omzuma koydu. "Merak etme kardeşim. Hiç kimsenin haberi olmayacak."dedi.

"Kimse bilmeyecek."dedim ona bakarak. "Fazla güneşli. Vampirler dışarı çıkmayacak. Gidip sana yeni kıyafetler getireceğim." dedi ve koşarak yanımdan gitti. Mağaradan çıkıp ormanda büyük ağacın gölgesinde oturdum. Rüzgar ılık ılık esirken Karen'nin kokusu burnuma doldu.

Hızla ayağa kalkıp kokuya doğru gittim. Onu orman yoluna gelirken gördüm. Arkasında durduğumda kalp atışları hızlanmıştı.

Onu daha fazla korkutmamak için ismini seslendim. Bana döndüğünde gözleri büyüdü ama kucağıma alıp gizli yerime getirmiştim.

Kanına ihtiyacım vardı ve almıştım da. Baygın şekilde uyuyordu. Amanda geldiğinde elbiseleri giyindim ve Karen'ni de alıp gizli bir şekilde saraya döndüm.

Onu küvete bırakıp yatağıma geçip uyudum. Uyandığımda yanımda o vardı. Uyuya kalmıştı. Sarılmak isterken kapım tıklandı.

Hızla gidip açtığıma karşımda Dean'ı gördüm. Kötü gözüküyordu. "Ne oldu abi?"dedim.

"Reyan'ı öldürmüşler..."