Sağ omzuma asılı olan çantayı bir kere daha düzeltip kapının açılmasını bekledim. İçerden pat pat ayak sesleri geldiğinde durgun suratımı düzeltip genişçe gülümsedim. Tahta kapı açıldığında, büyükannem uykudan yeni kalktığı belli olan kısık gözleri ile beni süzdü.
Evet, yurttan kaçtım.
Sadece Yoongi Hyung'a söyledim gideceğimi. Kimseye söylememesi için yalvarmıştım adeta. "Kendine dikkat edeceğine söz ver Jimin, zarar vermeyeceğine söz ver. Bende kimseye söylemeyeyim" Aslında kaçmayı ilk düşündüğüm de aklımda bilmediğim bir yerlere gidip ölene kadar beklemek vardı ama Yoongi Hyung'a söz verdiğim için büyükannemin yanına geldim. Annemlerin yanına gitseydim, beni bulurlardı.
"Jimin?" sesi titrek ve şaşkınlık doluydu.
"Ben geldim büyükanne!" neşeli olmasına dikkat ettiğim sesimle sabahın bir köründe bağırdım. Amaan dedim banane, ruhları solmuş yaşlı insanlar biraz neşe görsünler. En sahtesinden.
İçeri girdiğimde sıkı sıkı sarılırken bir yandan da büyükbabama seslendi. Ağlamasını saymıyordum bile. Duygusallığım aileden geliyordu demek ki.
Yalanlarımı büyükanneme de sıra sıra dizdikten sonra kimseye söylememesi konusunda onu ikna ettim. Sonra da hala erken olduğu için uyuduk. Yanına kıvrılıp yattım. Sarılıp başımı okşaması gerçekten iyi gelmişti.
Günler sonra gerçekten mutluluğu hissettim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Day by day/p.j.m✓
FanfictionSuratın bu kadar yakınken gözlerimi senden nasıl alırım, kokun bu kadar dibimdeyken nasıl içime çekmeden durabilirim, vücudun bir adım ötemdeyken içime dolup taşan sarılma isteğini nasıl engelleyebilirim. Jungkook.. Ben senden nasıl vazgeçebilirim? ...
