Gözlerim acıyor ve bir de kolum. Serum takmak zorunda mıydılar? Bana endişeyle bakan yüzler görüyorum. En son soyunma odasında olduğumuzu hatırlıyorum ne ara hastahaneye geldik. "Hatırlıyor musun?" alnımdaki saçları geri atarken sessizce sordu Jin Hyung. Neyi hatırlamam gerekiyordu ki? "Yemek yemediğin için vücut direncini kaybetmiş, sahneden indikten sonra soyunma odasında bayıldın"
"Daha ne kadar kendine eziyet edeceksin" Bu hayatta en nefret ettiğim şey senin beni sevmemense ikinci olarak en nefret ettiğim de ciddi bir Taehyung'du. Onun sana baktığını görebiliyorum. Sana dönmeye korkuyorum. Kendimi şartlamıştım çünkü. 'O beni istemiyor'
Bir kere daha aklıma gelirken göz yaşlarım süzüldü. "Özür dilerim" Namjoon Hyung sol tarafıma geçip göz yaşlarımı sildi. Üzülmememi ve kendime daha iyi bakmamı söyledi.
Ağlayışlarımın üstüne bu da eklenince hepsi çok korktu. Sende korkmuş muydun? Benim için endişelenmiş miydin? Üzgün hissetsen de olurdu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Day by day/p.j.m✓
Fiksi PenggemarSuratın bu kadar yakınken gözlerimi senden nasıl alırım, kokun bu kadar dibimdeyken nasıl içime çekmeden durabilirim, vücudun bir adım ötemdeyken içime dolup taşan sarılma isteğini nasıl engelleyebilirim. Jungkook.. Ben senden nasıl vazgeçebilirim? ...
