Yasmin

hoofdstuk 3 ~ een fatale keuze

Mijn moeder en ik zwegen allebei. ''Kunnen jullie ons even alleen laten?'' vroeg mijn moeder. Toen de deur dicht sloeg zei ik gelijk ''Ik moet dit doen!'' mijn moeder keek me aan en zei ''Ja dat weet ik wel'' ik antwoorde meteen voordat ze verder kon praten. ''Als we dit niet doen word ik misschien niet beter! ik ga toch wel eerder dood. Of dat nu is of over 2 jaar. Liever nu in plaats van 2 jaar in pijn en ellende leven!'' Mijn moeder snikte zachtjes en zei ''Lieverd, dat weet ik ook wel maar ik kan je gewoon niet missen. dan ben ik helemaal alleen opa & oma zijn al dood papa is weg jij ben enigst kind en ik was dat ook.'' Ik keek haar aan en voelde me opeen heel schuldig. ''Mam, ik ga dit doen en ik ga dood'' Mijn moeder keek op alsof ze een spook heeft gezien dus ik praat snel verder. ''Niet nu!! dat wilde ik zeggen, niet nu, niet vandaag, niet hier, en helemaal niet door deze operatie. Ik ga dood over jaren en jaren zodra ik met harry getrouwt ben'' M'n moeder lachte weer even. ''als ik minimaal 3 kinderen heb en al mijn dromen zijn uitgekomen. Maar als ik dat wil doen moet ik nu die operatie doen. En ik blijf leven.'' het was heel even stil. toen brak mijn moeder in huilen uit. ze zei snikkend ''beloof je dat?'' en ik zei ''ja'' 

we lagen in elkaars armen te huilen toen de dokter weer binnen kwam. hij vroeg ''En wat word het?'' Ik zei voor de grap ''3 patat en een broodje bal'' Iedereen moest lachen, mijn moeder ook. de dokter vond het niet zo grappig en zei snel ''en nu even centraal ja of nee?'' mijn moeder en ik keken elkaar aan en zeiden in koor ''ja'' 

nadat ik naar de operatie kamer was gebracht lichtte de dokter mijn moeder toe terwijl ik onder verdoving werd gebracht de dokter zei tegen mijn moeder ''de operatie kan heel lang duren tussen de 2 en de 5 uur en zoals ik al had verteld is de operatie niet zonder risico. als er dingen mis gaan kunnen dat zijn verlamming, aantasting van de organen of dat je kan overlijden'' mijn moeder slikte even en knikte ja. ze kon me nog heel even dag zeggen en toen werd ze weg gestuurd. ik viel in een hele lange diepe slaap en het enige wat ik zag was zwart.