Yasmin

hoofdstuk 37 ~ epiloog

het is nu al weer een paar weken later. de begrafenis was prachtig. vroeger dacht ik altijd dat elke familie een eigen ster had en dat je na de dood daar herinigd word. ik hou me aan dat idee vast. ik hou een oogje in het zeil bij mijn moeder, jupo en mijn vader. mijn vader en mama zijn sinds kort weer bij elkaar. nadat ik in harry's armen ben dood gegaan was mijn vader er voor mijn moeder. harry was ook helemaal in tranen. zayn, niall louis en liam moesten ook huilen. alle andere meet and greets werden gecanceld. mijn moeder mocht even in de kleedkamer van niall, louis en harry zitten. ze was aan het praten met harry. dat was tenslotte mijn held. 

ze heeft de boys gevraagt om een lied te zingen op de begrafenis. harry heeft hun manager gesmeekt om dat te doen. hij voelde zich schuldig. de begrafenis was prachtig de best bekeken youtube filmpjes. mijn moeder heeft het papier laten zien waarop ik had geschreven hoe ik gecremeerd wilde worden. het optreden van 1D was prachtig harry moest ook huilen en  niall daarna ook. maar ze moesten na de 2 liedjes little things en story of my life alweer gaan. 2 dagen daarna ben ik uitgestrooid op de manege. met name in de stal van jupo. en het bos. 

one direction is ambassadeur(s) geworden van het internationale kanker fonds. ze geven allemaal benefiet concerten om geld in te zamelen. ze voeren ook actie voor het schelden tegen kanker. ze zijn er echt voor ontdaan. het fonds heeft al zoveel geld binnen gekregen dat er weer genoeg geld is om het onderzoek voort te zetten. er is nu een doorbraak dus misschien is er binnenkort wel een medicijn tegen kanker. wel te laat voor mij. 

ik kijk met trots terug op het leven dat ik heb gehad. dat ik er al 17 jaar mocht zijn. dat ik het goed had. dat ik mijn dromen nog waar kon maken. vroeger dacht ik altijd dat het bedrog was om je dromen waar te maken. dat het toch niet ging lukken. maar als je leven aan een zijde draadje hangt heb je er alles voor over. ik ben yasmin en dit was mijn leven.