Yasmin

hoofdstuk 34 ~ londen eye

de big ben en de londen eye stonden nog best dicht bij elkaar. maximaal 10 minuten lopen. maar we gingen ook nog even wat drinken op een terrasje. ik begon opeens ''mam... er is een site die heet wattpad en daar heb ik een verhaal op geschreven. als ik dood ben wil ik pas dat je hem leest. het gaat over mijn gevoelens in deze periode en hij heet free birds. hij heeft al een paar miljoen reads en ik ben genomineerd voor de watty's ik wil dat jij mijn account overneemt en in de gaten houd of ik win. wil je dat voor me doen? je kan een enorm geldbedrag winnen met de watty's.'' mijn moeder keek me stomverbaasd aan en zei uiteindelijk ''dat wil ik met alle liefde doen.'' we praten nog wat en gingen toen verder. 

eenmaal aangekomen bij de londen eye was het er gigantisch druk. mijn moeder slikte even en ik zag dat ze er eigenlijk geen zin in had. en toen zei ik ''we kunnen ook terug?'' ik keek mijn  moeder bijna smekend aan. mijn moeder zei ''nee we gaan dit doen al moeten we 2 dagen in de rij gaan staan'' zei ze vast beraden. waarop ik antwoorde ''maar ik ben best wel bang'' mijn moeder keek me aan en zei ''ik ook'' we begonnen heel hard te lachen mijn moeder reed met mij richting de rij. 

na 1.5 uur konden we pas eindelijk naar binnen. met ondersteuning van mijn moeder en het infuus natuurlijk kwam ik met moeite dat bakje in. ik scheet 1001 kleuren in mijn broek. ik stond echt doods angsten uit daar. ik zei tegen mijn moeder ''als ik ga huilen neem het me niet kwalijk'' mijn moeder begon keihard te lachen. na een paar minuten kwamen we helemaal bij de top. we waren helemaal stil. met m'n mobiel maakte ik een foto van het uitzicht. daarna nog een selfie met een super mooie achtergrond. en daarna ook nog een selfie met mijn moeder samen. 

na 2 rondjes stonden we weer beneden met beide benen of in dit geval met beide wielen op de grond. ''nou was dat nou echt zo eng?'' vroeg mijn moeder. en ik begon gegeneerd te griniken. we bekeken de foto's even en maakte nog een foto met de londen eye op de achtergrond. en ook nog een die door een surinaamse vrouw werd gemaakt. we gingen even op een bankje zitten. en keken hoe we nu het beste naar harrold's kunnen. we besloten om met z'on rode bus. met moeite kwamen we erin maar ik moest en zou met zo'n bus reizen. dicht bij harrold's was ook zo'n leuke telefoon. daarmee belde ik even naar papa om te zeggen dat het goed ging.