Yasmin

hoofdstuk 29 ~ de knal

de week kruipt langzaam voorbij. ik heb me mijn hele leven al zo voorgesteld. in amerika wonen met je eigen paard en het enige wat je doet is paardrijden. maar het valt nog best tegen. de afgelopen dagen heb ik me een beetje afzijdig gehouden. ik voel me ook veel slechter.  en vandaag ga ik naar huis toe. en jupo blijft hier. dit is de laatste keer dat ik hem zie. ik heb de hele week lang afscheid genomen maar ik ben er nog steeds niet over heen. ik heb alleen nog maar gehuild. ik lig nu ook weer op mijn bed met een kussen tegen me aan geplakt en hele grote panda ogen. ik gooi het kussen weg en loop naar de spiegel. ik maak mijn ogen schoon. ik pak onder het bed mijn koffer en begin hem in te pakken. vanmiddag om 17:00 vlieg ik naar huis het is nu 11:00 dus ik heb nog even. 

nadat ik mijn koffer heb ingepakt zadel ik jupo op voor de allerlaatste buitenrit van mijn leven. ik ga alleen harry en hans hebben beide meerdere keren aangeboden om mee te gaan maar ik wil echt alleen. zodra ik ben opgestapt rij ik rustig het bos in. ik weet niet of het wel verstandig is om te rijden want ik voel me erg duizelig. ik doe rustig aan en blijf een hele lange tijd stappen. ik probeer even om te draven maar mijn maag word door elkaar geschut en ik word nog misselijker. ik stop abrupt, spring van jupo af en ik kots in de bosjes. als ik klaar ben loop ik met jupo aan de hand. we komen aan bij de rivier en daar blijven we even zitten. starend naar het water.

na een tijdje hoor ik een knal. schrikt heel erg en begint te stijgeren. ik spring op en pak de teugels. ik probeer hem rustig te krijgen maar het gaat niet. er komt nog een knal en hij rukt de teugels los en rent weg. hij geeft mij een trap waardoor ik mijn bewustzijn verlies. 

even later word ik weer wakker met barstende koppijn. mijn been doet heel erg veel pijn. hij is van mijn enkel tot mijn knie helemaal dik en blauw. ''JUPOOOOO!!'' schreeuw ik zo hard mogelijk. ''KOM HIER!!'' ik hoor geritsel in de bosjes en kijk verschrikt om. er komt een jager uit het bos ''hey girl, are you ok?'' zegt hij met een amerikaans accent en hij komt bij me. ''no it's not ok did you shot with your gun?'' vroeg ik ''of course thats my job'' zei hij trots ik werd boos en zij ''yes but thanks to your job is my horse gone. he kickt me and now i can't stand up.'' hij keek me aan ''well i'm sorry. come i bring you home.'' hij wilde me optillen maar ik zei ''and what about my horse?'' hij dacht even na en zij toen ''i will look for him. but first i take you to home. you have to go to the hospital.'' hij tilde me op en liep het bos pad af. daar stond een jeep. ik hoorde gehinnik. ''thats my horse jupo.'' hij hoorde het zo te zien ook. hij zette mij in de auto en rende weg. even later kwam hij terug met jupo. hij pakte zijn mobiel uit zijn jaszak en zij ''call you mom or dad so he or she can pick you up.'' ik belde mijn vader en binnen nowtime stond hij hier. hij reed op jupo terug en ik zat in de auto.