Yasmin

hoofdstuk 36 ~ het concert.

ik voel me zwaar kut kort door de bocht gezegt. mijn moeder heeft met de dokter gebeld en ze is helemaal ontdaan van het telefoontje. slecht nieuws dus. het concert begint pas om 19:30 dus ik moet de hele dag nog door zien te komen. gister zijn we samen met papa uit gaan eten. en ik ga straks met mijn moeder naar de markt. 

als we op de markt lopen zie ik een geweldig leuke trui. een grijze sweater met brooklyn erop. hij is 10,- en koop hem. ik trek hem gelijk aan. het is waarschijnlijk de enige keer dat ik hem kan dragen dus ja. wat valt er te verliezen? we kopen bij een fruit kraam een lekkere jus d'orange vers van de pers en kersen. we gaan op een bankje zitten en eten en drinken alles lekker op. 

we gaan eigenlijk heel snel weer terug naar het hotel. in het hotel ga ik even een paar uurtjes slapen zodat ik het vanavond vol hou. ik word om ong. 3 uur weer wakker. ik ga even douchen en treke dezelfde kleren aan. we gaan met z'n allen wat drinken in het restaurant in de lobby. we nemen kaarten mee en doen allerlei kaartspellen. 

tegen de tijd dat we uitgespeeld zijn is het al weer half 6, we gaan naar boven om de koffers in te pakken. mijn moeder vraagt ''zullen we anders gewoon nog lekker een paar dagen blijven?'' ik knik hevig ja. we lopen naar de receptie (en rijden natuurlijk) om onze kamer wat te verlengen. een dag of 3. 

gelijk daarna rijden we en lopen we naar het restaurant. ik twijfel heel erg wat ik neem. ik denk spare-ribs sinds m'n 5e is dat eigenlijk al mijn lievelings eten. mijn moeder vraagt wat er is. ik antwoord dat ik een binnenpretje heb. 

als we klaar zijn met eten rijden we richting de O2. het is echt al heel erg druk. we sluiten net als ieder ander aan in de rij. pas na een half uur kunnen we naar binnen. we hebben de beste plekken. in het staanvak recht voor het podium. maar pas na 1.5 uur komt one direction echt. daarvoor komt het voor programa little mix. ik hou ook heel erg voor hun dus 2 in 1 klap is erg mooi mee genomen. ik ga helemaal uit mijn bol. en ook mijn moeder heeft eindelijk ontdekt waarom ik zo van one direction hou. 

pas om half 12 is het concert afgelopen. nu komt de meet en greet. ik ben helemaal op van de zenuwen. we moeten alleen we eerst 1 uur in de rij staan. op het gegeven moment komt little mix langs lopen. iedereen begint te joelen en bij mij blijven ze stil staan ik grijp mijn kans en vraag ''can i get a picure?'' ze zeggen ''of course you can you sweet girl.''  mijn moeder maakt de foto ik zit in mijn rolstoel met perrie, jade, leigh-anne en jesy op de achtergrond. we maken er een paar met verschillende poses gekke bekken, een leuke en een hele hechte alsof we elkaar al jaren kennen. hun body guart wil hen weer mee nemen en we nemen afscheid. perrie geeft me een kus op mijn wang en ik fluister in haar oor '' i support zerrie'' ze begon te lachen en liep weg. 

eindelijk zijn we dan aan de beurt het is al bijna 1 uur en ik ben dood moe. ik geef eerst liam dan zayn vervolgens louis daarna niall en dan harry een hand. we gaan op de foto. ik bedank ze en geef  een knuffel ze zijn geïnterreerd in de ziekte die ik heb. ik wilde opstaan om harry een knuffel te geven. maar ik viel weer neer. harry ving me op. ik was opeens dood moe en besefte dat mijn droom is uit gekomen. ik fluisterde in z'n oor ''i love you... always.'' ik deed mijn ogen dicht en ze gingen niet meer open. nooit niet...