Yasmin

hoofdstuk 7 ~ papa

ik ben nu al een tijdje wakker. ik krijg een paar happen griekse yoghurt naar binnen geschoven maar ik hou het niet binnen, dus na de derde poging is mijn moeder er klaar mee. ik voel me schuldig. we wachten nog steeds op de uitslagen van de operatie. mijn moeder heeft me alles verteld. dat ik 3 minuten dood was. en dat ik door zo'n machine weer tot leven kwam ofzo. ik snap het nog steeds niet. maar het kan nog wel even duren de uitslag want de dokter ligt nog een paar uur te pitten. ik weet niet waar het vandaan komt maar opeens vraag ik aan mijn moeder ''waarom had je een blik van spijt in je ogen toen de dokter vroeg waar papa is?'' mijn moeder vraagt heel nonchalant zonder in mijn ogen te kijken ''waar heb je het over?'' dan zeg ik ''ach mam ik ken je toch. ik ken die blik uit duizenden. je hebt die blik altijd in je ogen als we het over papa hebben en ik wil weten wat er aan de hand is en je gaat me nu alles vertellen!'' ik kreeg enorme hoofdpijn omdat ik me druk maakte. en mijn moeder keek verbaasd en we zwegen

mijn moeder had weer haar spijt-blik in haar ogen. en ze keek naar de neuzen van haar schoenen. en toen begon ze te praten. ''je vader is 20 jaar geleden verslaafd geraakt aan drank. ik wilde dat hij stopte maar hij luisterde niet. soms sloeg hij me zelfs. en ik had de scheidings papieren al klaar liggen. hij dreigde zelfs om jou te ontvoeren en te verkrachten en te vermoorden daarna. dat was al een paar jaar later toe was je geloof ik een half jaar oud. dat was de druppel die de emmer deed overlopen. ik pakte onze koffers en deed de papieren al op de bus. op een nacht vluchtte ik weg met anna naar laren. we maakten een nieuwe start en alles ging goed. maar een paar jaar geleden kreeg ik een brief van hem. hij zij dat hij in een afkick kliniek zat en bijna klaar was. hij wilde op nieuw beginnen. ik had geantwoord dat ik dat niet verstandig vond. en daarna heb ik nooit meer wat van hem gehoord...'' ik snikte zachtjes. en zei daarna ''en je hebt me al die jaren niks verteld?'' daarop antwoorde mijn moeder ''schat ik deed het voor je eigen best wil. ik was bang dat je in je pubertijd zat en je je vader ging opzoeken. en dat hij je dan zou verkrachten en vermoorden. want toen hij dat zij was hij niet eens dronken.'' ze was ondertussen bijna aan het schreeuwen. ik was boos, teleurgesteld en verdrietig. ik wist niet wat ik moest zeggen dus ik zei allemaal nare dingen. ''jij hebt mijn vader afgepakt, door jou heb ik mijn vader niet gekent. TRUT!!'' de tranen schoten in mijn moeders ogen. ''wegwezen! ik wil je niet zien!!'' mijn moeder liep de kamer uit. en keek nog een keer achterom ik wees haar de deur. en toe liep ze weg