Baby Nathan

Chapter 22

Malayang nakalabas ng bahay itong si Elisa. Tinungo nya ang simbahan kung saan naghihintay sa kanya doon si Nathan.. Nakita siya kaagad ng binata kya dali dali itong lumapit sa kanya at kinuha ang mga dala nitong gamit.. Naglakad na sila sa kotseng dala dala ng binata. Sumakay doon at saka pinatakbo ni Nathan ang sasakyan..

Sa loob ay tahimik lamang ang dalaga habang nakatingin sa labas ng sasakyan.. Hinawakan ni Nathan ang mga kamay nya.. Alam ng binata ang takot na nararamdaman ni Elisa.

"Huwag kang mag alala,magiging maayos ang lahat , pangako.."...

Walang isinagot ang dalaga. Parang pagod na pagod ang pakiramdam niya pati utak.. Isang maghapong puno ng pangamba ang bumabalot sa puso ng dalaga at maging kay Nathan.. Dahil bukas ng umaga kpg nalaman na ng mga ito ang ginawa nilang pag alis... Maaring ipahanap kaagad sila kya dobleng pag iingat ang gagawin nila ngaun ....

Wala silang ni Anumang relasyong dalawa. Hindi rin masasabing mgkaibigan sila...

Kinakabahn man sa gagawin nila ay kailangan nilang magpakatatag pra na rin sa kalayaang hinahangad nila.

Napatingin si Elisa sa ngda drive na si Nathan..

"Nathan,saan tayo pupunta?"nanginginig ang boses na wika ni Elisa..

"doon muna tayo sa probinsiya. Doon hindi nila tayo masusundan. Walang ibang nakakakilala sa atin doon kya mas makaka kilos tayo ng maayos.."

"pero Nathan,nsa dyaryo ang mukha natin ng minsang nkasama nila tayo sa kampanya,malamang na makikilala nila tayo..."

"dont worry,walang masyadong kapitbahay doon at hindi masyadong civilize kya malamang hindi sila updated sa nangyayari sa ibang lugar... Tahimik doon at sure akong mag eenjoy ka. Mbabait rin sila..."..

Mejo napanatag ang loob ni Elisa dahil sa narinig at kumalma na ang kalooban niya.. Doon ay humawak na rin siya sa kamay ni Nathan na nakahawak sa kamay na at mejo pinisil nya ito tanda ng pagtitiwala nya sa binata..

Napangiti ang binata sa ginawa nya..

Mga ilang oras din ang tinagal bago sila nakarating sa probinsiya...

Madilim pa ang pligid dahil mgbubukang liwayway pa lamang. Huminto na ang kotse ni Nathan sa tapat ng isang kubo.. Maliit lamang ito ngunit kung titingnan mo ay napakaganda at yari sa mamahaling materyales..

Nakatulog noon si Elisa dahil sa tagal ng byahe at sa kaantukan na tin niya. Doon ay hinayaan na muna nya si Elisa at pinagmasdan ang mukha nito..

Napapangiti siya sa kanyang nakikita. Isang maamong mukha na kung iisipin ay napaka inosenteng nilalang na nararapat lamang na alagaan.

Hinagpos nya ang buhok ng dalaga at bahagya itong gumalaw ngunit tulog pa rin.

"Elisa,ngayong kasama na kita,sisiguraduhin kong hindi ka masasaktan. Hindi na tayo maaaring mabuhay na may nagdidikta sa buhay natin, gagawin natin ito ng mgkasama.. Pangako hindi kita iiwan.....

Dinampian nya ito ng isang halik sa labi dahilan ng pagka gising nito. Nagulat pa ang dalaga kung bakit sila magkasama at naitulak nya si Nathan...

"Nathan,,anong ginagawa mo? Bkit ako nandito?"

"Elisa,tumakas tayo db,tinakasan natin ang pamilya natin..."... Paliwanag ni Elisa...

Napahawak si Elisa sa mukha at napatango.. "sorry,,oo nga pla.. Hmm Nathan, im sorry kung pati ikaw nadamay sa gulo ko..".

Kaagad bamang tumugon si Nathan sa sinabi nya..."No,Elisa... Laban natin tong dalawa. Ito rin ang gusto ko at sabay natin itong haharapin..."...

Ngumiti ang dalaga saka siya na mismo ang yumakap sa binata.. Bumaba na siLa sa kotse saka pumasok sa loob ng maliit na kubo.. Hindi pa masyado makita ang paligid pero ang loob ng kubo na pinasok nila ay makikita ang ganda ng loob nito.. Kompleto ang mga gamit pero napaka simple.. Tama lamang ang laki sa isang maliit na pamilya.. Hanggang kusina nito ay kompleto ang kagamitan..

Ibinababa ni Nathan ang mga gamit nila sa loob habang si Elisa naman ay abala sa pagtingin sa bawat parte ng kubo.. Namamangha siya dito..

"Nathan,kaninong kubo?"..

Huminto si Nathan saka tumingin sa kanya.. "sa akin to kapag gusto kong kalimutan ang syudad at ang magulong buhay doon.. Dito ngagawa ko ang lahat ng walang nkakakilala sa akin.. At ngagawa ko ring tumugtog ng walang nagbabawal.."...

Napatingin sa kanya si Elisa na prang nagtatanong ang nga mata...

"Elisa saka na natin pag usapan yun, sa ngaun ay kailangan muna nating matulog pra mkpgpahinga. Mag uumaga na at bukas marami pa tayong dapat gawin..."

Dahil sa maliit lamang ang kubo ay isang kwarto lamang ang meron dun kya ibig sabihin..

Sa isang kwarto lamang sila matutulog..

Sa loob ng kwarto ay may kama na pang dalawahan.. Kompleto rin sa kagamitan..
Doon ay naupo siya sa kama habang tinititigan si Nathan na abala sa paglalatag ng kumot sa may sahig..

"Nathan,sigurado kang ok ka lang jan?matigas ung sahig tpos kumot lang ang sapin mo.. Ok lang naman na dito ka na lang din sa taas. Maglalagay na lang ako na unan sa gitna..." naiilang man ay nasabi niya iyon sa binata dahil ayaw din nmn niya na mahirapan ito sa pagtulog...

Huminto ang binata saka napangiti sa dalaga. Ngiting animoy nakakaloko..

"hoy Nathan,tigilan mo ko sa mga ngiti mong yan!,,".. Sabi ng dalaga na mejo kinabahan pa dahil sa way ng pagngiti ng binata..

"Dont worry Elisa, ill be gentle.."sabi ni Nathan na sinabayan pa ng isang malakas na tawa..

Kya yung dapat na matutulog sila ay nauwi sa kulitan. Binato ni Elisa ng unan si Nathan at ito namang binata ... Hindi nagpatalo. Binato nya rin ito ng unan. Pti nga kumot ibinato na rin nya.. Nagkatawanan sila kasi naman itong si Nathan bigla ng lumapit sa dalaga at kunwaring pinipigilan nya ang mga kamay at hahalikan nya ito pero pinipigilan siya ng dalaga.. Tawa lng sila ng tawa. Prang mga bagong mag asawa na kakakasal lamang. Parang wlang malaking problemang kakaharapin....

Napapatawa ng malakas si Elisa dahil kinikiliti siya ni Nathan.. Naririnig sa labas ang kulitan nila. Narinig ito ng isang matandang lalaki na kdadaan lamang sa tapat ng kubo sakay sa kanyang kabayo.. Napapangiti iyon at napapailing sa kanyang naririnig...

"ang young master,nandito na muli at sa wakas.. Natupad din ang pangarap niyang madala dito ang babaeng pinakamamahal niya..." sabi ng matanda sabay pinalakad na muli ang kabauo at umalis na sa tapat ng kubo......
....