Chapter 36: A Day of Blissfulness

305 12 0
                                    

Justin:

Hinatid ako ni Lance sa bahay pagkatapos maggamot ang sugat ko braso.

Paggising ko, nananakit parin ang braso ko. Medyo may hapdi pa pero pinilit kong makapunta sa mall para bumili ng regalo sa birthday ni Cheska mamayang gabi.

Mamaya ko na siya babatiin. I have my surprises.


Cheska:

Late nanaman akong naggising. I checked my clock..

10:00?!

Ugh! 8:30 AM ang dating ni Mama! I am so darndead!

Naligo ako, nagbihis at lahat lahat. I didn't even put on my make up.

Pagkababa ko sa hagdan..

There's a woman sitting on the couch na nakatalikod sa hagdan so I can't see her face. She's sipping coffee and reading our school publication newspaper. I'm the editor-in-chief since JJ surrendered his position unto me.

Nakita ko naman si Jenna at si tita Anya na galing sa kusina. Jenna's holding a tray of cupcakes.

Jenna saw me and she smiled tapos tumingin sa babaeng nakaupo sa couch.

"Hindi parin ba gising si Cheska? Oh. That poor birthday girl."

Oh My God.

"Mom?!"

Humarap siya sakin and it turned out to be my mom.

Tumayo siya and motioned her arms for embrace. Agad agad akong bumaba sa hagdan at niyakap siya.

I missed my mom so bad.

"Ang laki laki mo na anak."
Mom said habang hinahawi ang buhok ko.

"Mommy naman. Limang buwan pa lang ako dito." I said while grinning. I really missed her.

"Yeah." She sighed while cupping my face at nakangiti. Observing every detail of my face.

"Mom, I'm still Cheska. The way you're observing my face.. I thought you were looking for piercings and tattoos. Well, that only happened in Vegas." She laughed. And gave me an assuring smile.

"You're so brave. I wish I could be like you."

"Strong?"

I looked at Jenna na naka peace sign sa akin ngayon.

"Growing up with their parents separated. Growing up without a father in Cambridge. And living here without both parents.. If I were you, siguro hindi ko kinaya."

"Mom" I sighed habang umiiling..
My tear fell. Hindi ako makapagsalita while she's holding my face..

Yung expression niya ngayon, parang iiyak na siya. They say, yung pagkakaparehas namin ni mama, ay yung pagiging iyakin.

She's saying sorry now. Sa lahat ng mga pagkukulang niya.. "Cheska I'm so sorry. Sorry for everything. I know you deserve a family. At napaka selfish ko noong nakipaghiwalay ako sa Daddy mo. Sarili ko lang ang inisip ko Cheska." Hinawakan ko yung kamay niyang nasa mukha ko while sobbing. Gustong kong magsalita. Gusto kong sabihin sa kanya na okay lang ako. Okay lang sakin lahat. I still have them both. Okay lang naman sakin kahit hindi tayo magkasama sama palagi. I'm okay with the fact that they're still with me. I still have parents. At napaka swerte ko kasi sila ang mga magulang ko. Maswerte ako dahil may magulang parin akong nagmamahal sakin. Kahit hiwalay na sila, it will never be a basis as a family. We're still a family. I still have my family.. 

Expect The Unexpected(Season 1) COMPLETED Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon