S.E.C.R.E.T

κεφάλαιο 6

ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΓΙΑ ΤΟ ΣΠΙΤΙ παλλόμουν σύγκορμη, ενώ σκεφτόμουν τη δουλειά που είχα να κάνω. Η Ματίλντα μού είχε δώσει το ντοσιέ και μου είχε πει ότι περιλάμβανε εννιά φύλλα, ένα για κάθε φαντασίωση. Έπρεπε να τα συμπληρώσω αμέσως και να τηλεφωνήσω στην Ντάνικα μόλις τα τέλειωνα, προφανώς για να στείλει έναν κούριερ να τα πάρει. Το τελευταίο πράγμα που μου είπε ήταν: «Θα αρχίσουμε αμέσως μόλις πάρουμε στα χέρια μας τα έγγραφα. Εμείς οι δύο θα κουβεντιάζουμε μετά από κάθε φαντασίωση. Αλλά στο μεταξύ μη διστάσεις να μου τηλεφωνήσεις για το οτιδήποτε. Εντάξει;». Όταν έφτασα στο διαμέρισμά μου, σήκωσα την Ντίξι στην αγκαλιά μου και τη γέμισα φιλάκια στην κοιλιά. Ύστερα άναψα πολλά κεριά, γδύθηκα κι έκανα ένα αφρόλουτρο με γλυκιά μυρωδιά. Όλα αυτά ώστε να μπορέσω να σκεφτώ την καλύτερη δυνατή λίστα φαντασιώσεων. Βρήκα την αγαπημένη μου πένα κι έβγαλα το πρώτο φύλλο από το ντοσιέ. Αισθάνθηκα μέσα μου ένα σκίρτημα που είχα χρόνια να νιώσω. Η Ματίλντα μού είχε πει να τα αποκαλύψω όλα, να καταγράψω όλες τις σεξουαλικές μου επιθυμίες. Όλα όσα είχα θελήσει να κάνω ή να δοκιμάσω. Μου είπε να μην κρίνω, να μην αμφισβητήσω. «Μην παραγίνεις περιγραφική, μην το πολυσκεφτείς. Μόνο γράψε». Δεν υπήρχαν κανόνες για τις φαντασιώσεις, διευκρίνισε, όμως τα αρχικά γράμματα του S.E.C.R.E.T. αντιπροσώπευαν τις προδιαγραφές τους, τις οποίες έκαναν το παν να τηρούν. Η Ματίλντα μού εξήγησε ότι κάθε φαντασίωση πρέπει να είναι:

S afe, δηλαδή ασφαλής, με την έννοια πως η συμμετέχουσα νιώθει ότι δεν κινδυνεύει.

E rotic, δηλαδή ερωτική, με την έννοια πως η φαντασίωση έχει σεξουαλικό χαρακτήρα, δεν είναι απλώς φανταστική.

C ompelling, δηλαδή ακαταμάχητη, με την έννοια πως η συμμετέχουσα θέλει πραγματικά να τη φέρει εις πέρας.

R omantic, δηλαδή περιπαθής, με την έννοια πως η συμμετέχουσα νιώθει ποθητή και επιθυμητή.

E cstatic, δηλαδή εκστατική, με την έννοια πως η συμμετέχουσα εισπράττει ηδονή από την πράξη.

T ransformative, δηλαδή μεταμορφωτική, με την έννοια πως κάτι μέσα στη συμμετέχουσα αλλάζει θεμελιωδώς. Κοίταξα πάλι τα αρχικά και σημείωσα αφηρημένη μια φράση σαν υπότιτλο από κάτω τους, που με έκανε να βάλω τα γέλια όταν τη διάβασα ξανά: Η Σεξουαλική Ελευθερία της Κέισσι Ρόμπισο.

Όσο για τα δύο τελευταία γράμματα, το μόνο που μπορούσα να σκεφτώ ήταν Εκστατική Τύχη. Όλα αυτά ήταν πολύ συναρπαστικά. Και συνέβαιναν στα αλήθεια. Σε μένα! Ενώ η Ντίξι τριβόταν στους αστράγαλούς μου και τα κεριά τρεμόσβηναν επάνω στο τραπέζι, ξεκίνησα, βάζοντας √ στο κουτάκι δίπλα στην πρόταση: Θέλω να με περιποιηθούν. Δεν ήμουν σίγουρη για το τι ακριβώς σήμαινε, αλλά το σημείωσα ούτως ή άλλως. Μήπως είχε να κάνει με το στοματικό σεξ; Το είχα προτείνει κάποτε στον Σκοτ, κι εκείνος είχε ζαρώσει τη μύτη του με τρόπο που απέκλεισε διαπαντός ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Είχα καταχωνιάσει αυτή την επιθυμία σ' ένα ψηλό συρτάρι, όπου δε θα την έβλεπε ποτέ ξανά κανένας. Ή τουλάχιστον έτσι νόμιζα. Υπήρχαν και πολλά άλλα είδη σεξ που δεν είχα κάνει ποτέ. Στο κολέγιο είχα μια φίλη που εκθείαζε το να το κάνεις «από την πίσω πόρτα» και μου κέντριζε πάντα την περιέργεια. Δε θα μπορούσα ποτέ να ζητήσω από τον Σκοτ να δοκιμάσουμε κάτι τέτοιο. Και δεν ήμουν καν σίγουρη αν το ήθελα. Θέλω να κάνω σεξ στα κρυφά, δημοσίως. Ναι. Θέλω να με αιφνιδιάσουν. Αυτό με συνάρπαζε λίγο, παρόλο που, ξανά, δεν ήμουν σίγουρη για το τι σήμαινε. Με είχαν διαβεβαιώσει ότι θα ήμουν ασφαλής, ότι μπορούσα να σταματήσω το οτιδήποτε όποτε ήθελα. Έβαλα √ στο κουτάκι. Θέλω να πάω με κάποιον διάσημο. Ορίστε; Πώς θα το κατάφερναν; Φάνταζε ανέφικτο, ενδιαφέρον. Ναι. Θέλω να με διασώσουν. Από τι; Έβαλα √ στο κουτάκι. Θέλω να γίνω η πριγκίπισσα της βραδιάς. Αχ, Θεέ μου, ποια γυναίκα δε θα το ήθελε; Ήμουν πάντα η καλή, η έξυπνη, ίσως ακόμα και η αστεία. Αλλά δεν είχα υπάρξει ποτέ η όμορφη, η πριγκίπισσα, ούτε μία φορά σε όλη μου τη ζωή. Απάντησα λοιπόν ναι και σ' αυτό. Σίγουρα. Παρόλο που ακουγόταν παιδιάστικο. Ήθελα να αισθανθώ έτσι. Έστω για μία φορά. Θέλω να μου δέσουν τα μάτια. Φαντάστηκα ότι το σκοτάδι μπορεί να λειτουργήσει απελευθερωτικά, οπότε έβαλα √ στο κουτάκι. Θέλω να κάνω σεξ σ' ένα εξωτικό μέρος με έναν εξωτικό άγνωστο. Πρακτικά ξένοι δε θα ήταν όλοι αυτοί οι άντρες με τους οποίους θα πήγαινα, που δε θα τους έβλεπα ποτέ ξανά; Χωρίς συζήτηση, χωρίς λόγια, μόνο κορμιά που αγγίζονται φευγαλέα ενώ συναντιούνται και ύστερα... Ίσως εκείνος θα με έπιανε από τον καρπό... Συνέχισε να γράφεις. Θέλω να παίξω έναν ρόλο. Άραγε θα μπορούσα να το κάνω; Να γίνω κάποια άλλη, όχι εγώ; Είχα τα κότσια; Στην ανάγκη μπορούσα να υπαναχωρήσω. Αυτή λοιπόν έγινε η λίστα μου: εννιά φαντασιώσεις που θα ακολουθούνταν από μια τελική απόφαση. Κι όπως με είχαν συμβουλέψει, τις έγραψα με τη σειρά που πίστευα ότι θα μπορούσα να τις διαχειριστώ. Τις κοίταξα μια τελευταία φορά. Το μυαλό μου πλημμύρισε από τον θαυμασμό, την ανησυχία, τη χαρά και τον φόβο που θα απελευθέρωναν οι συγκεκριμένες φαντασιώσεις. Για φανταστείτε να πραγματοποιούνταν όλα όσα θέλατε και ακόμα περισσότερα. Για φανταστείτε να γινόσασταν το αντικείμενο της επιθυμίας και του πόθου των άλλων –κάθε εκατοστό του κορμιού σας– έτσι ακριβώς όπως είστε. Αυτό συνέβαινε τώρα. Αυτό συνέβαινε σε μένα. Είχα πιστέψει πως η ζωή μου έφτανε στο τέλος της, όμως ήταν έτοιμη να αλλάξει για πάντα. Μόλις τέλειωσα, τηλεφώνησα στην Ντάνικα. «Γεια σου, Κέισσι» είπε. «Πώς ήξερες ότι ήμουν εγώ;» ρώτησα, κοιτάζοντας αλαφιασμένη έξω από το παράθυρο. «Εεε... Έχω αναγνώριση κλήσεων;» «Μάλιστα. Λοιπόν, το ξέρω πως είναι αργά, αλλά η Ματίλντα μού είπε να τηλεφωνήσω αμέσως μόλις τελειώσω. Τέλειωσα – τις έχω... επιλέξει». «Τι;» «Ξέρεις... Τη λίστα». Σιωπή. «Τη λίστα;» με κέντρισε. «Τις φαντασιώσεις μου...» ψιθύρισα. «Αχ, Κέισσι... Απ' ό,τι φαίνεται, είσαι η καταλληλότερη επιλογή. Δεν μπορείς καν να ξεστομίσεις τη λέξη!» Γέλασε. «Θα στείλω κάποιον αμέσως, γλυκιά μου. Κρατήσου. Τα πράγματα όπου να 'ναι θα αποκτήσουν μεγάλο ενδιαφέρον!» Έπειτα από ένα τέταρτο χτύπησε το κουδούνι. Άνοιξα την πόρτα απότομα, περιμένοντας να δω κάποιον κοκαλιάρη έφηβο, όμως στην παραστάδα της ήταν γερμένος ένας ψηλόλιγνος ωραίος άντρας. Είχε κουταβίσια καστανά μάτια και φορούσε φούτερ με κουκούλα, άσπρο μπλουζάκι και τζιν. Φαινόταν τριαντάρης. Χαμογέλασε. «Έχω έρθει να πάρω το ντοσιέ σου. Μου είπαν επίσης να σου δώσω αυτό. Πρέπει να το ανοίξεις τώρα». Δεν μπορούσα να καταλάβω την προέλευση της προφοράς του. Ισπανική; Μου έδωσε έναν μικρό κρεμ φάκελο. Απέξω είχε το γράμμα Κ. Τον άνοιξα σκίζοντάς τον από πάνω. Μέσα υπήρχε μια κάρτα που έγραφε: Βήμα Πρώτο. Η καρδιά μου άρχισε να χτυπάει πιο γρήγορα. «Τι γράφει η κάρτα;» με ρώτησε. Ύψωσα τη ματιά μου και κοίταξα τον αδιανόητα ωραίο άντρα, τον κούριερ ή ό,τι ήταν τέλος πάντων, που στεκόταν εμπρός μου. «Θες να σ' τη διαβάσω;» «Ναι, έτσι πρέπει». «Γράφει... Παράδοση». Η φωνή μου ίσα που ακουγόταν. «Στην έναρξη κάθε φαντασίωσης θα σε ρωτούν αν αποδέχεσαι το Βήμα. Αποδέχεσαι το Βήμα;»

Ξεροκατάπια. «Ποιο Βήμα;» «Το Πρώτο Βήμα φυσικά. Την Παράδοση. Πρέπει να αποδεχτείς το γεγονός ότι χρειάζεσαι βοήθεια. Σεξουαλικά...» Θεέ μου, σχεδόν γουργούρισε τη λέξη. Έβαλε το χέρι κάτω από το μπλουζάκι του και άγγιξε την κοιλιά του, ενώ ήταν γερμένος στο κούφωμα της πόρτας και με έτρωγε με τα μάτια του. «Το αποδέχεσαι;» επανέλαβε. Δεν ήξερα ότι θα ξεκινούσε τόσο γρήγορα. «Τι;... Μαζί σου; Τώρα;» «Αποδέχεσαι το Βήμα;» με ρώτησε και μετακινήθηκε ανεπαίσθητα προς το μέρος μου. Μου είχε κοπεί η λαλιά. «Τι... Τι θα συμβεί;» «Τίποτα αν δεν αποδεχτείς το Βήμα». Τα μάτια του, ο τρόπος με τον οποίο έγερνε στην παραστάδα... «Εγώ... Ναι. Δέχομαι». «Μπορείς να μου κάνεις λίγο χώρο εκεί πέρα;» είπε σχηματίζοντας έναν μεγάλο κύκλο με το χέρι του, δείχνοντάς μου τη μεριά ανάμεσα στο καθιστικό και στην τραπεζαρία. «Επιστρέφω αμέσως». Ύστερα έκανε μεταβολή κι έφυγε. Έτρεξα στο παράθυρο του καθιστικού και τον είδα να κατευθύνεται προς τη λιμουζίνα που ήταν παρκαρισμένη απέξω. Ακούμπησα το χέρι στο στήθος μου και κοίταξα γύρω μου, το πεντακάθαρο σαλόνι μου, τα κεριά που τρεμόσβηναν παντού. Ήμουν πλυμένη και αρωματισμένη. Φορούσα μεταξωτό νυχτικό. Το ήξεραν! Κλότσησα το πουφ να πάει δίπλα στον τοίχο κι έσπρωξα τον καναπέ πιο κοντά στο τραπεζάκι. Ο νεαρός επέστρεψε έπειτα από δύο λεπτά, φέρνοντας μαζί του κάτι που έμοιαζε με φορητό κρεβάτι του μασάζ. «Κέισσι, πήγαινε, σε παρακαλώ, στην κρεβατοκάμαρα και γδύσου εντελώς. Τυλίξου με αυτή την πετσέτα. Θα σε φωνάξω όταν είμαι έτοιμος». Πηγαίνοντας προς την κρεβατοκάμαρα, πήρα μαζί μου την Ντίξι. Δε χρειαζόταν να το δει αυτό. Άφησα τη ρόμπα μου να πέσει στο πάτωμα κι έριξα μια τελευταία ματιά στον καθρέφτη του μπουντουάρ μου. Αμέσως πήρε μπρος ο εσωτερικός μου κριτής. Αυτήν τη φορά όμως έκανα κάτι που δεν είχα ξανακάνει. Έπαψα να τον ακούω. Περίμενα, σφίγγοντας και ξεσφίγγοντας τα χέρια μου. Δεν είναι αληθινό. Δεν μπορεί να συμβαίνει. Αλλά συμβαίνει! «Έλα, σε παρακαλώ» άκουσα από την κλειστή πόρτα. Μπήκα φοβισμένη σαν ποντικάκι στο μεταμορφωμένο δωμάτιο. Τα παντζούρια ήταν κλειστά. Τα κεριά είχαν τοποθετηθεί στα τραπεζάκια δεξιά και αριστερά από το κρεβάτι του μασαζ.