Bir An.

Yeniden

Arayı fazla açmadan yeni bölümü yazıyım dedim. Umarım beğenirsiniz. Görüşlerinizi lütfen bildirin. İyi okumalar <3

"Anne"

"Afra"

"Seni özledim."

"Bende , bende kızım "

"Korkuyorum anne. Sesini simanı unutmaktan korkuyorum. Rüyalarımda da olmasanız sizi hepten unutmaktan korkuyorum"

Gülümsedi. Acı bir gülümsemeydi bu. Yumuşacık elleri sardı ellerimi.

"Senden bir söz istiyorum Afra"

Gözlerini gözlerime çıkardığında devam etti .

"Kendine verdiğin sözleri unutma. Güçlü ol. Cesur ol. Koru kendini. Ağlama. Kendini aciz gösterme sakın. Sen biz olmasakta kendi kendini koruyabilirsin. Kimsenin seni üzmesine izin verme. Ve en önemlisi mutlu ol kızım. Biz bir aile olamadık belki. Kol kanat geremedik sana. Ama sen. Sen güçlü bir kızsın Afra. "

Elleri ellerimden kopup giderken,çığlık atmak istiyordum. Ağlamak istiyordum. Ama ne gözümden bir damla yaş akıyor, ne de sesim duyuluyordu..

Gözlerimi açtığımda yatakta doğruldum. Odamdaydım. Ve herşey bir rüyadan ibaretti. Kalbimin üzerinde olan elimi indirdiğimde, saate baktım.
Daha yeni 9.00 olmuştu. Aynanın karşısına geçtim. Bu ben olamazdım değil mi ama?. Banyoya yöneldim. En azında yüzümü yıkadıktan sonra birşeye benzemiştim.
Siyah bir pantolon ve siyah askılı giyerek saçlarımı taramıştım. Yatağımın üzerine oturdum. Gördüğüm rüya bana kendime gelmemi söylüyordu. Verdiğim sözler vardı. Bana acımamış olan insanlara bende acımayacaktım. Ama ben ne yapıyordum? İzmir'e geldiğimden beri ota boka herşeye ağlıyordum.
Yankı..
Yankı sadece her kızın hayalleri süsleyebilecek olan bir erkekti. Ee hayliyle benimde. Hep öyle bir sevgıli istemiştim kendime. Ama kaderimde çıkanlar hep.. hep.. Benim hiç sevgilim olmamıştı ki ya.
Evet. Yankı idare ederdi. Tamam yakışıklıydı. Hatta çok fazla yakışıklıydı yani. Birazda kaslıydı. Yok feci kaslıydı. Karizma desen yürüdüğü yerlerde izini bırakıyordu. Sanırım Yankı'ya evlenme teklifi etmeliydim.
Onu ilk avm de gördüğümde, evlendiğimizde çocuklarımıza ne isim koyabiliriz diye düşünmüştüm. Ama şimdi hangi kız Yankı'yı görse bunu düşünmezdi ki.
Eve ilk geldiğimde yakışıklılığı beni etkilemişti. Enes olayının sonrasında ondan ne kadar kabullenmek istemesemde ona karşı birşeyler hissedebileceğimi düşünmüştüm. Sana inanmak istiyorum demişti bana boru mu?
Ama dün gece yaptığı şey hem canımı acıtmış, hem de midemi bulandırmıştı. Midemin bulanmasını kabul ediyordum. Ancak canımın acımasının nedenini çözemiyordum. Yankı'yı sevmiyordum. Ona kesinlikle aşık değildim. Olamazdım da. Ama evet onu beğeniyor ve ondan hoşlanıyordum. Hangi kız ondan hoşlanmazdı ki zaten. Bir de şu ani sinir krizleri. Ego yığını gibi davranması olmasa.. Pardon gibi mi dedim zaten ego yığınıydı.