Οι 2 Άγνωστοι

Ποναει?

"Μαμα?"φωναξα μολις μπηκα στο σπιτι.Ξαφνικα απτην κουζινα ξεπροβαλλει η μαμα μου μαζι με την θεια μου νακλαινε.Τρεχει και με αγκαλιαζει.

"Αγαπη μου γιατι κλαις?Απο που το εμαθες?"

"Τι να μαθω?"οοχι...μην μου πεις...

"Αγαπη μου η γιαγια..."

"ΟΧΙΙΙΙΙ!Μου λες ψεματα!Δεν εφυγε.!"

"Μελινα ηρεμησε!"

"Δεν θα μου πειτε πως να αντιδρασω!"φωναξα και κλωτσησα ενα μικρο τραπεζακι ριχνωντας οτι γυαλινο διακοσμητικο ειχε πανω...

"Εφυγε....Δεν .....προλαβα.....να
....της ...πως οτιειναι.....σημαντικη για μενα...οτι την αγαπουσα..."ο Αρης μου το ειχε πει.

"Το ηξερε."μου λεει η μαμα μου.

"Οχι δεν το ηξερε.Επρεπε να το ακουσει απτο δικο μου στομα."Παλι ο Αρης μου το ειχε πει.Αρχισα να πεταω τα μαξιλαρια απο εδω και απο εκει.

"ΔΕΝ ΠΕΘΑΝΕ!"ουρλιαξα καθως ανεβαινε στο δωματιο μου.Κλειδωσα την πορτα.

"Δν πεθανε...δεν πεθανε...σου λενε ψεματα...μην τους πιστευεις...ειναι ζωντανη....Μελινα ονειρο ειναι...ενας κακος εφιαλτης....θα ξυπνησεις...ισως να ειναι ο Αρης στο μπαλκονι σου....ψεματα ...ψεματα...."ψιθυριζα καθως κρατουσα σφιχτα στην αγκαλια μου το μαξιλαρι μου και ακουμπουσα στην πορτα.

Αρπαξα το κινητο μου.Καλεσα το σταθερο της...Χτυπουσε....

"Ναι?"

"Μπαμπα?"

"Μελινα μου...σου τα ειπε η μαμα?"

"Δεν μπορει...."ειπα δυσπιστα.

"Αγαπη μου λυπαμαι..."μου ειπε και μου το εκλεισε...

"ΟΧΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ!"φωναξα οσο πιο δυνατα μπορουσα και εκλεισα σφιχτα τα αυτια μου.

"Μαμααααααααα δενπεθανεεεεεεεεε οχιιιιιιιιιιιιιι!Δεν.....δεν της ειπαενα ευχαριστω...κατι για ολα οσα εκανε για μενα....Δεν της ειπα ποσο την αγαπω....Ποσο δικιο ειχες Αρη...!"

Την Φαιη να παρω.

"Φαιηηηηηηηη!"

"Μελινα εισαι καλα?"

"Πεθανε!!!!"

"Ποιος πεθανε?"

"Η γιαγια μου.."

"Μελινα οχι δεν μπορει.....Ερχομαι κλεισε."

Η Φαιη μεσα σε πεντε λεπτα ηταν εκει.Ολη την μερα μιλουσαμε...Εγω εκλαιγα...Και εκεινη μαζι μου...Ηρθε το βραδυ...Εγω σχολειο δεν θα πηγαινα ...Αυριο ηταν η κηδεια της....