Οι 2 Άγνωστοι

Η συνάντηση

Την επομενη κιολας μερα το σχεδιο μου ηταν εν δραση.

Ο Αρης κοιμοταν και αποφασισα να καλεσω εναν 'φιλο' για πρωινο.

Ετσι νωρις νωρις ο Μακης εφτασε σπιτι μου και περναμε πρωινο...Εκανα οση περισσοτερη φασαρια μπορουσα μπας και ξυπνησει το στραβαδι.

Ομως το βλημα δεν κατεβαινε.Ο Νικος ηταν Τρικαλα γιατι ηθελε να μιλησει με τους δικους του και να τους πεισει να νοικιασει δικο του διαμερισμα.

Απογοητευμενη απο το ποσο γαιδουρι ειναι καθισα στο σκαμπο και αρχισα να τρωω το πρωινο μου.

ΤΑ ΝΕΥΡΑ ΜΟΥ!!!

Ε ΟΧΙ ΔΕΝ ΘΑ ΤΟΥ ΠΕΡΑΣΕΙ!

"ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΡΗΗΗΗΗΗΗΗΗ" ουρλιαξα εξαγριωμενη.

"Τι κανεις?"με ρωτα ο Μακης.

"ΑΡΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗ"ουρλιαξα με ολη μου την δυναμη.

Το χερουλι της πορτας ακουστηκε δυνατα και ενας μισογυμνος Αρης κατεβηκε με ανακατεμενα μαλλια και ενα βλεμμα δολοφονικο.

"Τι θες Μελινα?????Μηπως ο φιλος μας ο Μακης σε βιαζει????"με ρωταει ολο νευρα.Ηταν τοσο κοντα μου που τα μετωπα μας ακουμπουσαν.Τα ματια του εβγαζαν φωτιες.

"Ξερεις το ονομα μου?"ρωτα ο Μακης.

"Χμ δεν ηταν και τοσο δυσκολο να μαθω ενα ονομα."λεει ο Αρης χωρις να φυγει απο μπροστα μου.

"ΤΙ ΘΕΣ ΜΕΛΙΝΑ?"φωναζει και παλι .

"ΩΡΑ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΞΥΠΝΗΣΕΙΣ!ΟΛΗ ΜΕΡΑ ΚΟΙΜΑΣΑΙ!ΔΕΝ ΣΕ ΕΙΔΑΜΕ ΚΑΘΟΛΟΥ!"του απανταω .

"ΣΑΣ ΕΛΕΙΨΑ?"συνεχισε να φωναζει.

"ΝΑΙ ΠΟΛΥ!"του ειπα ειρωνικα αλλα το μονο σιγουρο ειναι πως το εννοουσα...

"Να το συνηθισεις τοτε....Θα λειπω συχνα...."μου λεει και ξαναανεβαινει πανω.

Ξεφυσω και καθομαι παλι κατω.

"Τι συνεβη μολις τωρα?"με ρωτα ο Μακης.

"Τίποτα!"του λέω και μπουκωνομαι με μια μπουκιά κρουασάν.

"Καλα...αν δεν θες να μου πεις δεν θα επιμενω ...."μου λέει και σηκώνεται να φύγει.

"Που πας?"τον ρωταω.

"Εμμ έχω κάτι δουλειές....Να φεύγω σιγά σιγά."λέει και παει ως την πόρτα.

"Μάκη εκανα κάτι και σε πείραξε?"τον ρωταω.

"Οχι τίποτα...Απλα πρεπει να φύγω."ειπε και άνοιξε την πόρτα και έφυγε.

Καθησα στην πόρτα και τον κοιτούσα που ανέβαινε στην μηχανή του και έφυγε......