Η ευχη της Πρωτοχρονιας

13.1K 1.4K 147
                                    

31 Δεκεμβριου 2015 Ωρα 11:21

Σημερα τελευταια μερα του χρονου .Σε λιγοτερο απο μια ωρα μπαινει ο καινουριος χρονος...Αυτο το 2016 δεν μου ακουγεται καθολου καλο...

Βεβαια φετος ειναι και η πρωτη Πρωτοχρονια που δεν θα περασω με τους δικους μου οι οποιοι βρισκονται στο σπιτι της Φαιης με τους γονεις της Φαιης και απο οτι μου ειπαν μετα απο την αλλαγη του χρονου θα βγουν για ποτο....Τελεια....

Εγω παλι βρισκομαι σε ενα μπαρακι,γεματο απο 18χρονα ή και μεγαλυτεροι ή και μικροτεροι.....

Μαζι με τρελη παρεα(ελπιζω να πιασατε την ειρωνια)....Ειναι η Στεφ ,η Φαιη,η ΜΑΙΡΗΗΗΗΗΗ,(ηρεμα Μελινα),ο Αχιλλουκος που σαλιαριζει με την Φαιη,ο Νικος που την πεφτει σε οποια περναει απο διπλα του,ο Ντινος που...εεε δεν ξερω που ειναι .....και τελος ο Αρης...που καθεται ησυχα το πουλακι μου και πινει το ποτο του...ΑΑΑΑ ειμαι και εγω και κραταω στα χερια που μια μπυρα!!!(ναι εκανα την υπερβολη!!!) και ηδη δεν νιωθω καλα....Δηλαδη σορυ κιολας αλλα η γευση της ειναι σαν να τρωωω σιδερα!!!!Δηλαδη γιατι την πινουν δεν ξερω....

Αυτες λοιπον τις δυο μερες που μεσολαβησαν απο την Κυριακη ημου κλεισμενη στο σπιτι ...Ουτε καν στην Φαιη δεν πηγα....Ημουν εκτος κινητου και θα σας πω και γιατι....Εκεινο το βραδυ αφου ειδα το μηνυμα του Αρη και παγωσα....Ε ναι μετα απο λιγο ξεπαγωσα και πηγα σπιτι μου μες την υστερια....Δηλαδη ημουν σε αλλη φαση...Σαν ψυχοπαθης δολοφονος με αλλα λογια....Ειχα τοσο φοβο αν τελικα ο Αρης ξερει ή αν δεν ξερει που δεν μπορουσα να κοιμηθω.....Εκλεισα λοιπον το κινητο μου και δεν το ξαναπλησιασα γιατι φοβομουν πως οντως θα μου ξαναστειλει λεγοντας μου κατι σε στυλ <<ΧΑ ξερω οτι εισαι εσυ Μελινα>>.

Τωρα η αληθεια ειναι πως δεν ξερω αν πραγματικα χαιρομουν ή αν φοβομουν.....Ειναι ακριβως απεναντι μου και δεν δειχνει κανενα συναισθημα...Ειναι λιγο εκτος...Σε εναν δικο του κοσμο ισως...Νιωθω να ασφυκτιω εδω μεσα οποτε λεω να παρω μαζι μου την φιλη μου την Ριτσα την μπυριτσα και να παμε εξω....

Φτανοντας εξω κανει παγωνια και κανω μεταβολη να ξαναμπω μεσα αλλα σε ενα τραπεζακι εξω βλεπω την Στεφ να καθεται...Ετσι απο περιεργεια αλλα και απο κοινωνικο ενδιαφερον την πλησιασα....

''Στεφανια ολα καλα?''την ρωταω.Εκεινη γυρνα να με κοιταξει και βλεπω τα δακρυσμενα ματια της.

''Ναι ειμαι καλα''λεει χωρις καν να προσπαθησει να κρυψει τα δακρυα της.

''Αφου κλαις...''επιμενω.

Οι 2 ΆγνωστοιМесто, где живут истории. Откройте их для себя