Ik, een draak?! 2: Drakenvangers

H2: Vuur

Pov Jonathan
'Komop Arrow' lachte ik en vloog hoger de lucht in.'We moeten vaker ochtendvluchten maken Jonathan' bromde Arrow.'Het is leuk om in de koele lucht te vliegen'.'Weet ik' lachte ik.'Maar het is wel 6 uur. Ik wil meestal slapen om dit uur'. Arrow bromde en dook naar beneden. We doken even onderwater en kwamen meteen weer boven. Het ijskoude water had mijn kleren nat gemaakt zodat ik bevroor. 'Wakker?' vroeg Arrow lachend.'Dat is niet grappig!' riep ik.'We gaan terug naar Dundris! Nu!'.'Jij kan ook niet tegen een grapje' bromde ze en vloog weer naar Dundris.'Wat is er met jou gebeurt?' vroeg pa verward toen hij me binnen zag komen.'Arrow, dat is er gebeurt' zuchtte ik.'Oh jongen toch' zuchtte ma bezorgd.'Kom, dan breng ik je nieuwe kleren en een warme tas jak melk'.'Dankje ma' zei ik en wandelde naar mijn kamer. Arrow strekte zich uit en legde zich voor de open haard, die volop brandde. Wat later ging ik naast haar zitten met nieuwe droge kleren en een tas jak melk.'Ik krijg je nog wel' zei ik tegen haar en pakte mijn krachtsteen in mijn hand. Ik had de steen gekregen van Krusha toen ik daar op drakentraining zat. Ze had me verteld hoe zeer ze mijn interesse in draken bewonderde en dat ik het echt in me had een top drakenrijder te worden. Toen ze dat zei, was het nog niet zo normaal dat je als je 10 werd een draak kon zoeken en naar de academie kon gaan om een drakenrijder te worden. Vuur kwam bij me op schoot liggen en begon te spinnen. Ze was een rode schriele dood. Rood was een kleur die niet zo vaak voorkwam bij schriele doden, ze was dus vrij zeldzaam. Maar ze was wel onze huisdierdraak en dat bleef ze.'Kom Vuur' zei ma en lede een bordje vispap op tafel. Vuur stond op en vloog op het tafel.'Ik wil ook pap' bromde Arrow.'Dan had je me maar niet door de IJszee moeten sleuren' zei ik. Pa keek me altijd wat raar aan als ik weer eens met een draak aan het praten was.'Wilt ze ook wat pap?' vroeg ma.'Ja maar ze mag niks' zei ik. 'Ze is stout geweest'. Ze bromde en legde haar kop op de grond. Even later kwam Vuur weer naast me liggen. 'Ik wil ook een ochtendvlucht maken' zuchtte ze.'Dan doen we dat toch' lachte ik en pakte haar op.'Vuur en ik zijn even naar het bos' zei ik en stond op.'Wees op tijd terug voor je lessen' zei ma.'Doe ik' zei ik en deed de deur achter me dicht.

Ik liep achter Vuur aan door de dennenbossen naast Dundris. Vuur vloog als een speer door de lucht en ik probeerde haar bij te houden.'Wacht!' riep ik. Vuur had het opgevangen en landde op een tak in een boom wat verderop. Ik stopte en hijgde even uit. Toen ik naar Vuur wou gaan, werd ze door een net neergehaald.'Vuur!' riep ik en rende op de boom af. Onder de boom stond een groepje van 3. Twee jongens en 1 meisje, ongeveer 19-21 jaar schatte ik. Één van de jongens droeg allerlei materiaal en de ander was vrij gespierd. Het meisje had blonde haren en ze droeg het net waarin Vuur zat.'Kooi' zei de gespierde jongen. De andere gaf een kleine kooi en het meisje stak Vuur erin.'Vuur!' riep ik en kwam uit de struiken.'Laat mijn draak gaan!'. De groep lachte.'Oh kijk Errid, dit jongetje wil graag zijn rode schriele dood terug' lachte het meisje. 'Hij weet duidelijk niet hoeveel z'n huid waard is' zei de man met het materiaal. De jongen die Errid heette kwam dreigend voor me staan. 'We geven je je draak niet terug jochie' snauwde hij en begon me te slaan.

Ik weet niet hoe lang het duurde voordat hij ophield. Of wanneer ze eindelijk stopten met me uit te lachen en ze weggingen. Ik weet niet hoe lang het duurde voordat iemand me vond, kreunend van de pijn in de sneeuw. 'Hij is aangevallen' was een zin die ik vaak had horen vallen.'Zijn verwondingen zijn ernstig, stuur een brief naar Krusha, ze moet onmiddellijk hierheen komen' hoorde ik pa nog zeggen voordat ik mijn bewustzijn verloor.