Ik, een draak?! 2: Drakenvangers

H26: Afstaan

Ik was aan het wenen.'Weet je zeker dat je dit wilt doen?' vroeg Harred.'We moeten dit doen' snikte ik.'Hij kan niet blijven'. Het was midden in de nacht. We zaten op de klif een eindje van Barks samen met Lucas. Hij lag in een mandje te slapen met een dekentje over hem heen. Harred zuchtte en keek naar Errid, die naast ons stond.'Doe het, voordat we ons bedenken' zei Harred stil. Errid pakte het mandje vast en ging op een wilde Orkanata zitten. 'Ik beloof jullie dat hij veilig zal zijn' zei hij en vloog weg. Ik zakte in elkaar op de grond en begon nog harder te huilen. Harred zakte in elkaar en staarde gevoelloos in de verte.'We hebben het echt gedaan, ofniet?'. Ik was te hard aan het huilen om antwoord te kunnen geven. Harred legde zijn armen om me heen. Zo bleven we daar een tijdje in stilte zitten. Tot de zon opkwam om precies te zijn. Kronos kwam me wakker maken in de ochtend.'Hey' zei hij stil.'Hoe gaat het?'. Hij keek eigenlijk naar Harred, omdat hij wist dat ik niet zou antwoorden.'We moeten erdoorheen' zei hij stil en stond op. Zonder zijn steun viel ik op de grond en bleef daar even liggen.'Ik heb mijn kind weggegeven...' snikte ik. Drake kwam naast me staan en trok me recht. 'We moeten Dexter gaan ophalen in de put' zei hij. Ik zuchtte en keek naar Kronos.'Moet ik echt mee?'.'Ja' zei hij en keek naar Harred.'Ga naar de hoofdacademie en zeg dat er vandaag geen lessen zijn'. Harred knikte en wandelde de heuvel af.'Ik wil niet' zuchtte ik en veegde mijn laatste tranen weg.'Je bent de Alpha, jij moet hem arresteren' zei Kronos.'Hij moet in de gevangenis op Drakeneiland'. Ik zuchtte en slenterde de heuvel af naar Barks. Daar stonden ma en pa op me te wachten. Ze waren onafscheidelijk sinds ze terug bij elkaar waren en deden echt alles samen.'Hoe voelt ze zich?' vroeg ma.'Hoe ziet het eruit?' vroeg Drake en wees naar mij.'Ze kan beter hier blijven terwijl wij Dexter gaan halen'.'Ze is een stamhoofd' zei pa.'Ze moet dit doen'. Ik staarde naar de grond toen ik tot half-draak transformeerde.'Ik ga al' zuchtte ik en vloog de lucht in.'Wacht op ons!' riep Drake en vloog samen met Kronos achter me aan naar de put. De put was een duister zwart gat op Drakeneiland. Zonder draak kon je er onmogelijk uit komen. Errid had Dexter daar gedropt voordat hij naar Barks kwam om...om Lucas op te halen. Hij zat er ondertussen al de hele nacht, niet meer als verdient al vraag je het mij. Ik landde aan de rand van de put en hurkte neer. Ik keek naar beneden en lachte.'Hallo Dexter' zei ik. Ik zag het jongetje dat wel een mier leek omhoog kijken.'Krusha?!' riep hij.'Ah, daar hebben we onze verrader' lachte Drake die naast me kwam staan. Dexter slikte.'Wat gaan we met hem doen?' vroeg Kronos lachend en keek naar ons.'Ik weet niet Kronos' lachte Drake. 'Misschien laten we hem hier wel zitten, meer heeft hij niet verdient'.'Nee! Laat me hier niet achter!' riep Dexter. Ik lachte.'We zullen hem levenslang opsluiten in de kerkers van Drakeneiland' zei ik. Wat later zat hij achter slot en grendel een paar meters onder de grond.'Dat zou hem wel moeten bezighouden' zuchtte ik en plofte neer op mijn bed. Dit was het einde van de drakenvangers en daar was ik blij mee. Ik miste mijn jongen ontzettend maar Harred steunde me enorm. Ook mocht ik op mijn nichtje en neefjes passen, zodat ik wat afgeleid werd. Het leven op Barks ging weer gewoon zijn gangetje. En ik wou ook niet anders.

----------------------------------------------------
Ik ben al begonnen met het schrijven van een deel 3, hierin draait het dan vooral om wat er met Lucas gebeurt. Want het zou echt super zielig zijn als we daar niks meer van horen, toch? Hopelijk lezen jullie die ook! Vergeet zeker niet te laten weten wat je van het boek vond! :)