Promise of Forever

Chapter 6

"Ahhhh! Ang gwapo mo talaga Fafa AJ."

"Ohmaygosh. Can you be mine Aj?"

"You're really damn gorgeous, Aldrin."

Nairita ako sa mga boses na yun. Kung makatili, wagas. Parang wala nang bukas.

"Tinitilian niyo yang Aldrin na yan? Eh sa ugali pa lang, wala na siyang panama kay Kyle." Bulong ko sa sarili ko tapos humiga ulit.

"Bitter much, sis?" Napamulat agad ako sa nagsalita.

"Ano ka ba naman Shella. Nanggugulat ka. Kadarating mo lang?" Iniba ko yung topic. Ayokong pag-usapan yung Aldrin na yun e. Dun din naman papunta yun e.

"Kanina pa." She rolled her eyes. Tapos nag cross arm. I give her a 'seriously' look.

"Oo. Kanina pa ako. Naghihilik ka pa nga e." She's laughing again. Kailan ba siya magseseryoso? >.<

"Letche. Hindi ako naghihilik pag natutulog noh." Tinulak ko siya. Why can't she stop laughing at me? Damn best friend. >.<

"Weh? Eh anong tawag mo dito?" Linabas niya yung phone niya at nagplay yung record. Hell? >.< How could she do that to me? She's really insane. Damn insane!

"Idelete mo yan kupal ka." Binatukan ko siya. Then, she ran. Panu ko ba siya naging best friend? Sobrang baliw e.

Tumingin muna ako kina Aldrin at mga pabebeng fans niya.

Then suddenly, I caught him looking at me.

Hndi ko alam pero napangiti ako konti. Hays. >.< Ang abnormal ko na din.

Nakita kong ngumisi siya sakin tsaka ngumiti ng nakakaloko. I answered his look with a death glare.

Napansin siguro ng mga fans niya na nakatingin siya sakin.

Ow, insecurity kills, girls. ;)

Tumakbo na ako para habulin si Shella. Malapit ko na siyang mahabol. Humanda ka sakin, hinayupak ka. Wahahaha!

"Delete it or forget me, idiot? You have to choose!" Liningon niya ako tsaka lumapit sakin.

"Walang ganyanan. Saan na ako kokopya sa mga exam? Kay Margaret? Jusko. Hindi kami talo." Sabi niya sabay akbay sakin. Tinitignan ko lang siya. Tss. Malapit na lang. Maniniwala na akong tito niya si Satanas. >.<

"Then, delete it." Simple kong sabi.

"Ayan na oh. Hm. Tapos. Nadelete na." Tinago niya yung phone niya. Derederetso lang akong naglakad.

Nakasalubong ko sina Rainier at Xander. Ngumiti sila sakin at kumaway. Nginitian ko lang sila. Hello? >.< Dahil sa kanila, gumugulo yung tahimik kong buhay.

"Uy, ganun lang? Ngiti lang? Pag ako nasa posisyon mo, yayakapin ko sila. Lalo na si Xander." Kilig na kilig pa siya. >.< Sige, kung ikaw nasa posisyon ko, konti na lang mapapatay mo na sila sa lakas nilang mang-asar at mambara.

"Sus. Baka ako nga yung mamatay e. Mamatay sa kilig." Shete. Napalakas ng pagkasabi ko.

Ba't lahat na lang, nagiging abnormal? >____<

"Okay lang na asar asarin ka nila? Hell-o! Wake up, Shella. Hndi lahat itsura ang tinitignan, minsan sa ugali naman para di ka masaktan." Tumingin siya sandali sakin tsaka tumawa.

"What was that stare?" Ang seryoso na niya. Minsan, kahit gusto ko siyang magseryoso, namimiss ko rin yung pagkabaliw niya.

"Wala. Ang lalim kasi nun e. Naalala ko tuloy yung Ex ko." Tumawa ako konti. Naalala ko rin kung gaano siya nasaktan that time. And I'm so happy that she survives that worst scene in her life.

"Naalala ko tuloy kung gaano ako nagpakatanga. Naalala ko tuloy kung gaano ako umiyak ng dahil sa walang kwentang taong yun." Deretso lang ang tingin niya pero ramdam ko, masakit pa din.

"Akala mo kung sinong gwapo e." Pinunasan niya yung luha niya tsaka tumawa. I hate seeing her like that.

"Ang plastik mo." Sabi ko tska nagpout. In peripheral view, I saw her looking at me. Kumunot yung noo niya.

"Ganun ba talaga kasakit masaktan? Na umaabot na sa puntong, pati sarili mo linoloko mo na. Pati sarili mo, pinaplastik mo na." Umupo na ako. Hndi ko kasi alam ang pakiramdam ng nasasaktan tungkol sa pag-ibig.

How powerful that love is?