The Otherworld

Chapter Eleven

AN: Yo wazzup, lol! About sa update issues, well... I can't always update yah know. First is cellphone lang gamit ko and free data. Oh yes, free data! May libreng access sa wattpad pag nakaunli ka sa isang TM promos! Kaya mga ka-bros, magregister na! CHAROOOOT HAHAHAHAHAHA! Pero seryoso po 'yon. So yea... Minsan kasi wala akong load. So... yea. About sa grammar, pakitama nalang! Wag na magjudge hindi yon nakakatulong. Hahahaahha! That's all!

Umubo siya yung tipong pang, "We have to...uh plan."

"Yeah..." Nakakahiya talaga, sheeeet!

"We can't stay here too long, Áira."

And then bumalik ako sa realidad na may malaki pa kaming problema. Damn it! "A-Ano na ang gagawin natin, Liam?"

"I'll check outside if they're there or not," Napabuntong-hininga siya.

Tumango naman ako bilang pagsang-ayon sa plano niya. I just can't believe we made it but the fact that we're not yet done...and maaaring may mangyaring masama.

We're not yet safe.

Tumayo siya atsaka pumuslit pababa kung saan may umaagos na tubig. Pababa na siya ng hagdan, nakahawak siya sa railings, "Stay here."

Kinakabahan ako. Hindi ko naman kaya na ganito nalang ako, halos walang ginagawa.

Sinundan ko siya. Oo, matigas talaga ang ulo ko.

Nasa may butas na siya at nakatingin sa labas. Mabuti nalang hindi malakas ang agos ng tubig dito dahil funnel ito at delikado pag mabilis ang agos ng tubig. "A-Ano na?"

Napatingin naman siya sakin. Medyo natakot ako sa tingin niya. Halatang iritado kasi, "I told you to stay there."

Napakagat naman ako sa ibabang labi ko. Shit. "I'm sorry. Hindi ko naman kaya magstay don," Lalo na at wala ka. "N-Nakakatakot kaya! What if may mga daga doon?"

I honestly want to slap myself now. What the hell did you say, Áira? Anong klaseng palusot yon?

"Wala naman akong nakikitang nakabantay," Atsaka siya lumapit sa'kin. Damn. He's too close. "The question is how are we going to seek for help...we're stranded here in the funnel. Look," Sabay turo sa dagat namin sa harap. "Hindi ito mababaw. Pero maaari nating languyin. Do you know how to swim?"

Napatingin naman ako sa baba. Fuck. "I...I know." Hindi ako makatingin sakanya. Alangan namang sasabihin kong hindi! Baka madagdagan pa problema niya.

"Liar." Napatingin naman agad ako kay Liam. Fuck! How do you know, Liam? "I..." Mas lalo siyang lumapit. Damn. "Hate liars."

"I just want to be with you!" Hindi ko na napigilan ang traydor kong dila. Ano ba'ng nangyayari sakin?!

"You'll stay here." He then leaned closer and kiss me on my forehead. At bigla nalang siyang tumakbo at tumalon sa dagat. Shit.

Bumalik ako sa mataas na funnel kung saan ay walang tubig na umaagos.

I'm really, really scared. This is not the first time I felt helpless but this time is just...suffocating! The fear I've got in me became bigger as time flies. Pakiramdam ko'y oras na ang lumipas at wala paring Liam ang bumalik.

Sumilip ako sa labas ng funnel kung nasaan ako pero hindi ako bumaba. I can see the sunset.

Maybe it's already 5PM. Gosh I'm feeling nervous. Where are you, Liam?

I closed my eyes. "Please, Lord..." Naiiyak na ako sa takot.

Muli akong sumilip sa labas at nakitang wala na ang araw. Madilim na. Madilim na rin dito at wala akong dala kahit ano. Maliban sa suot kong uniporme. Ilang araw na ba kaming nakulong?

Ilang oras pa ang lumipas at wala pa ring Liam. Tumulo na ang luha ko sa takot. Paano kung...di siya bumalik?

Madilim na masyado dito yung tipong wala kang makita. Hindi ko na alam kung anong oras na. Basta gabi na.

Bigla akong nakaisip ng paraan. Lumangoy nalang kaya ako?

No, Áira. Wag kang feeling marunong lumangoy.

Natatakot ako dito. Hindi dahil baka mamatay ako. Kundi dahil madilim. Anak naman kasi ng nanay mo! Napahilamos nalang ako sa mukha ko. Jeez. Ano ba?!

Bigla akong nakarinig ng mga yapak. Maririnig mo talaga ang mga hakbang niya papalapit dahil sa tunog ng tubig.

Nabuhayan naman ako ng loob. Liam! Sa wakas! Tumayo ako at lumakad papunta sa hagdan pababa ng funnel na 'to.

"L-Liam!" Hindi ko siya nakita dahil madilim. Nakahawak ako sa railings para masuportahan tindig ko dahil medyo malakas ang agos ng tubig.

Niyakap ko siya kahit hindi ko siya nakikita. Alam kong siya 'to. Alam ko... May ganon siguro talaga, noh? Kahit hindi mo man nakikita mukha niya, alam mong siya yon. "We're safe now," He said in a husky voice. I know he's tired. Nakaramdam tuloy ako ng pag-aalala. Ang basa niya.

Madami akong tanong pero pinili ko nalang na manahimik dahil hindi ito ang tamang panahon para magtanong. Sa labas ng funnel kung saan ang lagusan ay may nakita akong speedboat na may simbolong red na cross. May nakita rin akong iilang mga taong nakasuot ng life vest ba yon? Ewan, basta yung susuporta sayo pag 'di ka marunong lumangoy. Yung kulay orange.

Pumunta agad kami roon at sumakay. Andami kong tanong... Paano siya nagtagunpay.

Dumiretso kami sa Police Station. Ang laki ng building nila. Eto ang maganda sa bansang Algeman, 24hours ang service ng security like police.

"Anak! Jusko!" Takbo agad ni Mama sakin saka ako niyakap. Andami niya pang pinagsasabi at nalungkot naman ako dahil nag-alala siya ng husto. Tinawag ng police investigator ang atensyon namin.

"Miss Yapchengco, we need your statements. Is it okay that we'll start now?" Tumango ako bilang pagsang-ayon.

Ang haba ng diskusyon namin, hanggang sa nalaman kong namatay ang mga kasama namin ni Liam sa paghostage saamin. Kabilang si...

"Honey Yapchengco Tiu was found dead. All of the victims were examined right away to..." Andami niya pang sinabi pero nawala na sa isip ko. Patay na pamangkin ko!

"Anong kinamatay ni Honey?!"

"The results says she has been stabbed by a swiss knife for 34 times. She got a lot of wounds... And she was raped, too. The results says the cause of her dead was the stab in her chest..."

Hindi ko na nasundan ang pinagsasabi ng mamang pulis dahil sa mga nalaman ko. Nirape si Honey?! Mga walang awa!

Sumigaw ako ng sumigaw, umiyak ako ng umiyak. Wala akong pake kung ano pa iniisip nila basta ilalabas ko lahat ng kahinaan ko ngayon! She's my one and only pamangkin! At bata pa siya! How can this world be so cruel and unfair for every circumstances?!

I don't know what happened next dahil tulala ako buong oras. Ni hindi ako natulog. Napansin ko nalang ang nurse sa harap ko habang nilagyan niya ng rubber ang braso ko. Nilinis niya ang skin ko with a cotton na basa ng alcohol. And then I saw the injection. Nagulat ako. I'm not afraid of needles but why would she take some of my blood?

"Para saan po 'to?"

"We have to examine you, Ma'am. The policemen said we have to assure that there's nothing wrong with you..." Tumingin naman siya sa baba at parang nagdadalawang-isip sa susunod na sasabihin. "It is our r-responsibility to make sure that the people who's involve in this country are safe."

After all of the examines, we went home already. I am allowed to absent for how long I want, depends if my doctor would say I'm okay already.