The Otherworld

Chapter Ten Part I

WARNING! Rated SPG (Lenggwahe, tema, karahasan)

Author's awesome note:

So yea, I don't know what to say. Uhmmmm... Hi? Hehe. Anyways, I just want to warn you guys about my story. It's not some "usual" gangster/mafia type of story. My story is based on reality. It shows how  our government is, how drugs kill people and how affected is someone because of these circumstances and etc. So, if you're not comfortable with the type of my story, leave.

PS! Áira has a very big secret that will make you say "Oh! I never thought that!"

PPS! You might want to hear Demons by Imagine Dragons for this chapter!

That's all ~ Ciao 😁

"H-Honey?" I muttered as I look around. Where is she? And where I am? And why is it there's no light here?

"Á-Áira?" Hindi ko alam pero biglang bumilis ang tibok ng puso ko. Kahit na paos siya at halatang nanghihina ay alam ko kung kaninong boses 'yon. May isang tao talaga na kahit siguro hindi mo nakikita basta maramdaman mo lang presensya niya, alam mong siya na yun. Kasi ganon mo siya kakilala.

"L-Liam?" Hinanap ko kung saan nanggaling ang boses. Kinapa ko ang sahig dahil wala akong makita. Magang-maga rin mata ko kaya hindi ko maimulat ng maayos. "Magsalita ka." Wala parin akong nakakapang tao. "Please."

"I'm here," Saka ko naramdaman kung saan siya. Shit! Ang lamig niya!

"Fck! Buhay ka pa?!" Dahil hindi ko na alam ang gagawin ko kung ano na nasabi ko.

"Bakit? Gusto mo atang patay na'ko."

"What happened? Saan tayo?" Natatakot akong hanapin kung saan mukha niya at hawakan ito. Hindi ko alam kung bakit.

Hindi siya sumagot. Kinabahan ako, "L-Liam..." Kinapa-kapa ko ang katawan niya. Nahawakan ko ang bandang tiyan niya.

Anak ng--! What was that?! Abs? Abs. Obviously.

Stop that shitty thoughts of yours, Áira! Nasa gitna ka ng kamatayan!

Nangapa ako ulet hanggang sa naabot ko ang jaw line niya. Damn, he's too cold. "A-Are you cold?" Kinuha ko ulo niya at inilagay sa lap ko. Bahala na!

Sa panahon ngayon, wala nang hiya-hiya.

Hindi siya sumagot pero alam kong nilalamig siya. Dahil bukod sa malamig ang buong katawan niya ay nanginginig siya. Sht. "L-Liam... Don't worry..." Nagdadalawang-isip pa ako kung bibigyan ko ba siya ng body heat. Naalala kong siya ang may kasalanan kung ba't ako narito.

Pero sa huli, pinagbigyan ko parin ang tanga kong puso.

Body heat.

Body heat lang naman.

I'll just rub my hands together saka idikit sa balat niya ang mga palad ko.

Ginawa ko 'yon.

Dahil mabait ako, hinubad ko ang jacket na suot ko at isinuot sakanya.

Niyakap ko na rin siya.

What...is...this feeling?

Pakiramdam ko kilalang-kilala ko na si Liam. Parang sanay na akong yakapin siya.

Ayaw ko siyang bitawan.

Ganoon kami ng ilang oras. Nakatulog si Liam habang niyayakap ko. After how many hours I heard footsteps heading our room.

Kinabahan ako. Please, Lord. If we'll die now, let Honey get through this. Save her. And my family. My mom. And all of us. Don't let us die this way.

Biglang may nagclick at bumukas ang pintuan. May ilaw na rin. Damn, these guys are still wearing their masks. What's with the mask? Ano sila at anong gusto nila at anong meron sakanila?!

"Well, well, well! Gising na pala ang Juliet ni Fucker Romeo." Nagulat ako at nanginig sa sinabi ng bangag na 'to. Who the hell is Juliet and Romeo? There's no such thing as Juliet and Romeo in reality! They only exist in books. "Kamusta, binibini?"

Lumapit si bangag sa'kin. Unti-unti niyang inilapit ang mukha niya sa'kin. "You're pretty," Sabay ngiti niya ng nakakaloko na ayaw ko. "And...wait. Did you eat the foods yesterday?"

Hindi ko sinagot. Stupid question. Malamang! Party ang event! Sinong loko-lokong hindi kakain kahit isang kagat lang ng--

"Did you eat, honey?" Nagulat ako ng tinapat niya ang baril niya sa'kin. Damn! Inilapit niya ang baril sa leeg ko. Narinig kong nagclick ito. FUCK! FUCK! FUCK! Nanlamig ako ng husto. Inilapit niya ang mukha niya sa'kin. Tumingin siya ng deretso sa mata ko. "Answer me when I'm asking you."

Tagos na tagos ang paninitig niya sa'king mata. I feel like I'm caged because of those eyes. Napansin ko ang kulay ng mga mata niya. Green. "Obviously, old man." Buong tapang na sagot ko kahit na halos ibaon ko na sarili ko sa lupa. "Party ang ipinunta ko dito, hindi kamatayan. Kung alam ko lang ay hindi na'ko tumuloy."

"Don't worry, this isn't yet the perfect time for me to kill you," Mas nilapit niya ang mukha niya sa'kin. Dahil nakamaskara siya ay mata niya lang ang nakikita ko.

Pakiramdam ko pinagnanasaan ako ng bangag na 'to! Ang lapit-lapit niya sa'kin na para bang gusto niya akong halikan! Amoy na amoy at ramdam na ramdam ko hininga niya! I can feel how cold he is--he brings death.

"Oh! Did you drink, too?"

Nanliliit ang mga mata ko sakanya. Ang bobo naman talaga nitong bangag na 'to! "Yes," Sasagot nalang ako ng maayos dahil hindi pa naman ako nihaharas ng lalakeng 'to. And Liam's leaning with me. I don't know but after all this time I still care.

"So the kouschké doesn't effect on you, bitch." Bigla niya akong pinukpok sa ulo gamit ang baril niya. Shit ang sakit-sakit! Pakiramdam ko umiikot na ang mundo ko!

Tinalikuran niya ako at deretsong lumabas siya sa kwarto kasunod ng mga lalakeng bantay niya.

Naramdaman ko naman ang malamig na dugong tumulo sa may pisngi ko. Hinawakan ko ang aking noo kung saan niya pinukpok ang bulok niyang baril. May sugat ako.

Nag-aalab ang galit ko sakanya, motherfucker ka!

Gumalaw naman si Liam at bumangon agad. Lumingon siya sa paligid saka ako nakita.

Hinawakan niya ang kamay ko, pisngi ko. Hinaplos niya ito. Napapikit ako sa sensasyong naramdaman ko. His touch--his presence--everything about him is familiar to me. Pakiramdam ko ayaw ko na mahiwalay sakanya.

"A-Are you okay?" Tiningnan ko ang mga mata niya. I wonder if this man knows how I adores his eyes so much.

"I'm okay," As long as you're here.

But then again I can't say everything. It's just too weird to handle.