Asabi ögretmenim

5.bölüm

Ewden öyle bir hışımla çıkmıştım  ki  hasteneye vardıgımda hemşireleri oda numarasına sorduğumda  asansörü beklemeye başladım ki gelmedi  merdivenler koşa koşa çıktım ki  babam ağlıyordu gözümden küçük bir damla  oldugum yerde öyle kala kaldım hiç birşey algılamıyordum hastanedeki gürültü ağlama sesleri bn sadece küçük bir şok geçiriyordum odanın kapısı açılınca açık mavi önlükleri adamlar annemi morg'a götürüyorlardı üzerinde beyaz bir bez parçası yüzünü göremiyordum oldugum yerden ayrılıp
-bırakın annemi ölmedi o yaşıyo bırakın bir yandan aglayarak anne uyan anne bni bırakma lütfen anne uyan yere yıkılarak
- B'ni bırakma anneeeeee
Okadar çok bağırmıştım ki boğazım ağrımıştı tükenmiştim rüzgar beni yerden kaldırarak doğruldum onun burda olduğunu bile unutmuştum  en çok da babama üzülüyordum o tek başına kaldı annemsiz belki yaşayamaz B'ni sevmiyo ama annem daha farklıdır derken babam yanıma gelir
Babam
-senin yüzünde oldu herşey sen olmasan böyle şeyler olmucaktı biz ne güzel mutluyduk den geldin aramıza herşeyi alt üst ettin
Bnim ağlamam artıkça dayanamayıp hastahaneden çıktım rüzgar da arkamdan geliyordu bir banka oturup
Rüzgar
-iyimisin
- nasıl iyi oluyum ki bir yandan annemin ölümü  bir yandan babamın B'ni sevmemesi rüzgar bn yalnız kalmaktan korkuyordum o da başıma geldi
Rüzgar
-hayır yalnız degilsin ben varım
-ben babama sarılamıyorum,anneme anlatamıyorum .arkadaşlarım desen herkes kendi derdinde  ağlamam daha da arttı rüzgar bana sarılması çok iyi gelmişti B'ni kimsenin önemsemediği kadar önemsemişti  fazla tanımıyordum ama iyi birisiydi