Chapter 37

143 8 0
                                    

Eira

Naglalakad ako sa hallway, mag-isa. Vacant ko ngayon so pupunta nalang ako ng bahay.

I was about to exit the school gate when Jimin grabbed me in my elbow.

"Ei..ra." He said while panting.

Tinignan ko siya ng naka kunot noo? What's his problem? 

"Come with me." He demanded, his hands on his knees. Did he run?

"Saan naman?" Taas kilay kong tanong sakaniya.

"Basta. Come with me." Hinila niya ako palabas ng school pero nagpupumiglas ako.

"Jimin, wag ngayon! Pagod ako." I cried. Wala ako sa mood makipagsaya ngayon. I'm tired as hell.

"Saglit lang 'to, promise. Sige na Ei." Pagpipilit niya sakin.

"Don't Ei me. Bukas nalang. Pagod talaga ako, Jimin."

"Why are you tired?" He faced me.

"I don't know. But please, not now." Pagmamakaawa ko pero imbis na maawa siya hinila niya lang ako lalo. Ang hirap pakiusapan ng unano na to!

"Saglit nga lang to. Promise. Hindi ako nanloloko." He said while dragging me.

Ows talaga? Hindi ba? Baka!

"Whatever you say. Siguraduhin mo lang na worth it yan, or else sasapakin kita."

Parang hindi naman siya tinatablaan ng mga banta ko, tatawa pa siya. Wala naman garod nakakatawa.

Dinala niya ako sa isang uhm, para siyang mini sea side. Hindi naman kasi siya sea, parang lang.
He finally released me from his grip. Humarap siya sa sea and he closed his eyes while smiling. Hinahangin din ang buhok niya. He's simply handsome.

"We'll wait for sunset." He said.

"Akala ko ba sandali lang? Duh! Anong oras palang?" Pagmamaktol ko. Grabe, huhuhuhuhu. Pagod ako. Have mercy please!

"It's worth it. And besides, this can ease your tiredness." He smiled at me. An eyesmile.

Is tiredness even a word? Lol.

"Jimin. I told you, I'm tired. Please not now." Pagmamakaawa ko but he just smiled at me sheepishly.

Inirapan ko siya at tumalikod na ako. Nakaka tatlong hakbang lakad palang ako nung nagsalita siya.

"You leaving me?" He asked with a sadness in his voice.

"I'm going home. I'll rest."

Hindi ko siya nilingon. Kasi pakiramdam ko kapag nilingon ko siya bibigay  nalang nanaman ako bigla.

"Eira, please stay." He pleaded.
"This will be the last time. I promise." I faced him.

"What do you mean by that?" He looked serious. What the hell is going on?

"Nah, just please stay with me. Just this once. Please." Seryoso talaga siya. Yung glow sa mukha niya kanina para bang nabawasan. Para bang biglang naging down yung mood niya.

I sighed. "Fine." I told him.

He smiled a bit, he walked closer to me and he held my hand as he brought me to our spot a while ago.

"Jimin, are you happy?" I asked him.

"Of course. I'm with someone special." He faced me smiling.

"You're being cheesy again. Cut that crap."

"You like me being cheesy, don't you?" He teased.

"Whatever." I sat down. Umupo din naman siya sa tabi ko. We're not talking, an awkward silence covered the atmosphere.

His Tears Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon