This Is My Story~ Orcus

#Hoofdstuk 11

{Allison}

Na een tijd besloot ik ook maar om weg te gaan, want dit was raar. Ik ben niet zo een meisje dat snel bang is. Ik ben eerder zo een meisje dat ga beginnen denken als ze iets apart of vreemd ziet. Ik weet niet hoelang ik inmiddels al weg ben, maar ik weet wel dat het veel te lang is om gewoon brood te halen. Het klopt gewoon niet dat er in transmere een wolf is. Er is nergens in transmere een wolf gezin in zeker geen duizend jaar. Het is gewoon niet logisch dat er nu wel één is. Ik ben best diep het bos in gegaan nu ik er zo oplet. Ik hoor plots mijn telefoon af gaan waardoor ik stop met wandelen en hem uit mijn zak neem. Ik kijk naar het nummer en zie dat het Derek. Ik druk op het groene knopje en breng de telefoon naar mij oor.

"Heey, ik ben...." Ik maak mijn zin niet af omdat ik aan de andere kant van de telefoon rare geluiden hoor, een soort gekraak van bladeren van het bos of zo. Ik kijk even raar naar mijn telefoon en luister dan aandachtig naar de geluiden. Het is plots muis stil, ook het gekraak. "Derek?" Zeg ik zacht. Op dat moment hoor ik heel hard gehuil aan de telefoon waardoor ik schrik. Niet zomaar een gehuil van een mens of zo, nee gehuil van een wolf. Ik hoor het heel erg goed wat ik best raar vind. Ik haal de telefoon van mijn oor weg en hoor het dan nog steeds heel erg goed. Wat is dit? Ik draai me om en een kleine gil verlaat mijn mond als ik weer die witte wolf zie maar leg snel mijn hand op mijn mond. Ik schrik niet vaak of snel oke. Geef toe, je zou zelf geschrokken zijn? Toch? Ja vast wel. Ik kijk van de wolf naar mijn telefoon en weer terug.

"Derek?" Vraag ik verbaast.

Als ik de naam van derek heb uit gesproken gaat hij meteen zitten en kijkt me met een schuin hoofdje aan. Oke dit is echt schattig! Ik ga langzaam naar hem toe en kijk hem aan. Oke als je goed kijk kan je wel een link leggen. Ze hebben de zelfde kleur ogen. Dat is dan ook het enige omdat het een wolf is. Ik zucht en ga op mijn hurken zitten.

"Dus jij zou derek moeten zijn? Derek is een mens geen wolf." Zeg ik dan tegen de wolf. Ik zucht en sta op. "Zie mij nou bezig. Ik praat met een wolf." Zeg ik dan beetje eng. Ik word gewoon gek. Ik praat met een wolf.

"Heey! Ik ben het derek! Ik zit voor je allison." Hoor ik plots ren stemmetje in mijn hoofd zeggen. Ik schrik en kijk om me heen tot mijn oog valt op de wolf.

"Jij kan derek niet zijn. Hier is geen magie laat staan dat het bestaat." Zeg ik dan.

"Nee hier is geen magie nee. Maar die deur met die paarse knop als je daar door heen gaat ben je thuis. Allison ik weet dat je naar hier word gestuurd door je gevoel. Dat betekend dat ze je nodig hebben thuis." Zegt weer de zelfde stem ik mijn hoofd. Het is wel de stem van derek eigenlijk. Ik kijk de wolf niet begrijpend aan.

"Wat bedoel je? Ik ben thuis. Dit 'transmere' is mijn thuis." Zeg ik dan. Het hoofdje van de wolf -of beter gezegd derek gaat heen en weer.

"Allison. Nee dit is je thuis niet. Als je door die deur gaat kom je thuis. Als jij met je hand de deur knop aanraakt gebeurt er iets magisch aan de andere kant waardoor er een poort ontstaat. Als je doet wat ik zeg dan zal ik het laten zien." Zegt het stemmetje van derek weer in mijn hoofd. Ik zucht maar knik dan toch.

Dit is echt gek waar ik mee bezig ben. Het verklaart dan wel enkele dingen. Zoals hoe derek plots tevoorschijn komt en plots verdwijnt.

"Wacht even voor je begin. Kan je eerst even terug naar mens veranderen want dit is nogal... apart." Zeg ik dan beetje twijfelend.

"Ik wil wel maar het lukt niet omdat wie hier zijn. Ik heb je hulp nodig om te veranderen." Zegt hij. Ik knik waardoor derek weer op zijn vier poten gaat staan. Oke dit is echt apart.

"Oke steek je hand uit en leg hem op mijn hoofd. Omdat we hier zijn lukt het niet omdat zoals je al zei hier is geen magie. Dat ik nu in wolf veranderd betekend dat we erg snel terug moeten allison. Maar goed als je je hand op mijn hoofd legt zeg dan je zin." Zegt derek. Ik doe wat hij zegt en leg heel voorzichtig mijn hand over zijn hoofd. Op zijn hoofd wacht ik wel even voor. Ik slik even en probeer me te bedenken wat mijn zinnetje is. Ik heb geen idee wat ik moet zeggen.

"Uhh... derek? Ik kan het zinnetje niet herinneren." Zeg ik dan beetje bedenkelijk.

"Er is ook geen zinnetje. Maar goed. Leg je hand op mijn hoofd en denk aan iets waar je in geloofd. Het lukt alleen als je er in geloofd." Zegt zijn stem. Ik rol even met mijn ogen maar knik dan toch en leg mijn hand op zijn hoofd. Ik denk even na. In wat geloof ik? Ik geloof wel in die magische deur. Er moet een rede zijn waardoor ik helemaal naar hier toe kwam. Ik geloof dat er iets bijzonders achter die deur zit.

"Dat heb je goed gedaan." Zegt de stem van derek plots waardoor ik opschrik. Ik kijk naar mijn hand en zie dat hij geel oplicht en derek dat recht op staat in zijn mensen lichaam.

"Hoe...ik... wat is dit?" Vraag ik verbaast aan derek terwijl ik naar mijn hand kijk.

"Je snapt het allemaal vanzelf wel. Maar allison. Je bent een sterk en krachtig meisje. Dat heb je nogmaals getoond." Zegt hij lief en drukt een kus op mijn voor hoofd. Ik kijk hem lief aan.

"Derek? Hoelang weet je dit al? Is dit de reden waarom ik je overal zie en dat je soms in de verleden tijd praat?" Vraag ik zacht aan hem. Hij knikt.

"Ja. Ik wist dat je hier was dus ben naar hier gekomen om te zien en zorgen dat er niks aan de hand was." Zegt hij dan. Ik knik dankbaar.

"Dankje." Derek glimlach.

"Geen probleem maar we moeten echt snel door deze deur." Zegt hij dan en neemt mijn hand vast. Ik knik en we lopen richting het huis.

Enkele minuten later sta ik aarzelend voor de deur.

"Derek ik durf dit niet. Ik weet niet eens waar ik terecht kom en wat er achter die deur bevind." Zeg ik dan.

"Je moet niet bang zijn. Je komt in een andere wereld terecht genaamd orcus. Daar hebben we heel erg veel opgebouwd. Als je door die deur gaat krijg je een deel van je geheugen terug, het kan ook een heel erg groot deel zijn. Ik weet niet goed wat er achter deze deur bevind. Maar ik ben achter je. Ik kan hem niet openen omdat er magie voor nodig is en alleen jij heb die bepaalde magie." Zegt derek. Ik knik naar hem en ga met mijn hand naar de deur knik. Als mijn hand de deur knop aanraakt verschijnt er fel licht tussen de randjes van de deur. Ik draai hem langzaam om en open de deur.

"Woow." Weet ik mijn mond uit te brengen. Derek knikt instemmend.

"Ja zeg dat wel." Zegt derek.

Het felle licht is prachtig maar het is lichtjes gemengd met andere kleuren. Rood, blauw, groen en geel. Je ziet de strepen van de kleuren. Het is echt prachtig. Derek neemt mijn hand vast.

"Ben je er klaar voor?" Vraagt hij. Ik knik.

"Ja. Ik wil mijn geheugen terug, al is het een deel." Zeg ik. En met die woorden lopen we samen door de deur. Waar ga ik belanden?