This Is My Story~ Orcus

#Hoofdstuk 13

{Allison}

We lopen met ons drieën -emma vliegend kleur loze bos naar emma's vrienden en familie. Het is echt kleur loos. Wat vroeger prachtige bloemen velden waren zijn nu één van de lelijkste plekken in het universum. Ik zucht even door die gedachten. Hoe kan iemand zoon prachtige wereld vernietigen?!

Wat bereikte Regina er eigenlijk mee om deze wereld zo... duister en eng te maken?

Alles is gewoon weg. De vrede, vriendschap, trouw, liefde, samenleving, de watervallen, de fluitende vogels,... zo kan ik nog een tijdje door gaan. Het kwetst me wel om Orcus zo te zien.

Ik schrik op uit mijn gedachten door een hand die de mijne vast neemt. Ik kijk van mijn hand naar boven recht in de ogen van derek. Ik glimlach lief naar hem.

"Waar dacht je aan?" Vraagt de stem van derek. Een zucht verlaat mijn lippen.

"Het kwetst me orcus zo te zien." Zeg ik zacht. Meteen kijkt derek medelevend.

"Het komt goed lieverd. Mij doet het ook pijn maar, ik weet dat het jou lukt om orcus weer zo prachtig en mooi te maken als eerst." Zegt hij lief, en is voor me komen staan waardoor we stil zijn gaan staan. Ik ga dichter tegen hem aan staan en leun vervolgens tegen hem aan.

"Ik wil even tijd hebben om alles op een rijtje te zetten." Zeg ik zacht.

"Kan ook alli, als we bij het feeën dorp zijn kan je daar je rust nemen. Ik snap wel dat het even te veel is of word." Zegt derek lief. Ik glimlach naar hem en trek dan terug.

"Kom we moeten gaan, emma is al door." Zeg ik dan, als ik me dat besef.

Ik trek derek mee richting het feeën dorp. Al snel komen we emma tegen.

"Oh. Hier zien jullie. Ik zocht jullie al." Zegt ze dan bezorgd. Ik glimlach naar haar.

"Was nergens voor nodig, maak je maar geen zorgen."

"Oke mooi, ik stopte om te zeggen dat we er zijn. Gewoon door die boom en je bent er." Zegt ze, ik knik.

Emma gaat voor op door de boom. Ik loop naar de boom met een holte bij de wortels. Je ziet het niet echt goed door de struiken. Ik ga in de holte en kom in een soort tunnel waar emma is. Ik kijk naar de doorgang en zie dat derek er niet veel later door heen komt.

"Oke nog een mini klein stukje en dan zijn we er. Echt." Zegt ze, ik knik lachend.

We lopen nog een klein stukje in de tunnel. Er zijn enkele andere tunnels dat hier ook toe leiden blijkbaar. Emma slaagt een andere tunnel in en daar kan je naar boven gaan. Ik en derek kruipen naar boven en inderdaad, hier is het feeën dorp.

Ik kruip helemaal uit de doorgang en kijk met grootte ogen rond. Ik was vergeten hoe mooi het hier was. Derek komt naast me staan en legt een arm om me heen. Ik kijk hem aan en glimlach.

"Toch niet alle kleur is weg uit orcus." Zeg ik tevreden en leg mijn hoofd op zijn schouder.

Je ziet overal bloemen, in alle mogelijke kleuren die je je maar kan bedenken. Elk huisje heeft een ander kleurtje. Je ziet de feeën rond vliegen net of er niks is gebeurd en alles het zelfde is gebleven. Oke dit maakt me echt blij.

"We doen dan ook ons best om alles zo als het was te houden." Zegt emma.

Ik wil net wat zeggen tot ik ineens mijn naam hoor.

"Allison?!" Hoor ik een zachte stem zeggen. Ik kijk meteen op en kijk rond om zie zien wie het zei.

Meteen vliegen er verschillende feeën naar me toe en vuren vragen op me af. Zoals: waar was je? Hoe gaat het? Heb je regina al gezien? Wat ga je nu doen?....

Ik begin te lachen.

"Rustig! Ja ik ben terug en alles gaat goed. Ik was in een andere wereld wat m'n aarde noemde. Regina heb ik nog niet gezien nee maar, dat wil ik ook nog zo even houden. Ik ga nu leren hoe ik mijn krachten weer moet gebruiken en welke ik heb. Ik heb namelijk geen idee meer." Zeg ik eerlijk. Ze knik allemaal begrijpend en zeggen dingen die lijken op: het komt goed.

"Maar ik wil nog niet meteen beginnen, ik wil even rust hebben het was nogal zwaar." Zeg ik. Emma knikt en zegt dat iedereen weg moet.

"We hebben nog een huisje vrij waar je best met twee in kan. Het is het huisje dat je vroeger soms gebruikte." Zegt emma. Ik glimlach en we beginnen er naar toe te lopen.

Ik zie het huisje al in de verte. Alle huisjes hebben verschillende kleurtjes, natuurlijk zijn er veel huisjes hetzelfde van kleur. Het huisje waar ik vroeger soms in sliep is mint groen langs de buiten kant. Van binnen is het meestal allemaal het zelfde. Een bed, een tafel, stoelen, kasten, een kleine keuken en een badkamer met de nodige spullen in. 

"Zo hier is het zoals je wel weet." Zegt Emma. Ik knik.

"Ja, dankje em. Tot morgen."

Zeg ik en loop met Derek naar binnen. Ik kijk glimlachend rond. 

"Het is fijn om weer in orcus te zijn. Oke het is misschien niet zoals eerst maar dat komt wel goed hoop ik." Zeg ik dan tegen Derek. 

Derek knikt instemmend en loopt naar me toe. Hij trekt me in een knuffel en drukt een kus op mijn lippen. Ik glimlach als hij zich heeft terug getrokken.

"Alli, ik hou zo veel van je." Zeg ik zacht en streelt over mijn wang. Ik glimlach maar kijk hel dan geschokt aan.

"Hou je van mij?" Vraag ik geschokt aan derek en doe moeite niet te gaan lachen. Derek begint wel een beetje te lachen maar kijkt me dan serieus aan.

"Ja. Ik hou ontzettend veel van je! We worden samen oud en krijgen kinderen. Ik denk zoon stuk of 5." Zegt derek dan bedenkelijk. Meteen kijk ik hem fronsend aan. 

"Wat?! 5 kinderen?!" Vraag ik geschokt. "Weet je wel niet hoeveel dat dat er zijn en hoeveel werk dat dat is? Jij moet ze niet op de wereld brengen he." Ratel ik aan één stuk door. Ik kijk naar derek die aan het lachen is waardoor ik hem raar aan kijk. 

"Nee gelukkig niet, maar wees gerust lieverd,  geen vijf kinderen." Zegt hij dan lachend. Ik haal opgelucht adem. 

"Gelukkig." Zeg ik dan opgelucht. 

Derek tilt me plots op waardoor een gil mijn mond verlaat, maar begin al snel te lachen. Ik doe mijn benen om zijn heupen en leg mijn armen in zijn nek. Onze lippen zijn vijf centimeters van elkaar verwijderd. 

"Ik meende het wel alli. Ik hou ontzettend veel van je, ik wil oud met je worden en wil dat jij de moeder van mijn kinderen word." Zegt Derek. 

Ohh! Dat is zo ontzettend lief!  He geeft me wel een warm gevoel van binnen.

"Ik hou ook ontzettend veel van jou en wil dat allemaal ook met jou. Alleen dan jij de vader van mijn kinderen dan." Zeg ik beetje grinnikend. Derek begint te lachen en draait een rondje met me. Een gil verlaat mijn mond als we op het bed belanden. Ik begin gelijk te lachen. 

"Oeps..." Zegt derek lachend waardoor ik nog harder begin te lachen. 

Na een tijdje gelachen te hebben maken we ons klaar op te gaan slapen. Ik ga bij derek liggen als ik klaar ben en sluit mijn ogen. 

"Slaap lekker lieve schat." Zegt derek nog net voor ik weg val.