My New family

Ik wil terug... Terug naar huis

3 maanden later. Ik heb spijt dat ik ben meegegaan. Niemand heeft me graag omdat ik tussen de mensen heb geleefd. Kaat hebben ze dan wel graag. Behalve mam, Kaat en Rhydian, die hebben me wel graag. Rhydian vindt het zelfs cool. Mijn stiefvader ziet me als een bedreiging en wilt heel graag dat ik terug ga, maar dat gaat niet. Ze zijn wild en er zijn veel te strenge regels. Als ik hun zou verraden of weggaan dan zouden ze me misschien vermoorden. Dus ik kan niet terug.
Ik liep alleen door het bos. Ik had nood aan een tijdje voor mezelf. Ik heb geen idee van waar ik ben. Ik vroeg me af hoe het met Ross ging en de anderen en ik hurkte me neer. Kaat had me geleerd hoe ik iolas moest gebruiken. Ik concentreerde me. Ik zag Ross, hij zat tegen een boom ik mijn boek te kijken. Ik sprong recht. 'Hij is hier in de buurt!' Ik rende en rende en toen zag ik hem daar zitten. Ik voelde me zo blij. Ik stapte op hem af toen ik ineens tegen de grond werd geduwd.
'Raya wat doe je?! Dat is een mens!'

'Rhydian laat me!'

'Nee sorry! Dat is een mens, als pap erachter komt... Ik wil geen problemen!'

'Dat is Ross, hij is te vertrouwen. Aub laat me gaan!' Ik duwde hem aan de kant en liep gewoon verder, maar Ross was weg. Ik begon te huilen. Rhydian kwam naar me toe.
'Bedankt Rhydian! Dat was misschien mijn enige kans om hem nog eens te zien!'

'Waarom?'

'Waarom?! Omdat hij mijn vriendje is misschien en ik mis hem enorm erg. Je weet dat ik graag terug wil!' zei ik huilend.
'Waarom hield je me tegen?' Rhydian stond recht voor me en voor ik het wist boog hij zich naar voor en kuste me. Ik werd boos, ik duwde hem weg en sloeg hem in zijn gezicht. Hoe kon hij? Ik liep weg. Ik ging naar mijn plekje, een hoge boom waarin ik mijn spullen verstopte voor Maddy en Jana. Ze hadden een keer bijna mijn fotoalbum kapot gemaakt, sindsdien verstop ik mijn spullen in zen boom. Ik klom in de boom en nam mijn rugzak. Ik nam mijn fotoalbum eruit en begon erin te kijken. De tranen begonnen te lopen. Wat mis ik ze... Riker, Rocky, Ryland, Rydel, Ellington, mam, pap,... Ross...

Ik nam mijn knuffel en drukte het stevig tegen me aan.
'Waarom? Waarom ben ik weggegaan? Ik wil terug, ik wil naar mijn ECHTE familie, bij jullie. Waarom kan ik niet terug? Ross... Je had gelijk, mijn thuis is bij jullie. Ross ik mis je, ik hou van je.' zei ik stil tegen mezelf. Het werd donker en ik ging met tegenzin terug naar de roedel. Ik liep terug toen Jana en Maddy me vast grepen.
'Laat me los!!!' riep ik.

'Je heb de regels overtreden en daarvoor moet je gestraft worden!!!' riep Jana.

'Jij vuile verrader!!!' riep Maddy.
Ik begreep het niet. Welke regel? Welke straf? Maddy nam een touw en bond me vast regen een boom. Iedereen was erbij komen staan.
'Wat is dit?!! Laat me los!!!'

'Dat is je straf omdat je bij die stomme mensen was!' riep Alric.

'Ik was niet bij de mensen.' zei ik. Ik had dat denk ik beter niet gezegd. Altic werd boos.

'NIET LIEGEN!!! RHYDIAN HEEFT ALLES VERTELD!!!' Rhydian... Heeft verteld dat ik Ross heb gezien. Hoe kon hij? Ik dacht dat hij te vertrouwen was.
'Raya zeg gewoon eerlijk wat er gebeurd is...' zei mam rustig.

'Er is niks gebeurd. Echt niks. Ik heb alleen Ross gezien... Ik ben er niet bij geweest...'

'Rhydian zei dat hij je gezien had bij hem.' zei Alric. Hij was nog steeds boos.
'Dus je beweerd dat Rhydian liegt?' Ik knikte alleen.
'Kom jongens! Ze is geen wolfblood. Als er iemand haar los komt maken dan ben je er geweest!' riep Alric en iedereen liep weg.
'Ik deed niks!!! Mam!!! Kaat!!! Rhydian!!! Aub!!! Laat me gaan!!!' riep ik huilend. Ik probeerde me los te maken maar dat lukt niet. Ik voelde me zo alleen. Ik heb niemand meer. 'Ross... Waar ben je? Ik heb je nodig...'

Bij Kaat
Rhydian heeft tegen zijn vader gezegd dat Raya bij een mens was. Ik geloof hem niet. Raya zou dit nooit doen. Eigenlijk wel, maar dat Rhydian dat dan gaat vertellen, ik bedoel hij was toch een vriend? Iedereen lag te slapen, ik liep stiekem naar Raya. Ik had haar spullen gepakt, ik vind dit zo erg voor haar. Het beste is dat we nu terug gaan. Ik weet de weg terug naar huis. Raya was nog wakker.
'Raya, ik heb je spullen.' fluisterde ik.
'Wat doe je hier? En waarom heb je mijn spullen?'

'We gaan terug.' zei ik stil terwijl ik haar losmaakte.
'Wat?! Dat gaat niet... Ze gaan ons vast vermoorden!'

'Je wou toch graag terug gaan? Bij hen zijn we veilig! Kom!' zei ik en we liepen weg.
'Dus je hebt Ross gezien?'

'Ja, ik wou naar hem toegaan maar Rhydian hield me tegen.'

'Waarom?' vroeg ik.

'Omdat hij me leuk vindt, hij... Heeft me gekust.' zei ze en er liep een traan over haar wang.

'Wow, ik dacht dat Rhydian anders was.'

'Ik dacht dat ook.' zei ze.

'Hé straks zijn we terug thuis.' zei ik. Zo bleven we maar rennen en rennen. Ik kan niet wachten om Rocky terug te zien. Ik miste hem zo erg. Waarschijnlijk net zoveel als Raya die Ross mist. Binnenkort  zijn we terug, terug thuis. Voor mij is het niet echt mijn thuis, misschien een beetje, maar voor Raya wel.