My New family

One happy family

Bij Rydel
De volgende dag. Wat er gisteren was gebeurt was echt heftig. De roedel waar Raya bijzat... Door wat er gebeurt is wonen Raya haar mama en Rhydian hier nu ook. Ik vroeg me af hoe het nu met Raya en Ross ging. Tijdens het gevecht heeft Ross zich nogal redelijk hard gestoten met zijn hoofd en Raya vindt dat dat allemaal haar schuld is. Ik ging kijken of ze al wakker waren.
'Ross, Raya?' Ik hoorde niks. Ik wou naar binnen gaan toen Ellington bij mij kwam staan.

'Delly, wat ga je doen?' vroeg hij.

'Ik wil weten of alles goed gaat met hen na alles wat er gebeurt is.'

'Het was echt heftig gisteren. Ik begrijp nu echt waarom ze terug is gekomen.'

'Ik ook. Ik vind dit zo erg voor haar. En wij maar denken dat ze gelukkig was bij hen.'

'Maar nu is alles goed. Daar gaat het om.'

'Jij hebt gelijk Ell. Ik ga hen wakker maken.'

'Pas op dat ze niet boos wordt.' Ik lachte. Ik klopte stilletjes op de deur en deed het dan rustig open. Ik schrok eerst een beetje maar begon dan stilletjes te lachen.

'Haha, hoe schattig.' fluisterde ik tegen Ellington. Ross en Raya lagen in elkaars armen op de grond te slapen. Ik vond het raar dat ze op de grond lagen, maar gisteren was het volle maan...
Ze werden stilletjes wakker. Ze schrokken super hard toen ze ons zagen waardoor ik en Ellington in de lach schoten.

'Hoe lang stonden jullie daar al?' vroeg Raya.

'Niet lang. Goed geslapen... op de grond?' Ross en Raya keken elkaar aan en keken dan naar ons.

'Ehm... Redelijk goed...' zei Ross.

'Ik was wolf...' Ze wisten niet goed wat ze moesten zeggen.

'Oke, wij gaan naar beneden.' zei Ellington en ik ging dan met hem mee naar beneden.

Bij Ross
Raya was gisteren wolf en ik ben naast haar op de grond in slaap gevallen.
'Dit was gênant.' zei ik.

'Ja... Voor mij was het logisch dat ik hier lag maar jij...'

'Ik wou bij jou zijn en als wolf ben je zo zacht...' Ze lachte en omhelsde me.

'Dank je dat je er altijd voor me bent. En sorry voor alles.'

'Je moet geen sorry zeggen. Het was een ongeluk.'

'Weet ik maar dit allemaal is mijn schuld.'

'Niet waar! Die roedel had je moeten accepteren zoals je bent. Je bent een wolfblood die thuis hoort tussen de mensen.'

'Dat is waar. Ik heb nu een nieuwe betere familie. Jullie zijn mijn roedel.'

'Ik ben nu echt zo blij dat mijn ouders iemand geadopteerd hebben. Eerlijk gezegd zag ik het niet zitten dat er iemand nieuw bijkwam maar toen kwam jij...' zei ik en wreef zachtjes over haar wang. Ik kwam een lieve, schattige glimlach op har gezicht.

'Ik ben ook heel blij dat jullie mij geadopteerd hebben.' zei ze zacht.

'Ik hou van je Ross.'

'Ik ook van jou Raya.' zei ik en kuste haar.

Bij Raya
Het was middag. R5 was weer druk bezig met liedjes schrijven en ik mag weer helpen.