My New family

De roedel

Bij Raya
Een maand later. Ross en ik waren in het park.
'Nu weet ik echt wat ik gemist heb, die leuke momenten...' Ik ben zo blij dat ik terug ben en dat ik de roedel nog niet gezien heb.

'Bij mij hetzelfde.' zei hij terwijl hij over mijn wang streelde. Ik deed juist hetzelfde bij hem. Ik voel me wel schuldig, door mijn schuld heeft hij nu een litteken op zijn wang.
'Het is vanavond volle maan toch?'

'Ja...' zei ik met een zucht. Na alles wat er gebeurd is haat ik mezelf als wolf, als ik mezelf niet onder controle heb ben ik een monster, Ross zijn litteken is het bewijs. Ross kon precies mijn gedachten lezen.

'Raya je bent perfect zoals je bent. En wat er gebeurd is was een ongeluk. En voor de zoveelste keer, je bent geen monster. Jij bent mijn wolfje.' Ik lachte.

'Dat is lief...' zei ik. Hij wou me kussen toen ik een bekende geur rook. Er was hier een wolfblood, Kaat? Ik schrok, in de verte stond Rhydian.
'Is er iets?' vroeg Ross.

'Ze zijn er!!! We moeten weg nu!!!' riep ik. Rhydian liep naar ons toe.
'Raya...' Ik luisterde niet. Na wat hij gedaan heeft, hij is niet te vertrouwen. Ik trok Ross mee en we renden naar huis. We waren juist thuis toen Alric voor me stond. Ik nam Ross zijn hand stevig vast. Ik heb me nog nooit zo bang gevoeld. Ross en ik konden nergens naartoe. Maddy en Jana stonden achter ons, eigenlijk draaide ze meer rond ons, zo konden we zeker niet weg.
'JIJ VUILE VERRADER!!!' schreeuwde Maddy. Ik probeerde mijn tranen tegen te houden.

'Laat ons met rust!' riep ik.

'JIJ GAAT JE STRAF NIET ONTLOPEN!!!' schreeuwde Alric. Hij kwam op me af, zijn ogen waren knalgeel. Ross ging beschermend voor me staan.
'Laat haar met rust! Als je aan haar komt, kom je ook aan mij!!!' riep Ross.

'Ross niet doen!!! riep ik. Alric werd woest. Hij duwde Ross ruw aan de kant. Ross kwam met z'n hoofd tegen een steen terecht.
'Ross!!!' Ik liep naar hem toe. Ik hurkt me neer en nam zijn hoofd vast, het bloedde een beetje.
'Ross, hoor je mij? Ross???'

'Hij is al opgeruimd, nu jij!' zei Maddy.

'Jij hebt de regels van het wolfblood zijn overtreden!!! Jij bent het niet waard er één te zijn!!! riep Alric en kwam recht op me af. Ik ben zo bang. Ik weet dat ik nu niks kan doen. Hij is veel sterker dan mij, dit word mijn dood. Ik zat nog steeds bij Ross.
'Sorry voor alles.' fluisterde ik en transformeerde me naar wolf en vocht tegen Alric, Maddy en Jana. Ik knalde hard tegen de grond aan, ik kon niks doen, ik had overal pijn. Ik werd terug mens. De tranen stroomde over mijn wangen.
'Zeg maar vaarwel, Raya!!!' riep Alric. Hij wou toe slaan toen hij aan de kant werd geduwd.

'Pap stop!!!'

'Rhydian?' fluisterde ik bijna.

'Laat haar en haar familie met rust!!!'

'Ja laat ons met rust!!!' Kaat kwam er ook bijstaan. Iedereen was er. Ik zag dat Riker bezig was met Ross te helpen.

'Vertrek pap en kom nooit meer terug.' zei Rhydian boos. Rydel en Kaat hielpen me met recht staan.

'Denk maar niet dat jullie nog bij ons horen!!!' schreeuwde hij tegen Rhydian en mijn mama en vertrok samen met Jana en Maddy. Ik keek naar Ross. Ik liep naar hem toe en knielde me neer naast hem. Riker had een verband rond zijn hoofd gedaan.

'Wat heb ik gedaan?' fluisterde ik.

'Raya, het is niet jouw schuld.' zei Riker. Ik barste ik tranen uit. Ik streelde zachtjes over Ross zijn wang.

'Sorry Ross, dit had niet mogen gebeuren... Het spijt me...'

'Je... Moet geen... Sorry zeggen...'