Zamana Yenilmeyen Sevgi

Olmayınca olmuyor

Gözümü açtığımda yanımda Stella vardı.

"ne oldu? Alex Rick? Nerdeler?" diyerek kalkmak istedim ama hala başım dönüyordu. Stella elini omzuma koydu ve beni geri yatırdı.

"iyiler Gloria sakin ol Rick buradaydı onu zorla hava almaya yolladım. Alex'in ameliyatı bitti. Her şey düzeliyor."

"Alex tamamen iyi olacak mı? Neden ameliyattaydı?" diye sordum.

"Kolunda ve bazı yerinde kırıklar ve vücudunun bazı bölgelerinde kesikler vardı onun için ameliyattaydı. Gerçekten iyi olacak beni ilk aradıklarında beyin kanaması ve iç kanamadan şüphelendikleri için kritik demişlerdi ama hiç biri yokmuş" içim rahatlamıştı ama Stella da hala bir tuhaflık vardı.

"bana eksik bir şeyler var gibi geliyor Stella söyle lütfen ne oluyor? Neden böyle üzgünsün?" dediğimde kapı açıldı.

"Gloria" Dr. Stewart'ın sesiydi bu.

"ah merhaba Doktor nasılsınız?" dedim şaşırarak tabii ya herkesi düşünmüştüm fakat şu anda bende hasta yatağındaydım bana ne olmuştu? Aşırı stres üzüntü, baygınlık geçirdim sanırım diye düşünüyordum.

"bayan Stella bize biraz müsaade eder misiniz?" dedi doktor.

"peki" dedi Stella elimi tuttu ve gitti.

"doktor bir problem mi var neler oluyor?" diye sordum.

"açıkçası bu nasıl bir tesadüf bilemiyorum burada olman" doktor duraksadı sanki söyleyecekleri çok zordu. "Bak Gloria bugün bayıldığında röntgenini çektik ve tümörün yeniden oluşmaya başladığını gördük." Dedi ve sustu. Anlayamamıştım buraya Alex için gelmiştim ve o şeyden ameliyatla kurtulmuştum.

"nasıl yani? Neden? Hani böyle bir risk yoktu artık geçmişti?" inanamıyordum hayat ısrarla benden kurtulmak istiyordu.

"bak üzgünüm Gloria tekrar ameliyat olabilmen için altı ay geçmesi gerekiyor. Bu sırada tümör büyüyebilir. Gerçekten bu benimde ilk defa başıma geliyor uzman arkadaşlarıma danışacağım ve bir yolunu bulup tümörden tamamen kurtulmanı sağlayacağım." Dedi

"istemiyorum" dedim "benim yaşama şansım yok sürekli siz alacaksınız o yeniden çıkacak sakat kalma riskim daha da çoğalacak! Ben istemiyorum. Lütfen beni yalnız bırakın" dedim.

"düşüneceğiz Gloria hemen karar verme lütfen bence yine ailene danışmalısın" dedi cevap vermedim. Doktor odadan çıktı. Hayatımı düşündüm, ailemi keşke bir kardeşim olsaydı ben öldüğümde annemle babamı hayata bağlayacak. Rick'i düşündüm kim bilir ne kadar üzülmüştür. Ona kısa bir aşk yaşatabilmiştim. Evlenemeyecektik ve çocuklarımız, geleceğimiz olamayacaktı. Ağlıyordum her şey için, savaşacak gücüm yoktu ve artık kimseyi istemiyordum. O sırada Rick geldi ağlamıştı, demek biliyordu.

"Gloria'm hayatım ağlıyor musun?" göz yaşlarımı siliyordu.

"bırak Rick git kimseyi görmek istemiyorum artık beni ölmüş bil ve hayatına devam et" dedim sertçe.

"Aşkım sen neler söylüyorsun ben senden ayrılamam." Dedi o derin mavi gözleri koyulaşmıştı.

"Rick aşkım sen hayatımın şu kısacık döneminde bana en güzel duyguları yaşattın lütfen anla ben seni üzmek istemiyorum. Ben bir hayaldim ve bitiyorum sende benimle bitmemelisin. Senin bir geleceğin olmalı çocukların olmalı lütfen beni seviyorsan." Ağlamaktan çok yorulmuştum onu bu kadar severken ondan ayrılmak onu bırakmak hayatta kalamamak çok kötüydü. (Rick seni çok seviyorum lütfen bunu bil!)