Zamana Yenilmeyen Sevgi

Tanışma

Annem ile babam çok iyi arkadaşlar edindiğimi düşünmüşlerdi ve bu onları mutlu ediyordu. O odadan çıktığımda Alex, Elen, Cathy, Austin ve Stella muhteşem bir sevinç gülücüğüyle bana bakıyorlardı. Hepsi birden "geçmiş olsun Gloria" dediler, o an çok mutlu oldum insanın kendini yalnız hissetmemesi çok güzel bir duyguydu. Hastaneden çıkıp, arkadaşlarımla sonraki gün görüşmek üzere ayrıldığımda aklımda hala Rick vardı ve sanki sokağın köşesinde onu görür gibi oldum. İyice baktım aptallıktı tabii bana öyle gelmişti sanırım. Bir sürü soru vardı kafamı kurcalayan neden bayılmıştım? Çok fazla aç değildim? Yorgun da değildim? Rick'i orada gördüğüm anı hatırlayıp heyecanımı düşündüm, garipti yakışıklılığına bayılan diğer kızlar gibi dış görünüşünden değil onu gördüğüm için heyecanlanmıştım. Onu çözmek, tanımak istiyordum ve sanırım bu durum takıntı haline gelmeye başlamıştı.

O akşam sakin geçti annem ve babam başımdan hiç ayrılmadılar. Belli etmemeye çalışsalar da doktorun birkaç temkinli davranıştan bahsettiğini tahmin edebiliyordum. O gece çok güzel bir rüya gördüm boş ama yemyeşil bir düzlükte çiçek toplayarak yürüyordum ve beni saran kocaman beyaz kanatlarım vardı, sıcacıktı ve yumuşaktı sanki beni bir şeylerden koruyor gibiydi. Sabah uyandığımda havanın rüyamdakinin tam aksine yağmurlu olduğunu görünce biraz içim sıkıldı ama yinede bugünün güzel geçmesini diledim. Okula vardığımda tüm arkadaşlarım yarı endişeli gözlerle yanıma yaklaşıp iyi olup olmadığımı beni incitmeden öğrenmeye çalışıyorlardı.

Austin yine en neşeli ve içten haliyle "baygın kızımız bugün nasıllar acaba?" dedi büyük bir gülümsemeyle.

"teşekkürler şimdi daha iyi oldum" dedim.

Arkadaşlarım bana tahminimden çok huzur vermişlerdi. İlk ders tarihti biraz sıkıntılıydım çünkü bu dersi pek sevmiyordum. Nedenini bilmediğim o heyecan içimde belirdi yine oysa etrafta Rick'te yoktu. Kafamı nelere yoruyorum yine diyerek kendi kendime düşünüyordum ki Alex'in yanıma geldiğini hissettim. Sessizce

"Gloria dün gerçekten çok endişelendim iyisin değil mi? Bugün gözümü üstünden ayırmayacağım tamamen her şey kontrolüm altında olacak" gülümsedi.

"işte bende tamamen bundan korkuyordum" dedim gözlerimi açarak.

Birbirimize gülerken sınıfa girdik o anda göz göze geldik. Rick benim oturduğum yerde oturmuş bana bakıyordu. Şaşırdım dönüp Alex'e baktım kıpkırmızı olmuştu ve Rick'e dik dik bakıyordu.

"bu da ne demek oluyor?" diyerek söylendi Alex.

"konuşmadan öğrenemeyiz Alex sakin ol neden sinirlisin?" dedim kelimeler biraz yuvarlanmıştı.

"ondan hoşlanmıyorum Gloria gidip onu kaldırayım oradan." "hayır hayır gerek yok Alex ben hallederim." Dedim. Arkamdan sadece "dikkatli ol" dedi.

"olurum" dedim ve ben her şeye rağmen büyülenmiş gibi gidip yanına oturdum, bana döndü ve inanılmaz sıcak bir ses tonuyla;

"geçmiş olsun" dedi. Şoka girmiş gibiydim okul açıldığından beri kimseyle konuşmayan Rick benimle konuşmuştu.

"teşekkürler" diyebildim sadece. Yanakları kırmızıydı, gözleri aynı benim gibi açık maviydi, sarı saçları kısacık spor bir şekilde kesilmişti, beyaz teni çok narin gözüküyordu. Ben gerçekten çok heyecanlanmıştım. Kalbimin ritminin bozulduğunu hissediyordum tanrım yine bayılacak mıydım? Nedir bu kadar bana heyecan veren şey? Ben bu düşüncelere dalmışken şaşkın bir ifadeyle yüzüme bakan Rick;

"sanırım hala iyi değilsin, rengin bembeyaz oldu" diyerek elimi tuttu. Dünya durdu o anda vücudum istem dışı titremeye başlamıştı, bu sırada öğretmen sınıfa gelmişti. Rick ayağa kalkarak;

"Bayan Peyon Gloria kendini iyi hissetmiyor onu dışarı çıkarabilir miyim? Biraz hava alması ona iyi gelebilir" dedi herkesin şaşkın bakışları altında. Bayan Peyon;

"ah Gloria tatlım geçmiş olsun dün için de çok üzüldüm umarım her şey düzelir ve tamam sanırım çıkabilirsiniz" Rick koluma girdi, ona yaslanmamı sağladı ve beni sınıftan çıkarttı. Yürüyemememin sebebinin kendisi olduğunu bilmiyordu. Bahçeye geldiğimizde daha iyiydim tanrım ne oluyor bana böyle nedir bu heyecan deyip duruyordum içimden kendime kızarak. Rick sessizce durmuş yüzüme bakıyordu endişeli gibiydi.

"adımı nereden biliyorsun" dedim yavaşça soluk almaya çalışarak.

"Ben uzun süredir seni izliyorum Gloria, çok çekingen ve korkak olduğum için yanına gelemedim" neden yanıma gelecekti? Niye korkuyordu? Çok mu korkunç gözüküyordum? "anlayamadım" dedim nihayet yüzüne bakarak.

"Gloria sen belki inanmayacaksın ama ben senden çok hoşlanıyorum" dedi ve kıpkırmızı olan yüzünü benden saklamak için başını çevirdi. Gözleri kapalıydı ve titriyordu. Şaşkındım anlamamıştım. Neler oluyordu bu nasıl bir gündü yada rüya mıydı?

"ben ne diyeceğimi bilemiyorum Rick" diyebildim en sonunda. "sanırım konuşmamız gerekiyor" dedim. Rick utangaç bir tavırla;

"harika yine berbat ettim, insanlarla çok az konuştuğum için pat diye her şeyi söyledim özür dilerim" dedi. Biraz daha rahatlamış gibiydi. Anlayamadım sustum. Sevinsem mi üzülsem mi bilemedim. "neden ben?" dedim.

"Sebebi yok sen beni çok etkiliyorsun seni gördüğüm zaman bayılacak gibi oluyorum bu siyah saçların, derin mavi gözlerin, pamuk gibi tenin beni etkiliyor, her şeyden önemlisi kalbin sen çok çok farklısın Gloria tıpkı benim gibi"

"farklı?"

"evet, bunu sana daha sonra anlatırım ama eğer şimdi iyiysen girmemiz gereken bir tarih dersi var" bu bir rüya gibiydi Rick tüm yakışıklılığı ile yanımda durmuş bana benden hoşlandığını söylüyordu.

"öğlende ilk konuşma turumuza başlarız ne dersin Gloria?"

Şaşkın şaşkın "olur" dedim ve sınıfa doğru hiç konuşmadan yürüdük.

Sınıfa girdiğimizde arkadaşlarım hariç tüm kızların bana kıskançlıkla baktığını hissettim, birde bir çift sinirli göz. O ders nasıl geçti anlamadım Rick yanıma oturdu yeniden ve kendini bana yaklaştırıp sağ kolunu sol koluma dayadı ikimizde titriyorduk. Ders bittiğinde öğlen görüşürüz dedi ve gitti. Stella, Elen, Cathy ve Austin yanıma geldiler ben oturduğum yerden kalkacak gücü kendimde bulamıyordum, onlarda benim kadar şaşkındılar ve ne olduğunu bilmek istiyorlardı. Alex zil çalar çalmaz bana kızgın bir bakış atıp sınıftan hızlı bir şekilde çıkmıştı.