Zamana Yenilmeyen Sevgi

Son Veda

GLORİA CONNELL

1 hafta sonra Alex ve ben hastaneden aynı anda taburcu olduk. O birkaç alçı içindeydi gülümsüyordu benim durumumdan haberi yoktu ben söylenmesini istememiştim. Sadece bir hafta rutin bir kontrol için orada yattığımı zannediyordu. Rick ile aralarında güzel bir dostluk oluşmuştu. Alex artık Rick'e kızgın değildi, sanırım bir stajyer hemşireye aşık olmuştu. Eve gittiğimizde annem de babam da suskundular. Rick çok çaresizdi ve gözlerindeki hüzün beni çok huzursuz ediyordu. Rick'ten beni kanepeye oturtmasını istedim ve;

"şimdi anne, baba ve Rick oturun bakalım sizinle konuşmam gerekiyor" dedim son cesaretimle. Rick nasıl bir ruhsal durum içindeydi biliyordum onu hissediyordum hala yanımdayken yada yanıma gelirken içim heyecanla doluyordu.

"hepimiz gerçeğin farkındayız doktor altı aydan önce ameliyat olamazsın dedi ve uzman arkadaşları da bunu onayladı. Tümör büyük bir hızla gelişiyor ve büyüyor" Rick'in acı içinde kıvrandığını hissettim ve ona baktım, elini tuttum gülümsedim o da karşılık olarak gülümsedi. Gerçekten Rick bu defteri okusaydı neler hissederdi bilmiyorum ama ben çok şanslı bir insanım. Bunları ona hiç söyleyemem, söyleyemedim. İyi ki hayatıma girdin Rick, seninle yaşadığım şu kısacık aşkla belki ömrüm bu kadar uzayabildi. (Bu defteri bu gece yakmalıyım)

diye not düşmüştü Gloria. Rick bir an gözlerini kapadı, defteri yanına koydu inanılır gibi değildi Gloria neden ölmüştü? O konuşmayı çok net hatırlıyordu Gloria onun elini tutarak tüm cesaretiyle konuşmuştu o akşam ve iki ay sonra Mayısın ilk haftası ölmüştü. Defteri tekrar aldı ve okumaya devam etti.

"şu bir gerçek ki bu tümör altı ay beklemez. Doktor Stewart öncekinden daha hızlı ilerlediğini söyledi. Şimdi ömrümün son kalan şu günlerinde kimseyi üzmek istemiyorum. Herkes hasta olduğumu unutmaya çalışacak ve bana normal davranacak tamam mı?"

"ama Gloria kızım nasıl olur tedavi olmayacak mısın?" diye araya girdi annem ağlıyordu.

"hayır anne, tedavi olmak için zamanım yok bu sefer kurtulamayacağım bunu artık anlayın ve kabul edin. Güçlü olmak zorundasınız." Hepsine güç vermeye çalışırken kendi gücümü kaybediyordum.

"anne baba Rick'le yalnız konuşmam gerekiyor" dedim müsaade ettiler. Rick yanımda oturuyordu elini elime aldım yanağıma koydum öptüm inanılmaz güzel bir duyguydu bu, sevdiğini hissetmek.

"Rick ben ne diyeceğimi bilemiyorum 7 aydır birlikteyiz benim hastalığım yüzünden çok zor zamanlar geçirdik ama sen bana en mutlu aşkı yaşattın! Bu sebeple sana çok teşekkür ederim. Lütfen sözümü kesme beni dinle sana yalvarıyorum benden sonra kendine iyi bak mutlu ol, hayatına devam et, ben nasıl bir sonum olacak bilmiyorum ama eğer benim yanımda olmak istiyorsan çok üzülmemelisin. Eğer çok üzüldüğünü hissedersem ki hissederim biliyorsun, seni yanımdan uzaklaştırırım." Bu hayatımın en zor konuşmasıydı. Rick ah aşkım seninle birlikte bir gelecek hayal etmiştim. Evlenecektik tıpkı annemle babam gibi mutlu bir evliliğimiz olacaktı heyecanımız yaşlanıncaya kadar devam edecekti. Hepsi yıkıldı tuzla buz oldu hayallerim aşkım. Sonra Rick'ten bir şey istedim

"aşkım hani sizin şu bahçe bir gün orada yürüyelim olur mu?" dedim

"tabii hayatım sen iste yeter ki" diyerek beni öptü her öptüğünde olduğu gibi heyecandan içim titredi.

Rick o günü çok net hatırlıyordu gülümsedi. Gloria ona hiç bu defterden söz etmemişti. Aşkının bu kadar derin olduğunu, hayallerini bilmiyordu. O yürüyüşü hiç yapamamışlardı Gloria bu konuşmadan 2 hafta kadar sonra çok güçsüz düşmüştü, yataktan çıkamayacak kadar acı içindeydi. Onu çok özlüyorum, gençlik aşkım Gloria'm.