Zamana Yenilmeyen Sevgi

Aşk

Bu hikayeyi 7 yıl önce yazmıştım ve çok severek durmadan hızla yazmıştım.. Kısa bir hikaye konu çabucak sonuca bağlanıyor. Buradan paylaşmadan önce bir kaç yerini değiştirmeyi düşündüm çünkü bazı yerleri gerçekten çocukça ama yapamadım nasılsa öyle kalmalı dedim.. Kimse yorum yapmadı henüz ama pes etmiyorum. Okuyanlara teşekkür ederim...

"sanırım âşık oldum" diyebildim fısıltıyla.

Gülümsedi "çok mutluyum" dedi ve ayağa kalktı elimi tuttu

"hadi" dedi

"ne oluyor" dedim.

"bir şey sormam gerekiyor sana ama burada olmaz" biranda dışarı çıktık cafe'nin yağmur yağdığı için kimsenin oturmadığı bahçe tarafına geçtik yağmur hala aynı şiddetiyle yağıyordu, çimenlerin üstüne geldiğimizde ağaçlar yağmuru biraz hafifletiyordu. İki elimi de ellerinin arasına aldı. Yüzüme o eşsiz muhteşem gülümsemesiyle baktı ve

"Gloria sana âşık oldum ve eğer müsaade edersen aşkımızı birlikte yaşamak, eğer mümkün olursa sonsuza dek seninle birlikte olmak istiyorum, teklifimi kabul eder misin?" diyerek gözlerini gözlerime dikti, oraya hapsolduğumu hissettim, içim titredi Tanrım bu nasıl bir duyguydu?

"Rick seni ilk gördüğüm günden beri dikkatimi çekiyordun adını koyamadığım bu dikkatin bugün aşk olduğunu düşünüyorum ve evet teklifini kabul ediyorum" dedim kendimden emin bir sesle. Rick sevindi bir çığlık attı ve beni kucakladı. Sonra aniden geri çekildi ve yüzüme baktı;

"şey ben özür dilerim birden çok sevindim ve heyecanlandım da kendimi tutamadım"

"sorun değil bende bu hareketinden memnun oldum, çünkü bende çok mutluyum" dedim. Sarıldık tek kelimeyle bu an çok özeldi ve ayrıcalıklıydı. Ne kadar süre sonra bilmiyorum birbirimize sarılmayı bıraktık yüzüne baktım ve

"neden bu kadar şaşırdın? Yani beni çok mu imkânsız buluyordun" dedim.

Gülümsedi "bunu içerde konuşalım çünkü üşüdün"

"evet" dedim.

Hayatım boyunca o cafenin benim için en özel yer olacağına karar verdim ve o arka bahçesinin. Tekrar içeri döndüğümüzde baya bir ıslanmıştık ama ikimizin de umrunda değildi nasıl olmuştu da her şey bu kadar hızlı gelişmişti anlayamadım ve Rick tüm dikkatimi yine dağıtarak az önce sorduğum soruya cevap vermeye başladı.

"sende bana yakın çok şey buldum ben Gloria benim gibi olduğunu düşündüm hep çünkü daha seni görmeden senin bana yaklaştığını hissetmek beni çok etkiliyordu. Ben kolay arkadaş edinmem çünkü kendime özelimdir. İçimdekileri kimseye anlatamam bu yüzden de iyi bir arkadaş olamam. Sen benim gibiydin ama arkadaşların vardı bizi birbirimizden ayırabilen bu farktı sana yaklaşamıyordum çünkü yanındakilerin seni etkilemesinden korkuyordum ve Gloria senin benim hakkımda ne düşündüğünü hiç anlayamadım ta ki düne kadar. Ben bahçeden her geçişimde ya da okulda her karşılaştığımızda sen dışında herkesin bana baktığını fark ediyordum. Bir tek sen o kalabalıkta bana bakmaktan çekiniyordun ve dün bana ilk defa sende dikkatlice baktın bayıldığında da bana bakıyordun bende sana neden öyle olduğunu anlayamadım ama bana bakarken bayıldığında içime bir acı düştü, ya ben sana seni sevdiğimi söyleyemeden seni kaybedersem? Yani tabii ki kötü olarak düşünmedim bu ayrılığı, ya başkası sana benden önce seni sevdiğini söylerse ve sen kabul edersen diye düşündüm. Çok üzüldüm ve beni kabul etmeyeceğinden ölesiye korkuyordum o yüzden bu kadar sevindim ve şaşırdım." Diye bitirdi cümlelerini o güzel sesi etkisine almıştı beni, gözleri o içtenliği okulda gördüğüm asık suratlı çocuk şimdi benim karşımda bülbül gibi konuşuyordu ve ben kesinlikle çok mutluydum.