Zamana Yenilmeyen Sevgi

Kötü Zamanlama

Balkondan içeri girdik. Üst kata çıktığımızda görünen koridorun arkaya sağa ve sola uzantıları vardı. Biraz çekinerek

"burada kaç oda var Rick?Lütfen kusuruma bakma"

"Gloria ne kusuru toplam 12 odası 6 banyosu 2 mutfağı var. Odalardan 2 tanesi yemek odası, diğer 2 si büyük salonlar birini girişte gördün diğeri bu katta, 1 tane çalışma odası var, diğer yedi oda da teyzemin, benim ve misafirler için olan odalar. Şok geçiriyordum inanılmazdı.

"peki tam olarak kaç kişi yaşıyor bu evde" diye sordum üst kattaki koridorda ilerlerken.

"Benim ve teyzemin dışında 3 görevli var. Biri çok şirin Monica onu gördün mutfakta onun yardımcısı Whitney, onun kocası yani bahçemizi güzelleştiren sevimli Chris var diğer ikisi temizlik görevlisi haftada 2 gün gelirler."

"anladım" bu arada koridordan ilerleyip sağa döndük. En sondaki odanın kapısında durduk.

"diğer gördüğün tüm odalar hemen hemen aşağıdaki misafir odasına benziyor o sebeple onları atladım ve burası benim odam" diyerek büyük kapıyı açtı.

Oda çok büyüktü ortada büyük bir yatak, yanında küçük şirin komidinler, odanın bir duvarında aynalı bir dolap, diğer bir duvarda raflarında yer kalmamış olan kitaplık ve hemen yanında yine küçük bir masa vardı. Çok sade döşenmiş ama bir evin sıcaklığını her şekilde yansıtıyordu. Kapının tam karşısında yerden tavana kadar camlar vardı. Burası o güzel bahçeye bakıyordu ve biraz daha yüksekten bahçe muhteşem görünüyordu. Bu büyük pencerelerin tam önünde bahçeyi seyretmek için ayarlanmış büyük bir kanepe duruyordu. Oda da minik bir banyo bile vardı. Büyülenmiş gibi bakıyordum etrafa.

"ee hayatım nasıl buldun?" dedi Rick.

"tek kelimeyle harika sanki bütün bir evi bu odaya sığdırmışsın gibi sıcak ve sevimli" dedim ona dönerek.

"sen gelince çok daha güzel oldu, sensiz yalnızlığımla bu oda çok sıkıcıydı ama seninle beraber olduğumuzdan beri en sevdiğim şey geceleri perdeleri sonuna kadar açıp şu kanepeye uzanarak ve seni düşünerek yıldızları seyretmek." Dedi.

Kanepeye oturdum oda perdeleri açtı. Şimdi hava aydınlıktı ama gece burasının nasıl olduğunu hayal etmek zor değildi. Rick yanıma oturdu. Birlikte bir süre dışarıya baktık. Başıma gelenleri düşünüyordum, Üniversiteye başlarken büyüdüğümü hissetmiştim, korkmuştum yeni çevre yeni arkadaşlıklar. Her şey çok iyiydi iki ay durgun geçmişti. Sonra Rick hayatıma girmişti ve hastalığım. Onunla her şeye çok hızlı başlamıştık. Şimdi yavaş yavaş ilerliyorduk. Hayat garipti Rick çok özeldi şimdi eli elimdeydi.

"seni seviyorum" dedik aynı anda birbirimize, şaşırdık gülümsedik.

"ne düşünüyordun" dedim

"hayatı" dedi "çoğu şey o kazadan sonra bitmişti benim için, annem, babam ve kız kardeşim hepsi aynı anda gitti ben niye kalmıştım? Çok acı içinde günlerim oldu Gloria'm hayat zordu. Kardeşim geceleri rüyamda beni özlediğini neden onlarla olmadığımı soruyordu, cevabı bilmiyordum. Bu evin koridorlarında geceleri dolaşarak ölümü aradım beni de alması için tanrıya yalvardım, demek ki sen gelecekmişsin, beni hayata sen bağlayacakmışsın." Gözleri dolmuştu ellerimi tutup öptü.

"Rick hayat gerçekten çok garip ameliyattayken kalbim durduğunda beni bir güç senin ellerinden aldı. Sen ellerimden beni yakalayıp gidemezsin—

"söz vermiştin benibırakamazsın" dedim

"evet aynen böyle söyledin ama Rick sen bunları nerden biliyorsun?" şok geçiriyordum.