Piskomanyak

-son-

Neşteri elime aldım. Hafifçe sürtmem yetti. Tam o anda...

Az önce içeride olan hemşire doktorla gelmişti. Kendini akıllı sanıyordu bu sürtük. Ama değildi.

"Alina!! Ne yaptığının farkında mısın??"
"Evet bir şey yapmıyorum."
"Dikişlerin patlayabilir ve buradan çıkman zorlaşabilir."
"Bundan sizene DOKTOR!!"

Lanet olsun yine öldürememiştim kendimi.

Doktor bağzı şeyler getirdi ve ellerimi kelepçeler gibi yatağın kenarlarına bağladı. Şimdi hiç bir şey yapamayacaktım.

Neden mutlu olamıyorum diye kendime soruyordum sürekli. Hastanede tek başına sıkıcı bir odada kalınca bağzı şeyleri daha iyi anlıyor insan. Bu acıları çekmemde tek bir neden vardı oda yine kendimdim. Zamanında çok insan öldürmüştüm. Çok kişiye acı çektirmiştim ve de bunu yaparken zevk almıştım. Bu yüzden yüzüm gülmüyordu belkide. Sırf bu yüzden huzurlu vakit geçiremiyordum.
Hafızamı kaybetmiş olabilirdim ama insanlara acı çektirdiğimi hatırlıyorum.

Çok insanın canını yaktım sıra bendeydi. Öldürecektim kendimi. Ama öyle acılı bir şekilde değil hemen bu gün kimseye haber vermeden kaçacaktım geride sadece bir not. Güzel bir uçurum. Kanatlarım olmadan uçacaktım. Mutlu bir ölüm.
Hemen hemşireyi çağırdım.

"Bana bir kağıt birde kalem verir misiniz? Resim çizicem."

"Tabi"

Hemşire kağıt ve kalem getirirken bende ne yazacağımı düşündüm.

-Gidiyorum habersiz. Bu acılara bir son vermek için. Kendimden intikam almak için. Belki düşmanlarım gidişime sevinecek ama en güzeli bu. Gidiyorum. Arkamda bırakacak fazla kişide yok zaten.
Furki: knk iyi ki bu zamana kadar yanımdaydın teşekkür ederim. Ama bunu yapmam gerek böylelikle daha mutlu olabilirim.

Emir: ilk gerçek aşkım teşekkür ederim bana huzurlu günler yaşattığın için ama gidiyorum. En azından dünyadan bir pislik silinmiş olacak. Ve sende hayatını bir katil ile birleştirmiş olmayacaksın.

Bu sizlere son sözlerim. İyi ki varsınız. İyi ki yanımdaydınız. Ben acılarıma uçurumdan atlayarak son vereceğim. Ama siz benim için yaşamaya devam edin...

Notu ceketimin cebine sıkıştırdım. Elbet biri bulup okurdu. Gün doğmak üzereydi. Yataktan kalktım camdan balkon gibi bir yere atladım yangın merdivenlerinden kaçtım bir taksi çevirdim. Uçurumun kenarındayım. Elvada acılar. Kendimi bıraktım son kez rüzgarı hissettim... Her son bir başlangıçtır...

Ölüm tarihi:
07.01.2016

Ölüm saati:
Bilinmiyor.

İşlediği Cinayetler:
Hayatında bir çok cinayet işlemiş kurbanları sonradan bulundu. Ve hala bulunamayan cesetler olduğu düşünülüyor. Bilinen ceset sayısı 24 Çoğunun göğüsüne "A" harfi kazınmış.    Bu kişi psikopat ve bir şizofreni hastası.

Suç ortağı Furkan D. kendini ele verdi ve suçlarını itiraf etti. Ölene kadar hapse mahkum.

Yakın bir arkadaşı olan Luci B. yaşananları bildiği halde ihbar vermediği için 10 yıl hapis.

Emir T.G Alina ile birlikte kan bankasını soyduğu için 3 yıl hapis.

Oysaki Alina geride bıraktıklarını hiç düşünmemişti...

Ve buda kitabın final bölümüydü :)