Forget Me Not

Chapter 2: He's back

"Sigurado ka ba friendship na si Lance talaga ang magiging captain ng basketball team this year?"

Naglalakad kami ngayon ni Ashley pauwi, sa iisang subdivision lang kami nakatira ehh. Habang naglalakad kinuwento ko sakanya about sa sinabi ni Ms. Lopez kanina.

"Siguro kasi 'yun ang narinig ko sa mga sabi-sabi ng iba. Atsaka sigurado talaga ako na siya ang magiging captain nila kasi siya kaya ang co-captain ng team nila last year."

Tapos biglang ngumiti si Ashley sa akin. Baliw.

"Ano ka ba friendship edi mas okay nga yan ehh kasi mapapalapit kana sa Lance mo." Pageencourage ni Ashley.

(Pageencourage talaga? 'Di pwede advice muna Tia?)

(Hoy author! Walang basagan ng trip. Atsaka huwag ka munang manggugulo kasi magulo pa ang utak ko.)

(K. Tia. Babalikan kita.Mwahahaha.)

*tot* umepal si author.

Hayy ewan ko ba, hindi pa rin nagsisink in sa utak ko ang mga sinabi ni Ms. Lopez kanina, first day of school tapos stress ang maabutan ko, ganda talaga ng buhay ko.

Paano ko siya lalapitan, ako na isang hamak na nobody lalapit sa isang sikat na si Lance?  Parang mas okay pa siguro kung ang impaktang si Claire na lang ang interviewhin ko.

Ehh kasi hindi ko talaga kaya na magpakapal ng mukha sa kanya at baka mahimatay ako sa harap niya, sobrang nakakahiya.

*sight*

Buong hapon nga kanina, hindi ako nakafocus sa mga pinagsasabi ni Mr. Sanchez. Lutang ang utak ko, ang tanging laman ng utak ko kanina hanggang ngayon ay kung papaano ko mapapayag si Lance na interviewhin siya at ang ka teammates niya.

Nahh, bahala na si batman. Mabait naman si Lance, siguro papayag 'yun. Ehhh nakakahiya talaga baka sabihin pa ng iba na makapal ang mukha ko.

Hindi ko na tuloy namalayan na nandito na pala kami sa tapat ng bahay nila Ashley.

" Sige friendship ha mauna na ako sa'yo. Basta kaya mo 'yan. AJA!AJA! Ingat ka pag-uwi ha."

"Sige bye. Bukas na lang."

Tapos pumasok na si Ashley sa bahay nila.

Ako na lang mag-isa naglalakad ngayon pauwi. Hanggang ngayon 'di ko pa rin alam paano ko lalapitan si Lance bukas.

*beep!beep!*

May narinig akong malakas na busina ng isang truck, kaya napalingon ako sa kinaroroonan  nito.

Nakaparada ito sa tapat ng bahay namin.May mga lalaki na naghahakot ng mga furniture mula sa truck at pinasok sa bahay....bahay nila.... Zekie.

Biglang bumigat ang pakiramdam ko kasi naalala ko na naman ang childhood bestfriend ko at ang mga pangako niya na hindi niya tinupad.

Pinilit ko sa sarili ko na kalimutan siya pero hindi ko magawa. Pinilit ko rin na kamuhian siya dahil sa mga kasinungalingan niya pero hindi ko kaya kasi naalala ko ang sinabi niya na huwag ko siyang kamuhian.

Zekie bakit ba ang unfair mo?

Hindi ko namalayan na may luha na palang tumulo mula sa mga mata ko. Kaya pinahid ko ito.

Walang magagawa ang pag-iyak ko sa taong hindi na ako babalikan.

Kaya nagpatuloy na lang ako sa paglakad at pumasok sa bahay namin.

Pagpasok ko sa bahay sinalubong agad ako ng mga magulang ko.

" Sweetie bakit ngayon ka lang nakauwi?" Tanong ni daddy.