Je bent van mij✔️

Chapter One ~ why?

Chapter One ~ why ?

Over een uur gaan we uiteten met twee jongens die we hebben ontmoet in het centrum. Jammer genoeg zijn ze Amerikaans- dus ik versta helemaal niks van ze. Mijn Engels is het echt niet perfect, verre weg van perfect.
Robin is weer aan de late gaan douche. Ze was altijd al laat. Ik was daarintegen altijd braaf , had nooit straf kwam nooit te laat. Ik heb in heel mijn schooltijd maar één keer hoeven nablijven. Door echt een domste wat je kunt bedenken.

Ik had een sap mee naar school. Ik had met een paar vrienden in de aula afgesproken om dan naar de bakker te gaan om taart te halen- voor onze mentor. Ik had dus die sap in mijn handen en maakte hem open. Opeens was er een harde klap en alles sap vloog uit mijn beker. Hoe het kwam? Geen idee. Er is mee geschud ofzo. Maar dat maakte allemaal niet meer uit want ik moest dus twee uur na blijven.

Ik giechel bij de gedachte dat ik zo geschrokken was en dat ik helemaal onder het sap zat. Veel mensen lachten er om , maar de directeur niet. Ik moest nog eens een uur nablijven omdat ik lachte bij het gesprek- waarbij ik moest uitleggen wat er was gebeurd. Ik voelde me zo trots op dat ik gewoon drie uur mocht nablijven.

Ik doe mijn haar in een staart. Doe een zwarte skinny aan en een groen los shirt. Nog wat mascara en klaar. Ik heb nooit veel make-up nodig gehad. Ik had nooit puisten of walen. Wat een praktisch leven heb ik toch.
Ik bekijkt mezelf in de spiegel. Iedereen vind mijn sproeten schattig en dan ook nog mijn bruine haar dat net over mijn schouders komt, plus mijn lengte. Ik heb ook nog donker groene ogen met een grijs randje. Ik vind zelf me ogen het mooist.
"Rob ben je klaar!" Roep ik vanuit de keuken. "Wacht effe!" Roept Robin vanuit de badkamer . "We kunnen ze niet laten wachten, we zouden eerst wat gaan drinken in dat café." Mompel ik terwijl ik me concentreer op mijn telefoon, die ik zonet had gepakt.

"Niet zo stressen." Zegt ze. Ze staat in de woonkamer met een handdoek om haar heen geslagen. Ik kijk haar geïrriteerd aan. "We kunnen ze niet laten wachten. Waarom moet jij mensen altijd laten wachten? Ik begrijp niet waarom die jongens dat verdienen?"Protesteer ik.
Je kunt mensen niet laten wachten omdat jij je nog moest opmaken. Hier kan ik dus slecht tegen. Ja mensen je hoort het ik haat wat.
"Die jongens moeten wat voor ons over hebben hoor , jij kan ook al vast gaan hoor." Zegt ze en trekt ondergoed aan. "Nee want dan laat ik jou in de steek. We zijn hier samen , ik ga toch niet zomaar weg en vertellen aan die jongen dat 'jij nog effe je haar moest doen. Flikker op." Een schuldgevoel komt naar boven- voor de jongens. "Als jij nou eens een keer niet zo aan me kop loopt te zeiken dan kan ik gewoon me dingen doen. Je hou me juist op." Zegt ze geïrriteerd. Serieus krijg ik nu de schuld!? "Wat? Ik wil niet te laat komen. Je weet best zelf wel dat jij altijd te laat ben. Ik wil je alleen waarschuwen dat we nog maar 5 minuten hebben en je moet nog van alles doen!" Ik tik met me wijsvinger op me horloge. Ze kijkt boos naar me. Ik word een beetje bang van haar , ik heb haar nog nooit zo gezien. "Waarom doe je dit? Je zit mijn altijd in de haren! Ik ben er een keer klaar mee. Ik moet altijd op je wachten. Ik hou super veel van je maar ik wil niet mensen laten wachten." Verontschuldig ik me. "Ga gewoon weg!" Roept ze naar me. "Oké dan ga ik weg." Ik pak me tas en loop de kamer uit. "Binny wacht!" Hoor ik haar roepen. Ik probeer het te negeren. Mijn lichaam neemt het over en draait om. Robin staat spijtig voor me. "Sorry ik moet niet zo doen, ik weet dat ik je altijd laat wachten. Ga jij maar naar hun toe dan kom ik er zo aan." Zegt ze. "Echt ?" Vraag ik voor de zekerheid . "Ja , ik ben echt niet boos op je." Zegt ze met een gemene grijs . "Oké , maar ik pak eerst even wat geld voor de zekerheid." Zeg ik en wil weer naar de kamer lopen maar Robin pakt me pols vast. "Dat heb je niet nodig." Stamelt ze.
Waarom doet ze zo raar?
"Mawel , ik moet de taxi betalen." Zeg ik en ruk me los. "Je gaat maar lopen." Kaats ze terug. "Dat is vijf kilometer." Zeg ik boos. Dit begint echt irritant te worden. "Waarom doe je eigenlijk zo?" Vraag ik en sla me handen over mekaar. "Omdat ik het geld heb opgemaakt." Mompelt ze. "Wat heb je gedaan!" Roep ik boos naar haar. "Waarvoor heb je dat in godsnaam aan uitgegeven!?" Ik sla me hoofd neer en schud me hoofd afkeurend. "Aan die nieuwe laarzen van driehonderd euro." Ze slaat net zoals mij haar hoofd neer. "Verdomme Robin ik haat je." Ik loop langs haar heen naar de lift van net hotel .

De starten zijn gevuld door het avondleven van New York. Soms probeert iemand me over te halen om een casino in te gaan. Het doet me altijd wel lachen hoe dronken mensen kunnen zijn.
In de verte zie ik de horizon en de zee. Ik besluit me pas voort te zetten naar het strand. Om daar uit te waaien en na te denken over Robin's actie...