Je bent van mij✔️

Chapter twenty-three ~ elves are not what they seem

Chapter Twenty-three ~ elves , are not what they seem

"Out!" Roep ik naar de mensen in het kasteel. "Er was niks aan de hand" mompel ik tegen mezelf. Ik zie veel mensen me vaag aankijken. Ik krijg een paar bloemen en andere geschenken van kinderen of vrouwen. Ik bedankt ze netjes met de gedachten dat er iets mis is met die koning van de elven. Hij had een rare gloed in zijn ogen. Hij rook ook verkeert. Gevochten? Dan ruik je niet helemaal als Mick. Terwijl ik daar over na denk vliegt Raven op me schouder en komt Arlen aan rennen. "Wat doen je!" Schreeuwt hij naar me. "Wat!" Schreeuw ik ongerust terug. "Alle mensen nu terug , me vader is Mick!" Schreeuwt Arlen en rent naar voren van de groep. "inside, now !" Schreeuw ik boven iedereen uit. "You help" zeg ik tegen de groepje bewaker. Ik ren naar de kleine kinderen en vrouwen. "Inside" beveel ik. Ik zie in me ooghoek Arlen staan. Hij stelt de mensen gerust en lijdt ze naar binnen. Als iedereen binnen schiet de paniek pas binnen. Arlen en ik gaan voor de grote porten staan. Arlen haalt zijn messen te voorschijn. Ik span al me spieren aan. "Wat bedoel je 'vader' hij is van mij" zeg ik en concentreer me op de omgeving. "Me vader is door Mick geest overgenomen" zegt hij. "En hoe weet ik dat jij niet Mick bent" zeg ik en richt me blik op Raven die een paar meter voor me vliegt. "Kijk in me ogen" zegt hij. Ik draai me hoofd naar hem om en kijk in prachtige blauwe ogen. "Zie je een rare gloed in me ogen?" Vraagt hij. "Nee" zeg ik. "Mensen die over zijn genomen hebben een rare gloed in hun ogen , zelfs de elfen kennis weet niks goed welke gloed die is" zegt Arlen. "Oké geloof je" en op dat moment komt de Koning aangelopen. "Er moet een manier zijn om Mick uit hem te halen" de stress in me stem slaat over. "Tover spreuk , alleen het is in het elfs maar ik weet de toverspreuk dus niet" zegt Arlen die zijn messen stevig vasthoud. "We zullen we zien" ik zet m eerste stappen richting De Koning. "Wat wil je nou?" Grijnst hij naar me. "Je bent de koning niet Mick!" Roep ik terug. Opeens staat hij voor me en steekt een heel klein mesje in me zei. Van het mes komt blauw vloeibaar spul. Ik heb niet veel pijn maar ik voel me flauw. "Binny!" Hoor ik Sam schreeuwen. "Fijne dood" wenst hij me toe. Ik schop me al me kracht de Koning op de grond zodat Arlen het af kan handelen. Ik zak door me knieën terwijl er een raar gevoel door me lichaam heen vloeit. "Kom" hoor ik Sam die me optilt en met vampiersnelheid naar binnen rent. Het begint hevig pijn te doen en begint ik langzaam te trillen. Sam rent naar de dokters kamer , een paar burgers uit de zaal rennen met kan mee. Ik word op een bed gelegd. Ik begin steeds meer te trillen. "Ze is gestoken door een Marinemes" zegt een vrouw die iets met kruide doet. Sam pakt me hand vast zodat ik minder ga trillen. Maar het helpt helemaal niks. De pijn word heftiger en ik duw me borst omhoog. "Hou vol dit is maar even" zegt Sam. Er zit een vrouw een zalf ofzoiets klaar te maken. Mijn shirt is rood van het bloed en begint zeer te doen. "Doe me shirt uit nu!" Sis ik door de pijn heen. Sam doet voorzichtig me shirt uit. Ik huil van de pijn in me zei wat door me lichaam giert. Ik kijk opzei maar Sam die me met meedelijden aankijkt. Dan opeens voelt ik een hele pijnlijke steek. Ik voel twee handen op me zie die kruiden op me wond legt.ze begint iets zeggen maar ik concentreer me op Sams hand die hij op me borst legt om me te kalmeren. Het feit dat ik nu in me bh ligt maakt me helemaal niks uit , als die pijn maar weg gaat! Na enkele minuten word de pijn al minder maar de vermoeidheid neemt me lichaam over. Ik word omhoog geholpen. Ik wil gaan staan maar ik krijg nog gaas me wond. Nu ga ik wel staan. Ik wankel een beetje maar kom snel tot me evenwicht. "Hoe voel je je?" Vraagt Sam die me hand vast pakt. "Het gaat goed ik was een beetje geschrokken maar het gaat goed" zeg ik. "Gelukkig was het maar Marinemes een niet een Morgolmes , had je veel pijn?" Hij geeft de vrouw een hand en loopt dan samen met mij naar de trap. "Ben moe maar het gaat" zeg ik en kijk naar de mensen die in angst staan aftewachten. "lady , what was the matter with you ?" vraagt een jonge vrouw netjes aan me. "nothing to worry about me  , you are more important" zeg ik. Ze krijgt een grote glimlach op haar gezicht en loopt dan weer weg. "Je bent goed voor de mensen" zegt Sam. "Meer kan ik niet doen" zeg ik. Raven komt onrustig aanvliegen hij blijft voor me zweven en gebaart dat buiten moet. Ik wil gaan rennen maar Sam houd me tegen. "Waar denk je heen te gaan?" Zegt hij boos. "Niet zo opgefokt" zeg ik. "Jij blijft hier , ik kom straks naar je toe" hij laat me hand los en rent met Raven mee. Gelijk schiet me wat te binnen. De toverspreuk! Ik ren in vampiersnelheid naar de bibliotheek. Ik leun tegen een zetel om me pijn een beetje te verminderen. Maar tuurlijk geef ik niet op en verman mezelf. Ik loop richting de kast en begin alles af te speuren. Maar uiteindelijk helemaal niks. Ik loop nog een rondje en blijft hangen bij een kast die ik nog nooit eerder heb gezien. Ik bekijk hem goed. Ik pak een boek en leg het weer terug. Als ik het boek tegen de land aan duw hoor ik dat achter de kast het hol is. Ik haal alle boeken er uit. Er zit een soort van gat in de muur. Ik steek me hand in het gat en voel een klink. Ik draai hem om en gelijk hoor ik iets open gaan. De kast verdwijnt er inpraat daar van komt een deur tevoorschijn die open is. Ik stap als de wiedeweer naar binnen...

----

Hellotjes!
Nieuw hoofdstuk lallaa !