Why? H.S

Ποιός;

Το κεφάλι έτοιμο να σπάσει. Τα χέρια μου μουδιασμένα.Ο λαιμός μου ξερός.
Άνοιξα τα μάτια μου αλλά έβλεπα θολά. Που είμαι; Έτριψα τα μάτια και επιτέλους το τοπίο ξεκαθαρισε μπροστά μου.
Δεν ήμουν στο δωμάτιο μου. Πήγα να σηκωθώ από το κρεβάτι αλλά δεν με κρατούσαν τα πόδια μου.

-Μην σηκώνεσαι.Θα σου φέρω εγώ οτι θέλεις.
-Χάρρυ τι δουλειά έχεις εδώ;
-Σπίτι μου;
-Σπίτι σου;
-Ναι σπίτι μου.
-Ναι αυτό θέλω να πω.Γιατί είμαι σπίτι σου;
-Δεν θυμάσαι τίποτα;
-Για να σε ρωτάω λες να θυμάμαι; 
-Χαχα...μάλιστα... Κρίμα και ήταν τόσο ωραία...
-Τι; Τι λες... Δεν πιστεύω να... Εμείς οι δύο....
-....
-Αχ μίλα μου θα σε βαρέσω....
-Δεν ξέρω...
-Αχ,θεέ μου γιατί σε εμένα. Δεν έπρεπε... Πρέπει να φύγω...
-Ηρέμησε... Δεν έγινε τίποτα. Πλάκα σου κάνω.
-Ωραία πλάκα. Τότε γιατί είμαι εδώ;
- Ήσουν πολύ μεθυσμένη.
-Και γιατί δεν με πήγες σπίτι μου;
-Και τι θα έκανες μόνη σου; Ξέρεις μερικές φορές δεν θα πείραζε αν εκτιμούσες την βοήθεια που σου προσφέρουν.
-Κανείς δεν νοιάζεται για εμένα. Για αυτό φεύγω από το Λονδ... 
-Που θα πας;

Ωχ θεέ μου τι είπα; Τι θα του πω τώρα;  Πρέπει να φύγω γρήγορα.Ίσως μερικές φορές καλύτερο  να τρέχεις από τα προβλήματά σου και όχι να τα αντιμετωπίζεις γιατί αν είναι ψηλά με πράσινα μάτια τότε σίγουρα θα υποκύψεις...

-Ππ...πουθενά...πρέπει να φύγω... ευχαριστώ για όλα. Πραγματικά...
-Στέισι σε ρώτησα κάτι που θα πας;
-Όπου γουστάρω.... Τι πρόβλημα έχεις;  Λες και νοιάζεσαι... Ποτέ δεν νοιάστηκες πραγματικά. Πάντα εντολές εκτελούσες...Μήπως και χθες ο μπαμπάς μου σε έβαλε;
-Στέισι τι λες; Εγώ νοιάζομαι για εσένα..Και δεν εκτελώ εντολές κανενός. Οτι κάνω το κάνω με την θέλησή μου...
-Ναι το είδαμε και χθες... ο πατέρας μου σε έβαλε... Τα έμαθα... και άσε τα σάπια σε εμένα... Άσε με να ντυθώ και να φύγω... Και μην σε ξαναδώ.
-Δεν ξέρεις τι λες...
-Επειδή εσύ είσαι λάθος εγώ θα βγω η τρελή; 
-Δεν είπα αυτό... 
-Μάλιστα... Άσε με να φύγω... 
-Ορίστε φύγε... να δω που θα πας...
-Θα πάω να βρω ανθρώπους που με αγαπάνε...
-Κάνεις λάθος... Η αγάπη δεν έρχεται κατά παραγγελία...
-Δεν με νοιάζει πια... έτσι και αλλιώς εσύ  πάντα ήσουν και θα είσαι ο γραμματέας του πατέρα μου. Και πάντα θα είμαι η κακία της υπόθεσης.... Η σκύλα όπως με αποκαλείτε όλοι...
-Κάνεις λάθος... Ποτέ δεν σε αποκάλεσα έτσι... Μπορεί για όλους να είσαι σκύλα αλλά για εμένα είσαι γατούλα...
-Ναι καλ....Τι;

Για όλους σκύλα για μένα γατούλα....για κάτσε κύριε Στάιλς..Κάτι δεν μου κολλάει εδώ πέρα. Η κάρτα... Τα λουλούδια.

-Εσύ; Εσύ έστειλες τα λουλούδια...
-Ποια λουλούδια; 
-Στην εταιρεία... Μην κάνεις πως δεν θυμάσαι...
-Στο ορκίζομαι ότι δεν γνωρίζω τίποτα...
-Μην ορκίζεσαι...
-...
-Αν όχι εσύ τότε ποιος...
-Τι συμβαίνει;

Κάτι δεν κολλάει στην όλη υπόθεση. Μια η κάρτα τώρα ο Χάρρυ...Και αν δεν είναι αυτός τοτε ποιος;

Πήρα γρήγορα τα ρούχα μου και πήγα στο  μπάνιο να ντυθώ.Φόρεσα τα παπούτσια μου και ήμουν έτοιμη να φύγω.

-Φεύγω...
-Δεν έκανα κάτι κακό... αλήθεια... Εγώ...
-Εσύ;...
-Τίποτα.
-Όταν είσαι έτοιμος να πεις τι θέλεις πάρε με τηλέφωνο.

Έβλεπα τα θλιμμένα μάτια του καθώς έφευγα και η καρδιά μου γινόταν κόμπος...Με κάνει  να νιώθω περίεργα όταν είμαι  κοντά του. Έπρεπε να φύγω.Δεν ξέρω πως και γιατί αλλά θέλω εξηγήσεις.
Νόμιζα οτι νοιαζόταν. Δεν ξέρω ποια αν θέλω να τον κοιτάζω στα μάτια. Αλλά με παρασέρνει... Σαν ένα γλυκό νανούρισμα και σιγά σιγά ηχεί τόσο όμορφα στα αυτιά σου που θες να το ακούς κάθε φορά... Έτσι είναι και αυτός... Όσο και αν δεν θέλω να είμαι μαζί του και να τον κοιτάζω πολύ φοβάμαι οτι τον συνήθισα και θέλω να τον βλέπω κάθε φορά.

(...)

Ελπίζω να σας άρεσε... Φιλία. και μην ξεχνάτε... VOTE...

VOTE  ★
⬇⬇⬇