Why? H.S

Υπόσχομαι.

Μόλις τον είδα οι σακούλες που κρατούσα έπεσαν από τα χέρια μου.

-Τι..τι θες εσύ εδώ;
-Θέλω να μιλήσουμε.
-Να πούμε τι;
-Πολλά.
-Πφφ...

Μαζεύω τις σακούλες και κατευθύνομαι προς την πόρτα. Ξεκλειδώνω και του κάνω νόημα να μπει.

-Κάθισε...Πάω να αφήσω τις σακούλες μέσα και έρχομαι.

[…]

Κάθισα στον καναπέ.

-Σε ακούω.
-Λοιπόν Στέισι. Ξέρεις πολύ καλά γιατί ήρθα εδώ. Στο είπα στο τηλέφωνο και η αδιαφορία σου ήταν η χειρότερη απάντηση.
-Δεν είναι αδιαφορία...
-Και τότε τι είναι; 

Δεν μπορούσα να του πω ότι θα φύγω.
-Χαρρυ εγώ...
-Κατάλαβα.
-Όχι δεν...
-Κατάλαβα. Δεν θες.Απορώ γιατί ήρθα. Συγνώμη.

Άνοιξε την πόρτα για να φύγει.
Πες το γαμωτο. Γιατί να είναι τόσο δύσκολο.

-Μην φύγεις.

Γύρισε και με κοίταξε. Τα μάτια του με κάρφωσαν και τα πόδια μου παρέλυσαν.

-Εγώ..

Τα μάτια μου βουρκωσαν και δάκρυα άρχισαν να πέφτουν από τα μάτια μου.Τι θα γινόταν μετά; Αύριο φεύγω.

-Σε αγαπάω.

Ήρθε κοντά μου και με κοίταξε.

-Το εννοείς;
-Ναι.

Πλησίασε τα χέρια του στο πρόσωπό μου και σκούπισε τα δάκρυά μου.

-Τότε γιατί κλαις;
-Χαρρυ εγώ...

Δεν μπορούσα να του εξηγήσω. Δεν ήταν τόσο απλό γαμωτο.

-Υπόσχεσαι ότι μετά από αυτό που θα σου πω θα με αγαπάς το ίδιο;
-Υπόσχομαι.

Πήρα μια βαθιά ανάσα. Ή τώρα ή ποτέ.

-Λοιπόν πριν ένα μήνα είχα αποφασίσει να φύγω για Νέα Υόρκη.Ένιωθα πολύ πίεση και ήθελα να φύγω. Όσο οι μέρες πλησίαζαν ήξερα οτί αυτό θέλω να κάνω. Και να που έφτασε η μέρα. Αύριο. Και μετά μου είπες ότι με αγαπάς και όλα έγιναν τόσο γρήγορα.

Έβαλε τα χέρια του στο πρόσωπό του.

-Και το λες τόσο απλά...ελπίζοντας οτι εγώ θα τα παρατήσω όλα για να έρθω μαζί σου;
-Θα το ήθελα πάρα πολύ.
-Κάνεις λάθος. Δεν μπορώ να το κάνω αυτό. Όλη μου η ζωή είναι εδώ.Εσύ ήσουν εδώ.
-Συγνώμη.
-Δεν λύνονται όλα έτσι.
-Μου υποσχέθηκες οτι θα με αγαπάς το ίδιο.
-Το ξέρω. Και θα κρατήσω την υπόσχεσή μου.Θα σε αφήσω να πραγματοποιήσεις τα όνειρά σου χωρίς να σου σταθώ εμπόδιο.
-Μα...
-Αντίο.