Why? H.S

Η συνάντηση

Πήγα κατευθείαν σπίτι μου δεν είχα διάθεση για τίποτα. Δεν ήθελα κανέναν.
Έβγαλα τα ρούχα μου και έβαλα ενα σορτσάκι και μια μπλούζα τιραντέ και ξάπλωσα.
Δεν με έπαιρνε ο ύπνος. Είχα τόσα στο μυαλό μου. Ίσως να μην είμαι έτοιμη να φύγω. Ίσως να είναι μια επιπολαιότητα.Τώρα όμως είναι αργά. Σε λιγότερο απο ένα μήνα φεύγω. Και πάω σε μια εντελώς διαφορετική νοοτροπία... Όλα θα γίνουν.
Θέλω να  πιστεύω στον εαυτό μου.
Δεν θέλω να με λυπούνται γιατί έτσι δεν σε βοηθάει κανείς επειδή πραγματικά το θέλει.

Σηκώθηκα απο το κρεβάτι και βγήκα στο μπαλκόνι. Ένιωθα τον αέρα να χτυπάει το πρόσωπό μου και το λιγοστό φως του Ηλίου.Ένιωθα τόσο ελεύθερη. Ήθελα να τρέξω.Να φωνάξω αλλά μπορεί να με περάσουν για τρελή. Οπότε ξαναγύρισα στην πραγματικότητα και πήγα ξανά μέσα.

(...)

Μετά από αρκετή ώρα χτύπησε το κινητό μου.

Απόκρυψη.

-Ναι...
-Εγώ έστειλα τα λουλούδια... Αν θες να βρεθούμε θα είμαι στο πάρκο απέναντι από το σπίτι σου.Στο παγκάκι δίπλα στο άγαλμα.Σε μισή ώρα.Να είσαι εκεί το καλό που σου θέλω.
-Ποιος είσαι;
-Θα μάθεις σύντομα... Γατούλα μου.
-Άντε γαμήσου...
-Να είσαι εκεί.
-Μαλάκα.

Του το έκλεισα.Τι ήταν τώρα αυτό; Σίγουρα θα πάω. Θέλω να δω τα μούτρα αυτού του γελίου...

Άνοιξα την ντουλάπα και έβαλα αυτά...👇👇👇

Πήρα μια βαθιά ανάσα και ξεκίνησα για το πάρκο. Το ξέρω οτι δεν ήταν καθόλου καλή ιδέα αλλά ήμουν περίεργη.Βγήκα από το σπίτι. Κλείδωσα και μπήκα στο ανσασέρ.Κοιτάχτηκα μια τελευταία φορά στον καθρέφτη και βγήκα.

(....)

Έφτασα στο πάρκο.Περπάτησα ένα μεγάλο δρομάκι που οδηγούσε στο άγαλμα και είδα μια φιγούρα να κάθεται εκεί. Κοντοστάθηκα.Πήρα ακόμη μια βαθιά ανάσα και προχώρησα.
Πήγα και στάθηκα μπροστά του.Ήταν ο Louis. Ο Louis είναι το δεξί χέρι ας πούμε του μπαμπά μου. Τον έχει πολύ εμπιστοσύνη και τον έκανε διευθυντή παραγωγής.

-Ώστε ήρθες.
-Εσύ; 
-Γιατί ποιον περίμενες τον Χαρρούλη σου; Δεν είναι εδώ... Έχω καταλάβει ότι σε γουστάρει ο μικρός αλλά είναι μικρός... Και ανεύθυνος..Εσύ χρειάζεσαι κάποιον ώριμο που θα προσέχει.
-Τι λες; Έχεις πιεί;  Δεν ξέρεις τι λες.
-Είμαι μια χαρά. Και αν θες να ξες θα γίνεις δικιά μου.

Είπε και σηκώθηκε απο το παγκάκι και με πλησίασε.Στάθηκε ακριβώς μπροστά μου

-Άλλο ένα βήμα να κάνεις την έχεις βάψει.
-Βγάλαμε νυχάκια; 
-Άντε γαμήσου ...

Είπα και του έδωσα μια κλοτσιά ανάμεσα από τα πόδια. Πήγα να φύγω αλλά μου έπιασε απο τον καρπό.

-Στάσου...
-Τι δεν κατάλαβες από αυτό που μόλις έγινε;
-Δεν κάνει αυτός για σένα...
-Και ποιος σου είπε ότι εγώ τον θέλω;  Τι κόλλημα έχεις φάει. Μια χαρά είμασταν πριν. Μείνε μακριά μου.
-Κανείς δεν με αρνείται χωρίς να υποστεί τις συνέπειες.
-Τι μας λες...Φοβήθηκα...
-Θα έπρεπε...

Ήρθε κοντά μου και με φίλησε. Προσπαθούσα να τον απομακρύνω αλλά ήταν πιο δυνατός. Του έδωσα άλλη μια κλοτσιά ανάμεσα και έτρεξε.

-Θα μου το πληρώσεις μπάσταρδο...

'Έτρεχα όσο πιο γρήγορα μπορούσα. Δάκρυα άρχισα να τρέχουν από τα μάτια μου κάνοντας το οπτικό μου πεδίο θόλο.
Ξαφνικά καθώς περνούσα τον δρόμο τρέχοντας ενα αυτοκίνητο με χτύπησε. Βρέθηκα αναίσθητη στον δρόμο.

HELLO.IT'S ME.
Λοιπόν ελπίζω να σας άρεσε.
Μην ξεχνάτε.
Love yaaaa. ❤💜😍😘❤

VOTE. ★
VOTE. ★
VOTE. ★