Why? H.S

Σαν να μην έγινε ποτέ

Ξύπνησα και ήμουν ιδρωμένος. Κοίταξα δίπλα μου και η Στέισι ήταν εκεί.Ευτυχώς. Ένιωσα ένα τεράστιο κενό μέσα μου να κλείνει.
Είχα αυτό που ήθελα ακριβώς δίπλα μου. Αλλά εγώ τι κάνω; Πρέπει να της πω την αλήθεια.

-Στέισι..αγάπη μου ξύπνα.
-Μμμμ..άσε με να κοιμηθώ λίγο ακόμα.
-Θέλω να σου πω κάτι σημαντικό.
-Μετά.

Είπε και γύρισε από την άλλη πλευρά και κοιμήθηκε. Ίσως να μην ήταν αυτή η σωστή στιγμή.
Αλλά όχι. Αν δεν το κάνω τώρα δεν θα το κάνω ποτέ.

-Στέισι!
-Τι θες?

Είπε νευριασμένη και άνοιξε τα μάτια της.

-Θέλω να σου μιλήσω.

Πήρε μια βαθιά ανάσα και με κοίταξε με προσοχή.

-Πες μου.
-Λοιπόν...από όσο ξέρεις είμαι στο νοσοκομείο...
-Και εγώ νόμιζα ήσουν σε σπα. Αυτό ήθελες?
-Προφανώς όχι! Σοβαρέψου.
-Εγώ σοβαρή είμαι! Πες μου επιτέλους!
-Ο γιατρός μου είπε ότι...
-Τι σου είπε ο γιατρός? ΕΊΝΑΙ ΣΟΒΑΡΌ?

Στραβοκατάπια και την κοίταξα στα μάτια.

-Στέισι ηρέμησε και κάθισε να σου πω.
-Δεν μου λες όμως! Τελείωνε.
-Μου είπε...ο γιατρός...ο..οοτι έχω όγκο στο θώρακα.
-ΤΙ?Μα...Εσύ έλεγες ότι είσαι μια χαρά και ότι δεν είναι τίποτα! Όχι όχι...λάθος έκανε.
-Πολύ φοβάμαι πως όχι.
-Και τώρα τι?
-Τώρα θα κάνω θεραπείες και αν δεν...
-Τι αν δεν? Όχι! Μην λες τέτοια!

Έπιασε με τα χέρια της το πρόσωπο μου και πλησίασε.

-Χαρρυ όσο ζω δεν θα επιτρέψω τίποτα να σου κάνει κακό! Κάποια λύση θα υπάρχει! Δεν γίνεται!
-Δε ξέρω Στέισι! Απλά ηρέμησε! Ότι είναι να γίνει θα γίνει. Αρκεί που είσαι εδώ.
-Και εμένα με ρώτησες? Νομίζεις είναι όλα τόσο απλά. Αν πάθεις κάτι....

Είπε και άρχισε να κλαίει.

-Ούτε να το σκέφτομαι δεν θέλω! Χαρρυ...μιλάω πολύ σοβαρά. Θα κάνω τα πάντα για να γίνεις καλά. Τέρμα.
-Εντάξει αγάπη μου. Ηρέμησε.

Είπε και ξάπλωσε στο στήθος του.

_____________________________________
2 ΜΉΝΕΣ ΜΕΤΆ.

Ο Χαρρυ έκανε κανονικά τις θεραπείες και η Στέισι ήταν πάντα δίπλα του. Και οι δύο δούλευαν κανονικά στην εταιρεία του πατέρα της. Όπως παλιά.
Όλα έδειχναν ότι θα τα καταφέρει και ότι ο οργανισμός του είναι δυνατός.
Το πίστευε μέσα του.
Το πίστευε μέσα της.
Ήταν και οι δύο δυνατοί. Γιατί τους ένωνε κάτι δυνατό. Κάτι παραπάνω από θέληση και πίστη.
Ζούσαν τις ζωές τους κανονικά! Σαν να μην συνέβαινε τίποτα! Η μόνη διαφορά ήταν η θεραπεία του Χαρρυ.
Αλλά υποσχέθηκαν κάτι. Θα πηγαίνουν θα κάνει την θεραπεία και μετά θα συμπεριφέρονται σαν να μην έγινε ποτέ. Ήταν όλα καλά. Όλα εντάξει.

Η Στέισι έβλεπε τηλεόραση και ο Χαρρυ δούλευε στο κομπιούτερ.

-Χαρρυ! Που θα πάμε διακοπές?
-Αχ Στέισι όχι τώρα μωρό μου! Θέλεις να το συζητήσουμε αργότερα?
-Τώρα!

Σηκώθηκε από τον καναπέ και πήγε και κάθισε στα πόδια του. Πέρασε τα χέρια της γύρω από τον λαιμό του και τον κοίταξε στα μάτια.

-Λοιπόν?
-Όπου θέλεις.

Είπε και την φίλησε.

-Ωραία. Θα πάμε στις Μαλδίβες.
-Τι?
-Εσύ είπες όπου θέλω! Και σε έχω πάει ποτέ! Εεεεελα!
-Εντάξει! Εντάξει!
-Μωράκι μου εσύ!

Του έδωσε ένα φιλί και πήγε ξανά να δει τηλεόραση.

Ένιωσε μια ξαφνική αδιαθεσία και έτρεξε προς το μπάνιο.

-Τι έπαθες?

Δεν μίλησε απλά έτρεχε. Ο Χαρρυ πήγε μαζί της.

Την άκουσε να βγάζει τον εσωτερικό της κόσμο.

-Στέισι είσαι καλά? 
-Φύγε! Δεν χρειάζεται να το δεις!
-Άνοιξε μου σε παρακαλώ!

Δεν του άνοιξε.

ΣΤΈΙΣΙ POV

Μπορεί και να μην είναι ένα κρύωμα. Αχ θεέ μου τι θα κάνω? Βασικά δεν χρειάζεται να πανικοβαλομαι! Αύριο θα πάω στον γιατρό και θα μάθω!
Κοίταξα το πρόγραμμα στο κινητό και η περίοδος έχει καθυστερήσει.
Ψύχραιμα.
Έπλυνα το πρόσωπο μου και βγήκα έξω.

END POV

-Δεν είναι τίποτα. Θα έφαγα κάτι και θα με πείραξε!
-Θέλεις να πάω στο φαρμακείο να πάρω κάτι? 
-Όχι όχι είμαι μια χαρά!
-Σίγουρα?
-Σίγουρα.

Δεν ήθελε να του πει κάτι μέχρι να είναι σίγουρη.

VOTE PLEASE.☆
LOVE YOU. ❤♥