Aşkın Karanlık Yüzü#Wattsy2016

Bölüm 10-ilk randevu

Bu gün cumartesi. Bu gün tüm gün Uzay'la beraber olacağım. Onun yanındayken sanki,sanki her şeyi unutuyorum.Ve bu çok güzel bir duygu.Aşk çok güzel bir duygu.Erkenden kalktım.Üzerime mavi beyaz çizgili kısa bir elbise, altına ince topuklu mavi bir sandalet ve tatlı beyaz bir çanta.Saçlarım her zamanki gibi salgın.Üşümemem için de bir kot ceket.Üzerimi giydikten sonra aşağıya indim.Bir şeyler atıştırıp hemen dışarıya çıktım.Biraz bekledikten sonra arkamdan bir el gözlerimi tuttu.Ve;

"Bil bakalım ben kimim?"dedi gülerek.Ben de arkamı dönüp;

"Hoş geldin sevgilim."dedim.Bir an ciddileşerek;

"Sana da günaydın en sevdiğim kadın."dedi ve bana sarıldı.Sanki bu gün biraz duygusaldı.Ardından ben;

"Eee nereye gidiyoruz?"diyerek onu biraz da olsa neşelendirmeye çalıştım.O da koluma girdi ve;

"İstikamet sinema!"dedi gülerek ardından ben de güldüm. Sonra Uzay arabasının kapısını açıp gözleriyle işaret etti binmem için.Ben de ;

"Ne?"dedim bilmezlikten gelerek.

"E hadi bin artık geç kalacağız."dedi ben de gülerek arabaya bindim.Biraz sonra sinemanın önünde durdu .İçeriye girdik.İçeriyi biraz gezdikten sonra bir ağızdan;

"Bu olsun."dedik.Arkamı döndüğümde Uzay yoktu.Sonra önüme döndüm ve;

"Haa!"diye bağırıverdim.Meğer Uzay önümde imiş ben de arkama bakıyormuşum.E dönünce de korktum tabi.Korkunca ayağım burkuldu az kaldı yere düşüyordum.Uzay o an beni belimden kavrayıverdi.Sonra ;

"Lütfen günümüzü sakarlıkla mahvetme.Baban dan zor izin aldım.Ve bence bir daha izin vermez.Onun için lütfen mahvetme prenses lütfen."dedi yalvarırcasına.Ben gözlerinde kilitli kaldım o an.Sonra silkelenerek;

"Sanki bilerek yapıyorum ya."dedim dudaklarımı büzerek.O da ;

"Tamam tamam."dedi dayanamayıp sarılırken.Sonra aynı filmi beğendiğimizi fark ettik.Biletleri alıp filme girdik.İkimiz de aynı filmi seçtik dedim ya.Seçtiğimiz film aksiyon filmiydi.Bir yerinde korktum. Zaten 3D idi. Sanki filmin içindeyiz.Neyse ne diyordum?Ha bir ara korktum.Yan tarafıma kafamı koydum.Uzay;

"Ne oldu korktun mu?"dedi endişeli bir biçimde.

"Evet."dedim.Sonra Uzay başımı tutup kendi omzuna koydu.

Film bitti.Dışarıya çıktık.Uzay gülmeye başladı.

"Ne?"dedim sinirlice.

"Filmi sen seçtin ama korkan da sendin."dedi ve gülmeye devam etti.Ben de bu duruma çok sinirlendim.Köşeye gidip ayaklarımı sinirle yere vuruyordum ki topuğum kırıldı.Ben de refleks olarak bağırdım.Uzay koşarak yanıma geldi.Yine endişeli bir biçimde;

"Yine ne oldu?"dedi.ben de;

"Topuğumu kırdım."dedim.Sonra Uzay;

"Gel başımın belası gel."dedi.Ben de dudaklarımı büzüp Uzay 'a doğru yürümeye çalıştım(kırık topukla nasıl yürünürse tabi).Uzay gülerken beni kucağına aldı.Sonra arabaya götürdü.Ben;

"Şimdi eve mi gideceğiz?"dedim üzgün bir surat ifadesiyle.

"Tabi ki hayır."dedi Uzay çok ciddi bir surat ifadesiyle.

"Ben bununla yürüyemem ki."

"O zaman sana bir ayakkabı alırız."dedi uzay biraz tebessüm ederken.

"Tamam ."dedim çaresizce ben de.Ardından bir ayakkabıcıya girdik.Ne şans ki beğendiğim bir tane bulduk.Hemen alıp günümüze kaldığımız yerden devam ettik.

"Şimdi sıra, biraz hızlı olacak ama seni ailemle tanıştırmak istiyorum."dedi.Benim yine heyecandan yüzümü ateş bastı.Ama yine de belli etmeyerek ;

"-Olur."dedim heveslice .Sonra Uzay'ın ailesinin evlerine gittik.