Aşkın Karanlık Yüzü#Wattsy2016

Bölüm 12-Hatırla!

             Bu gün pazar. Birazdan Uzay'ın evine gideceğim. Ama Uzay'ın haberi yok. Yani ona sürpriz olacak. Şimdi evden çıktım. Üzerimde yırtık bir kot,siyah bir badi, altımda da spor ayakkabılarım. Saçlarım bağlı. Motoruma bindim ve Uzay'ın evinin yolunu tuttum. Eve geldim,kapıdayım şimdi.Kapıyı çaldım.Biraz sonra kapıyı bir kadın açtı.Bu Alev'di.

"Senin ne işin var burada? "dedim

"Sana ne."dedi ukalaca.

"Şu an sevgilimin evindesin.Farkındasın değil mi?"dedim ben de aynı ukalalıkla. 

"O senin sevgilin değil ki?"

"Ya bir şey soracağım.Biz neden burada tartışıyoruz ki.Sen Uzay'ı çağırsana.Hatta sen neden çağırıyorsun?Ben çağırırım."dedim ve elimde kaskla içeriye girdim.Uzay koltukta uyuklarken;

"Sen artık gitsen Alev."diyerek arkasını döndü.Beni görünce de hemen ağaya kalkıp;

"Nazlı?"dedi.Sonra Alev'e dönüp;

"Sen hala burada mısın ya?"dedi sinirle.Ardından bana sarıldı.Ben de ona sarıldım.

"Neden Alev'e sevgili olduğumuzu söylemedin?"dedim.

"Fırsat vermedi çünkü."dedi Uzay korkarak.

"Ne yani gerçekten bu doğru mu?"dedi Alev.Ardından ekledi;

"O zaman neden söylemedin?Baya konuştuk seninle sohbet ettik."dedi bana yan yan bakarken.Sonra ben;

"Sen artık gitsen Alev'cim.Ben sevgilimle yalnız kalmak istiyorum."dedim sinirle.

"Şimdi sen onu affedecek misin?"dedi meraklıca.

"Evet neden olmasın?"

"Sabah evine gidiyorsun sevgilinin.Ve kapıyı bir kız açıyor.Sen de bunu af ediyorsun.Ha bir de bana sevgili olduğunuzu söylemediği var tabi."dedi ve ben ardından;

"Senin nasıl bir kız olduğunu,ne mal olduğunu hepimiz biliyoruz sonuçta. E tabi Uzay'ı da iyi tanıyorum.Senin gibi bir kızla asla olmaz."dedim ukalaca.Alev'de gözleri dolu bir şekilde evden çıktı.Ardından Uzay'a döndüm.Uzay biz konuşurken kanepede uyuya kalmış;

"Başımın belası."dedim ardından gülerken.

"Tatlı belası demek istedin herhalde."dedi uykulu bir sesle.Ben de yanına uzandım.Bir an bir ürperti geldi,üşüdüm. Baş ucumdaki sehpaya baktım.Bir örtü vardı.Onu aldım.arkasındaki çerçeve dün ki boş çerçeveydi.Doğrulup çerçeveyi elime aldım.İçinde dün seçtiğimiz resim vardı.Gerçekten çok güzel olmuştu.Ardından Uzay'a;

"Uzay."dedim biraz yüksek sesle.

"Nee?"diye sitem etti o da.

"Hadi kalk artık."

"Ama kalkmak istemiyorum.Sen de benimle yat."deyip beni elimden tutarak kendine çekti.Ardından ben;

"Yavaş."dedim gülerken.Tam üzerine düşmüştüm.Göz göze geldik bir an.Beni öpmek için doğruldu.Tam burun burunayken telefonum çaldı.

"Boş ver bakma,çalar çalar kapatır."dedi.

"Ama ya önemli bir şeyse."dedim ve kafamı kaldırarak telefonu çantamdan çıkartıp kimin aradığına baktım.Bu Cansu'ydu. Yine mükemmel bir anı bozmuştu.Telefonu açtım.Açmamla bağırmaları bir oldu Ahu'yla;

"DOĞUM GÜNÜN KUTLU OLSUN!"derken ben telefonu kulağımdan uzaklaştırarak yüzümü buruşturdum.Uzay;

"Kim?"dedi sessizce.bende sadece ağzımı kıpırdatarak;

"Cansu."dedim.

"Haa."dedi ve gözlerini devirdi bıkkınca.Ben de bu sırada telefonu kulağıma yaklaştırıp;

"Teşekkürler kızlar."dedim.Kızlarla telefonda biraz konuştuktan sonra telefonu bıraktım.                -telefonla konuşurken hala Uzay'ın üzerindeydim.-Telefonu bırakır bırakmaz Uzay;

"Nerede kalmıştık?"diyerek belimden tutup kendine çekti beni.Ben de doğrularak;

"Bu gün ney var biliyor musun?"dedim biraz sinirlice.O da;

"Ney var?"dedi meraklıca.ben de;

"Gerçekten unutmuş olmazsın değil mi?"

"Neyi?"dedi tekrar.Ben de bu sırada kaskımı ve çantamı alarak kapıya doğru hızlıca yürümeye başladım. Uzay da arkamdan koşturuyordu bana yetişmeye çalışırken.

"Ya Nazlı ne oldu?Ya bir dinler misin beni artık? "dedi kolumdan tutup kendine çekerken beni.

"Bırak kolumu!"dedim bağırarak ve merdivenleri koşarak inerken Uzay;

"Peki..O zaman sadece doğum gününü unuttum diye ben den ayrılacaksan tamam.Senin için küçük bir sürprizi bozalım olur mu?Doğum günün kutlu olsun sevgilim,seni seviyorum."dedi binanın koridorundan aşağıya doğru bağırırken.Ben de bunları dinlerken olduğum yerde durdum.Sözleri bitti.Ben aynı aşağıya indiğim hızla yukarıya çıktım.Uzay son bir kez merdivenlere doğru bakarken beni gördü.Ve yüzünde kocaman bir gülümseme belirdi.Sonra ben;

"Unutmamışsın sevgilim teşekkür ederim."diyerek boynuna atlarken Uzay beni kucaklayıp döndürdü.Biraz sonra içeriye girdik.Uzay bana;

"Sen neden bu kadar büyük tepki verdin anlamadım gerçekten."dedi .Ben de;

"Benim 12. yaş günümde annem bizi terk etti.Yani babamla beni.Başkasını seviyormuş artık.Bizi istemiyormuş.Benim de onun için doğum günümün herkes tarafından bilinmesi çok önemli.Ki sen herkes değilsin. Benim sevgilimsin.İlk aşkım ,nefesimsin."derken çoktan ağlamaya başlamıştım.Uzay yanaklarımdaki göz yaşlarını silip yanağımdan öperek bana sarıldı ve;

"Ben senin hep yanındayım.Dediğin gibi sen de benim nefesimsin."dedi ve beni tekrar öptü.