Bölüm 23-"Anne?"

15 2 0
                                    

        -Anne?dedim onu görünce.Bana sarılmak için doğruldu.Ama ben izin vermedim.Geriye çekilip;

-Onca şeyden sonra, bana yaptığın onca şeyden sonra sana hiç bir şey olmamış gibi sarılamam. dedim.Gözüm doldu ama ağlamadım.Ona baktığımda sadece yaşlı gözler ve hüzünlü bir tebessüm vardı yüzünde.Onu küçükken hiç ağlarken görmemiştim.Hep ciddi ve gizemliydi.Buz gibiydi.Zaten onunla ilgili hatırladığım tek şey bu.Ben bunları düşünürken birinin yüzümü okşadığını hissettim.Annem yüzümü okşuyordu.Geri çekilecekken beni birden kendine çekti ve sarıldı.Ben bir an affallasam da sonra ben de sarıldım.Beni bırakıp gitmiş olsa da onu özlemiştim.Kokusunu,sesini,nadirde olsa gülüşünü,hatta bağırışını,hüznünü...Ama o belki sadece vicdanını rahatlatmak için sana kendini affettirmeye çalışıyor.Hemen geri çekildim.

-Tamam seni özledim ama sen beni bıraktın.Hemde doğum günümde.dedim göz yaşlarımı tutamazken.

-Özür dilerim.dedi fısıltıdan farksız çıkan sesiyle.Hemen oradan çıktım.Ardından bir taksi çevirdim ve bindim.Evin adresini verdikten sonra babamı aradım.

-Efendim kızım.dedi düz bir sesle.

-Baba hemen geri dön lütfen.dedim hala ağlarken.

-Sen ağlıyor musun?Ne oldu hemen söyle.

-Annem.....annem geri döndü ve karşıma çıktı.dedim göz yaşlarımı silerken.

-Tamam hemen geliyorum.Sen eve git de beni bekle.Akşama orada olurum.dedikten sonra telefonu kapattı.Ben akşama kadar delirirdim ki.En iyisi kızları aramak.

-Alo,Cansu Ahu yanında mı?diye sordum telefon açılır açılmaz.

-Yanımda da ne oldu sesin kötü geliyor?dedi endişeyle.

-Hemen bizim eve gelin ben çok kötüyüm.dedim boğazımdaki yumruyu yutkunarak atmaya çalışırken.

-Uzay'ı da getirelim istersen.

-Hayır sadece siz gelin.dedim ve telefonu kapattım.Bu sırada eve geldiğimi fark ettim.Ücreti ödeyip arabadan indim.Hemen eve girip üzerimi değiştirdim.

Kolyemi de taktıktan sonra aşağıya inip üç tane kahve yaptım

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Kolyemi de taktıktan sonra aşağıya inip üç tane kahve yaptım.Bir tabağa bir kaç tane kurabiye koyup içerideki büyük sehpanın üzerine koydum.Bu sırada telefonum çaldı.Arayan Uzay'dı. Şimdi ne diyeceğim ben ona.

-Efendim.dedim neşeli olduğunu düşündüğüm sesle.

-Ne yapıyorsun?diye sordu neşeyle.

-İyiyim sen?dedim.Ama sesim titredi.Allah kahretsin ya!

-Sen ağlıyor musun?dediğinde gözlerimi kapadım ve tuttuğum göz yaşlarımı serbest bıraktım.

-Hayır.dedim ama ağlıyordum.

-Nazlı ne olduğunu söyleyecek misin?Neredesin sen?Hemen yanına geliyorum.

-Hayır gelmiyorsun!İyiyim ben.Zaten kızlar gelecek şimdi.Sen hiç bir yere gelmiyorsun.Duydun mu beni?Uzay?

Aşkın Karanlık Yüzü#Wattsy2016Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin