Aşkın Karanlık Yüzü#Wattsy2016

Bölüm 17-Aşk mı?Gurur mu?

          Sizce hangisi daha önemli.Aşk mı?Yoksa gurur mu?Karar veremiyorum.Aşksa Uzay'ı affetmeliyim. Gurursa onu süründürmeliyim sizce hanisini yapmalıyım bu yaptıklarından sonra?Sizin yorumlarınıza kalmadan cevaplayayım.Tabi ki her ikisi de.Şimdi planı açıklyayım.Öncelikle Uzay'a iyi davranacağım.Barışacağız yani.Sonra saçma sapan tiriplere girip onu bana yaptıklarından dolayı cezalandıracağım.Zeka fışkırıyor yemin ederim.Süperim.

        Plan günü;

    Yine aynı şeyleri söylemeyeceğim.Sabah kalktım ıvır zıvır,okula gittim ıvır zıvır.Her neyse.Okula geldim.Kapısından içeriye girdiğimde içeride her zamanki kalabalık vardı.Dolabıma yöneldim hemen.Dolabımın olduğu koridora varınca dolabımın önünde Uzay'ı gördüm ve içimden"fırsat bu fırsat kızım hadi"dedim ve Uzay'ın yanına gittim.Yanına vardığımda;

"Gideceğim zaten onun için önce bir dinle sonra yargıla."dedi bir çırpıda.Şaşırdım çünkü hepsini tek nefeste söyledi.Tıpkı benim gibi.Sonra;

"Ben seni hala çok seviyorum.Aşığım kızım anlasana."

"Eee yani?"

"Seviyorum diyorum ulan sen ne diyorsun?"

"Dalga geçiyorum sadece.Bende seni seviyorum.Hem de çok."

"Nazlı anla artık ben...bir saniye ne?Ne dedin sen?Seviyorum mu dedin?"dediğinde olumluca kafa salladım ve beni kucağına alıp döndürdü.Benim dolabım tam koridorun köşesinde ve bir sınıfın kapısının yanında olduğu için beni oradaki sınıfa soktu kucağında.Ardından beni duvara dayadı.Sonra ben;

"Uzay, yeni barıştık abartma istersen."dediğimde beni yere bırakıp biraz geri çekildi.Sonra hafifçe tebessüm edip hızlıca beni öptü ve geriye çekildi.Ben küçük bir kahkaha attıktan sonra Uzay'ın elinden tutup dışarıya çıkardım.Ardından sınıfa girdik.Benim hiçbir şey yapmama gerek kalmamıştı.İkinci aşama kendi ayaklarıyla bana koşuyordu zaten.Ben de ona el uzattım tabi ki.Sınıfa girdiğimizde hala Uzay'ın elini tutuyordum.Bizim yerimizde Alev oturuyordu.Hemen Uzay elini bırakıp yüzüne baktım.Sinirlice kaşlarımı kaldırarak"e bir zahmet kaldırıver şunu"der gibi baktım.Uzay;

"Alev kalkar mısın lütfen?"

"A-a niye?Gelsene sen de yanıma."dediğinde Uzay korku dolu bakışlarla bana baktı.Alev sırf gıcıklık olsun diye kalkmamıştı aslında.

"Alev seninle biz hiçbir şey olmayacağız bunu anla artık.Ya gerçekten yeter.Biz Nazlı'yla birbirimize aşığız.Hiçbir zaman ayrılmayacağız.O kadar."Dediğinde Alev ağlayarak sınıftan çıktı."Plastikler" de arkasından çıktılar.Akılları sıra kızı teselli edecekler.Onların çıkmasıyla beraber zil çaldı.Zaten boş dersti.Biz de Uzay'la geç kalmıştık biraz.Normal olarak çabuk geçti ders.Biraz sonra kızlar beni kolumdan çekiştirerek sınıftan çıkarttılar.Uzay da aynı biçimde sorguya çekilmişti içeride.Cansu kendini tutamadı ve Ahu dan önce lafa girdi;

"Kızım hani bu kez bitti diyordun.Yine affetmişsin çocuğu."

"Dayanamadım ne yapayım."dediğimde Ahu gözlerini devirip;

"Cansu abartma artık.Kıza demek ki çok aşık,çok seviyor affetmiş işte."

"Aynen."dediğimde Cansu bana öyle bir baktı ki ben hemen içeriye kaçtım.İçeride sadece Mete,Ege ve Uzay vardı.Uzay'ı kenara sıkıştırmışlar"nasıl affettirdin lan kendini"filan diyolardı.Ben bir an içeride olduğumu ve neden kaçtığımı hatırladım.Hemen Uzay'ın yanına oturup;

"Rahat bırakın sevgilimi."dediğimde Uzay bana öyle bir baktı ki dünyada ki en güzel,en özel kız benmişim gibi hissetttim.O anı hiçbir şeye değişmem.